maandag 28 februari 2011

Laat het mottenballen regenen op twee maart …

Op mijn blog maak ik graag een keer ruimte voor dit pleidooi van Nico de Haan:


“Er zitten drie motten, in onze nieuwe jas, en die drie motten die zitten er nog maar pas!”

Ooit was de aarde “woest en ledig” maar in de loop van miljoenen jaren werd de aarde ingepakt in een “warme jas” die er voor zorgde dat mens en dier in harmonie met elkaar konden leven. De een noemt dat de schepping, de ander de natuur, maar een feit is dat we voor ons voortbestaan afhankelijk zijn van de kwaliteit van die warme jas die onze aardbol omgeeft. Eeuwenlang hoefden we niet zuinig te zijn op die warme jas, we waren er gewoon een onderdeel van. Maar ruim honderd jaar geleden ging het mis. We hebben toen van alles uitgevonden waarmee we de jas te lijf zijn gegaan. De kleurrijke jas bestond uit bos, heide, hoogveen en moeras en daar wisten we wel weg mee. Met grote machines hebben we deze “woeste grond” omgevormd tot polders en akkers. Daarna hebben we de struiken en bomen in die gebieden opgeruimd, de gebieden verkaveld en hier en daar hebben we zelfs gifgaten in de jas gebrand. Omdat we ons, net als de dieren, willen verplaatsen hebben we ook nog heel veel brede en smalle wegen gemaakt en eind zestiger jaren was de prachtige jas bijna helemaal versnipperd en verknipt Heel veel vogel- en diersoorten verdwenen in hoog tempo en Nederland werd steeds lelijker.

Daar kregen we spijt van, de Club van Rome waarschuwde ons, we riepen 1970 uit tot het natuurbeschermingjaar N70 en zijn aan de slag gegaan.  Een groot deel van ons volk werd lid van een natuurbeschermingsorganisatie en kort daarna bedachten we een groot herstelplan om zo veel mogelijk van die gaten in de jas te dichten. Dat noemden we heel deftig de Ecologische Hoofd Structuur, maar het was dus gewoon een poging om die bijzondere jas weer een beetje draagbaar te maken. Het eigenlijke reparatiewerk werd gedelegeerd aan twaalf kleermakers, de twaalf provincies. Die hebben zich vervolgens echt “uit de naad gewerkt” en al hele grote stukken van de jas gerepareerd.

De jas was bijna klaar en nu is er iets vreselijks gebeurd. Plotseling zit de mot in onze gloednieuwe jas en dat komt zo. Drie motten kropen uit een Haagse klerenkast en maakten een plan. Ze likten hun vingers nog eens lekker af, zo goed vinden ze hun plan en vervolgens begonnen ze als hongerige motten aan de jas te vreten. Dat ze geld tekort hadden kwam ze goed uit, eindelijk konden ze nu eens lekker hun tanden zetten in die gloednieuwe jas die de vorige kleermakers al bijna af hadden gemaakt.

Terwijl de kleermakers nog bezig waren de mouwen er aan te zetten, knipten zij de mouwen er al weer af. Bovendien hebben ze de Staatsstomerij zo heftig gekort, dat die de jas niet meer kan onderhouden. Overal worden er nu hoeken afgeknipt en er vallen er in hoog tempo gaten in de jas. De mot zit er goed in en u weet hoe dat is met motten, ze blijven net zo lang dooreten tot de jas op is.

Dus als straks uw hand met het rode potlood boven het stembiljet zweeft maak dan niet die rondjes rood die er voor zorgen dat onze prachtige jas nog verder wordt opgegeten door de motten. Laat het mottenballen regenen, steun de kleermakers en zorg ervoor voor dat die kleermakers hun werk kunnen afmaken.

Nico de Haan.

Provinciale Staten kiezen (2)

Pé en Rinus - Even Stemmen 



woensdag 23 februari 2011

Merel



Als ik aan het afgelopen weekend denk, onze vogelexcuries met Nico de Haan in Groningen, is het net of we in plaats van drie dagen wel meer dan een week zijn weggeweest. Dat is altijd een prettige bijkomstigheid van korte uitstapjes. In het verleden gingen we twee weken naar Griekenland, later drie en uiteindelijk zijn we daar jaren achtereen vier weken per jaar naar toe gegaan. Ik vond de reis zo’n gedoe, dat vliegen enzo, dat je er maar beter lang kunt blijven. Voor een weekje zou ik er geen zin in hebben.
Het rare is dat het niet meer uitmaakte of je nou drie of vier weken weg was.
Alleen de eerste week ging nog wat langzamer om, de tweede en derde al veel sneller en de laatste was al voorbij voordat je er erg in had.

Wat blijkt: Hoe korter je weg was, hoe langer het leek … en hoe langer je weg was, hoe korter het leek.
Om meer te genieten moet je dus vaker korter weggaan!
Omdat het zo’n fijn weekend was schieten allerlei momenten telkens weer in m’n gedachten, zodat het nog langer doorwerkt.

Terwijl ik aan de eettafel zo zit te mijmeren, nog eens naar de lijst met vogels kijk en bedenk dat ik nog nooit van de frater had gehoord, zit er een merel op het hek van ons dakterras. Hij zit bewegingsloos richting raam te kijken. Ik kijk terug door mijn verrekijker (hiervoor is die prima geschikt). Wat hebben die merelmannen toch een bijzondere blik, door die ring om het oog. Wat zit hij stil zeg … er is toch niks met hem?
Ik stap naar buiten en loop wat te rommelen op het dakterras. Hij blijft gewoon zitten, volgt wel al mijn bewegingen.

Het ziet er naar uit dat ook hij wat aan het mijmeren is:
Nog even rust, binnenkort begint dat gedonderjaag weer, dan moet er weer van alles, baltsen … territorium afbaken … tweemaal daags concerten geven ... het alarm moet regelmatig afgaan ‘tsjink-tsjink-tsjink of tsjak-tsjak-tsjak’ … jongen voeren … zucht, je wordt al moe als je er aan denkt.
Maar nu: Genieten we samen nog even van dit moment dat er niks moet.

dinsdag 22 februari 2011

Dinsdag Dicht (6)

Ede Staal (Warffum, 2 augustus 1941 - Delfzijl, 22 juli 1986)
Winterexcursie Nieuw Statenzijl, 20 februari 2010

zondag 20 februari 2011

Vogelexcursie, dag 3

Na weer een fantastisch ontbijt en een lunchpakketje maken is het (helaas) tijd om Hotel het klooster te verlaten. Ik had hier wel een weekje willen blijven! Het is vandaag erg koud, met een striemende wind, maar de lucht is blauw en de zon schijnt.
We zitten weer bij F&N in de auto, hij is een goede chauffeur en we rijden van Kloosterburen naar Nieuw Statenzijl in het uiterste noordoosten, tegen de Duitse grens. Wij zijn er al vaker geweest, het voelt als ‘ons plekje’.
We lopen over vlonders naar de Kiekkaaste, een buitendijkse vogelkijkhut op palen, met zicht op de kwelders en slikken van de Dollard.
Via een wenteltrap kom je boven. Je gaat op een bankje zitten en maakt de luikjes open om naar de vogels te kijken en je kijkt uit over een wonderschoon gebied. Hier is het echt stil. Natuurlijk is het een groot verschil of je hier met z’n twintigen bent, of met z’n tweetjes, maar het blijft een geweldige ervaring.






Daarna rijden we, met nog wat stops hier en daar, naar de Reidehoeve, een bezoekerscentrum van het Groninger Landschap in Termunten.
We eten hier ons lunchpakketje en bekijken nog een filmpje over de vogels in het Dollardgebied.

Dan gaan we over dijk. Het is niet de kou die je de adem beneemt, maar de schoonheid van dit gebied. Ik vergeet regelmatig vogels te kijken, ik maak me los van de groep en geniet in m’n eentje.

Als je toch eens hier in de buurt zou wonen!









Ik geniet van het buitenzijn en van het deel uit maken van een groep, die niet dwingend is, de flarden gesprekken die ik opvang, over vogels, over natuurgebieden, over ‘linkse hobbies’ (?) tot er uit de groep het verzoek komt om terug te gaan. Het loopt tegen drie uur, aan de tred van Nico te zien zou hij nog uren door kunnen gaan, maar sommigen moeten nog zeker drie uur naar huis rijden.
We nemen in de Reidehoeve nog een kopje koffie, en werken onze lijst met vogels bij. Ik geloof dat we aan de 73 soorten zijn gekomen.

We nemen afscheid van F&N, halen onze bagage uit hun auto en zetten deze bij Nico in de auto, hij is zo vriendelijk om ons bij station Groningen af te zetten.


Daar aangekomen nemen we afscheid van hem en laten weten dat we heel graag nog eens mee gaan.

Nu willen we het weekend nog een beetje rekken en gaan weer naar de plek waar we begonnen, Huis de BeursEr zit aan een tafeltje achter ons een schattige jonge boxer, Nelsen, leuk om naar te kijken. We eten hier goed, nemen nog een toetje. Er is hier ook livemuziek, jazzy, maar niet vervelend.

Daarna hebben we nog even tijd voordat onze trein vertrekt en drinken koffie bij Café Marleen, maar we kunnen helaas niet blijven voor het optreden.
Want het is echt de hoogste tijd, morgen weer terug naar de waan van de dag.

zaterdag 19 februari 2011

Vogelexcursie, dag 2

Lekker geslapen, het is knap hoe ze zo’n kloostergebouw toch warm kunnen stoken! Het ontbijt bestaat letterlijk uit een hoorn des overvloeds. Om 9.00 uur vertrekken we naar Lauwersmeer. 




Het is erg koud, maar we zijn goed aangekleed. Mijn Architect krijgt een mutsje te leen van N. Later gaat de zon toch nog een beetje schijnen, maar het blijft guur. Toch is het heerlijk om buiten te zijn.
Dode vos

We gaan naar de Sylkajút, een mooie vogelkijkhut bij Ezumakeeg-Zuid in Friesland. De zeearend gaan we niet zien.



We hebben een prima lunch met Groninger mosterdsoep, kibbeling en kroketten en dan weer de kou in, verder op vogeljacht. Tussendoor nog een warme chocolademelk en rond zessen zijn we terug in het hotel waar we door Robert ontvangen worden met een glaasje Beerenburg en een lekker hapje.
We hebben vandaag al zo’n 60 soorten vogels gezien. De groep hoor, niet ik!
Verkleden en weer heerlijk eten. We zitten aan tafel met J. en M. uit Spijkenisse en we hebben het gezellig.





Nico de Haan is een erg leuke man. We vinden het bijzonder dat iemand die al zo lang met vogels bezig is, toch nog steeds geduldig het verschil tussen een koolmees en een pimpelmees aan beginners kan uitleggen. Sommige dingen heeft hij waarschijnlijk al 100 keer uitgelegd! Daarnaast heeft hij ook veel humor. Het is echt ontzettend leuk om deze dagen met hem op stap te zijn. Ik kan niet alle vogels zien, ik heb een vrij simpel verrekijkertje, maar soms door zo’n telescoop kijken is ook wel een ervaring.
Ik hoef ook niet alle vogels te zien, ik geniet er ook van om naar de mensen te kijken, hun enthousiasme en soms ook wijsneuzigheid. En vooral van het landschap.
Als ik een tafeleend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, wintertaling enz. zie en in mijn vogelboekje nakijk, vind ik het helemaal geweldig. Maar over een paar weken weet ik dat allemaal niet meer, ik sla dat niet op. Ik ben hier ook om mijn hoofd 'leeg' te maken. Voordeel is wel dat ik elke keer weer enthousiast ben omdat het dan eigenlijk weer nieuwe soorten voor me zijn. En een flink aantal vogels weet ik heus wel te benoemen!




vrijdag 18 februari 2011

Vogelexcursie, dag 1

We zitten heerlijk in de trein naar Groningen, in de stiltecoupe die voor de verandering ook eens echt stil is. Wat lezen en wegdommelen op de cadans van de wielen op de rails.
Op station Groningen aangekomen zetten we de reistas in een kluis en gaan de stad in om te lunchen. We lopen langs ‘Huis de Beurs’ en dat lijkt ons wel wat. Het ontleent zijn naam van de aan de overzijde gevestigde Korenbeurs, waar granen, zaden en peulvruchten, afkomstig van de Ommelanden werden verhandeld.
Een aangename plek, gezellig druk, waar je leuk mensen (stadjers?) kunt kijken. Dan nog even naar ‘Laif & Nuver’, een winkel die we ook in Mensingeweer een keer bezochten, winkels waar een speciaal sfeertje hangt, waar ik een soort dromerig van word, hoewel ik meestal niet weet wat ik er zou willen kopen.

In de Arrivatrein naar Winsum zit een meisje een eierkoek te eten. Als ik iemand een eierkoek zie eten moet ik altijd aan Sonja Bakker denken, ik heb dat ook eens drie dagen geprobeerd. Ik snap niet dat mensen niet doorhebben dat je van al die koolhydraten juist meer trek krijgt. Ik dacht toen de hele dag aan eten! Het meisje neemt nog een tweede koek, misschien dat ze niet sonjabakkert of misschien juist wel.

Als we in Winsum aankomen staat de bus al gereed. Je kan hier nog niet met de OV-chipkaart reizen, maar de chauffeur zegt loop maar door als ik kaartjes wil kopen. Hij scheurt in ras tempo over de weg en vrij snel zijn we in Kloosterburen.

Hotel het klooster is een geweldige verrassing! Behalve op een mooie stille plek, is de gastvrijheid van het soort dat je nog maar zelden tegenkomt. Robert Jongbloed en Jolanda Bos, met Stephan en Ina, zorgen in alles er voor dat je je perfect thuis voelt.




Het restaurant is in de voormalige refter, een prachtige plek om te drinken, eten of lezen. De keuken heeft geen menukaart, er wordt heerlijk gekookt met verse ingrediënten uit de omgeving en met een knipoog naar oude recepten. We slapen in een ruime, grote, dubbele kamer die sfeervol is ingericht. Behalve dat het hotel nog steeds een kloostersfeer uitstraalt is er ook overal bijzonder kunst te bewonderen. Kortom, een heerlijke plek!

Mijn Architect proeft het aangeraden kloosterbier, ik hou het bij een wijntje.

Ondertussen komen alle deelnemers (23 personen) van de excursie aan. We zitten met Nico de Haan, een leuk stel uit Abcoude en een Zweedse Groninger aan tafel.
De waard vertelt over de geschiedenis van het klooster en Jolanda vertelt hoe er in stijl van het vroeger kloosterleven gekookt wordt.
We krijgen erg lekkere voorafjes zoals Groninger worst, kaas met fenegriek en kerriekoekjes.
De maaltijd is een feest zo lekker, met ‘vergeten groenten’ en goed gebruik van kruiden. Het heerlijke nagerecht weet ik niet meer precies wat het was, maar zo zag het eruit:


Na het eten krijgen we uitleg van Nico, hoe je het best vogels kijkt en een kwis om onze kustvogelkennis te testen. Van de 30 had ik er een stuk of zeven goed, waarvan twee per ongeluk goed gegokt.



Het is een divers gezelschap, met mensen die er een beetje, meer of veel vanaf weten, en mensen die fanatiek bezig zijn met vogels.

Ik kom uit een ‘vogelaarsgezin’, ik kan het alleen nooit allemaal onthouden. Ik vind het gewoon erg leuk om op stap te zijn met iemand die er veel verstand van heeft. Nico vraagt ook nog hoeveel soorten we verwachten te gaan zien. We voorspellen dat we op zo'n 80 soorten vogels uitkomen!



dinsdag 15 februari 2011

Dinsdag Dicht (5)


Schiermonnikoog mei 2005
Jan Loman (1918-2006)

vrijdag 11 februari 2011

Zieleroerselen


Een mooie datum vandaag: 11022011. Van voor naar achter en van achter naar voor ... het blijft dezelfde dag.
Een moment voor zieleroerselen (zonder tussen-n), terwijl er eigenlijk huisgehouden moet worden.

Ik mijmer er over hoe vaak ik aan Groningen denk en als dat niet zo is, hoe het door mijn omgeving komt dat het wel weer in mijn gedachten schiet.
Gisteren ..... broertje was de 9de jarig, hij zit in het verre Colombia ..... in de trein onderweg naar mijn donderdagbaantje (waar ik een andere keer over zal vertellen), lees ik in De Pers een leuk artikel over Groninger cabaretier Gijs van Rhijn, zie hier. Terwijl ik dat lees komen twee oudere dames bij me zitten, die vrij reizen hebben en bespreken hoe ze naar Veendam moeten reizen, want ze gaan naar de expositie van Henk Helmantel!

Later zit ik in het Vlaardingse Deltahotel met ‘mijn mevrouwtje’ te lunchen, waar we een spectaculair uitzicht hebben op grote langsvarende schepen die de haven van Rotterdam aandoen.
Aan het tafeltje naast ons zitten twee heren, ik spits mijn oren: “Druk vaarverkeer hier, toen we in Delfzijl waren zag je niks”.

Gelukkig gaan we over een paar dagen weer een weekendje naar Groningen! Goed, nu die laptop dicht … want afwassen, stoffen, strijken, boodschappen … die kaboutertjes doen het niet meer.

dinsdag 8 februari 2011

Dinsdag Dicht (4)



ondersteboven
hangt de koolmees aan zijn voer
en verslikt zich niet





dinsdag 1 februari 2011

Dinsdag Dicht (3)


Geen Jans Pommerans
wel rust, liefde en geluk
daar in Nieuweschans



(n.a.v. onze allereerste vakantie in de provincie Groningen, 22-30 januari 2011)