Vorig jaar had ik aan de weg in Westernieland een tomatenplantje gekocht, omdat dat plantje op de achterbank gekoesterd werd tijdens onze tocht door Groningen, kreeg het een naam: Freek.
Het was mijn eerste tomatenplantje en tot mijn plezier kwamen er al gauw groene tomaatjes aan. En toen werden ze geel, prachtig hoor, maar wat duurde het lang voor ze rood werden ... ik wist toen nog niet van gele tomaten.
Het waren heel erg lekkere tomaten. Helaas vergat ik zaadjes te bewaren.
Wel had ik wat zaadjes uit rode romaatjes en gestreepte tijgertomaatjes gehaald. Ik las allerlei ingewikkelde toestanden om dat zaad te bewaren, maar ik had ze alleen afgespoeld en op een stukje keukenpapier laten drogen. Ging prima. Ik zaaide ze dit voorjaar in de rondeeleierdoosje.
De oogst dit jaar is een feestje, een stroom van heerlijke snoeptomaten. De groene die er af vallen, rijpen op een bordje na.
Zonder kunstgrepen en zonder nare beestjes, met misschien wel wat weinig zon en teveel regen.
Bij de beelden van de tomatengevechten in Spanje krijg ik wel een dubbel gevoel, het ziet er geweldig uit, maar is wel voedsel ... en ergens op de aarde was daar toch een groot tekort aan?
Wat een kleurenpracht! En die tomatengevechten .... niet mijn ding.
BeantwoordenVerwijderenWat een weelde, daar ga je toch geen gevecht mee houden, een gevecht om de lekkerste da's iets heul anders,
BeantwoordenVerwijderenGroet
Geen actie Tomaat dus. Het was geen goede zomer voor een overvloedige oogst.
BeantwoordenVerwijderen