vrijdag 15 juli 2011

Feierabend

Ha, vrijdagavond ... een van de favoriete avonden van de week. Bij Man op het atelier veel perikelen met stroomuitval. Werk is gedaan, tijd voor een drankje, en tijd voor elkaar.

Na de natte en winderige treurnis van gisteren, kunnen we nu weer buiten op het dakterras zitten. Eindelijk lekker thuis met een lekker fris drankje J.ills. Gedichtje lezen. Valt er nog wat te oogsten in onze minimoestuin? Een komkommertje, een aardbei, wat boontjes. Ik fröbel een heerlijk pannetje pasta met blauwe kaassaus. We schuiven de tafel naar een plekje in de laatste avondzon. De gierzwaluwen scheren in duizelingwekkende vaart over ons heen, luid srie-srie roepend. Een libel komt ook even rusten, vlakboven onze tafel, in de Amorpha.






Man zet een muziekje op ... we zitten gelijk een end terug in de tijd:



The Sound. In 1984 waren we bij hun optreden in de Rotterdamse Arena (later Nighttown).
Fantastische muziek. Helaas leed Adrian Borland aan depressies en hij pleegde zelfmoord door voor een trein te springen in 1999, 41 jaar was hij.
Gruwelijk, ik haat zelfmoord. Tekortschietend in hulp. Wij hebben twee zeer dichtbij meegemaakte zelfmoorden, een werknemer van Man, en een vriendin. Zo zinloos, zo verdrietig voor alle betrokkenen.

Ik was in die tijd, naast The Cure, gek op de muziek van The Sound. Nu, als ik er naar luister krijg ik nog steeds kippevel. Voor mij een van de grootste bands van de jaren 80. Zouden ze, als Borland was blijven leven, U2 voorbij gestreefd hebben?
Ik heb 1 elpee: From the lion’s mouth. In de stem van Adrian Boland hoor ik alle leed van de wereld, maar ook zo sensueel, raakt me nog steeds diep, het nummer Silent Air kan me zelfs nu nog tot tranen beroeren:

Thunder in the air
Before a storm that rips
Anger in my heart
A finger on my lips
You showed me that silence
That haunts this troubled world
You showed me that silence
Can speak louder than words
Words end in disaster
On the rocks, in pieces
I know something lives on there
But I can't say what it is

Oh die stem ... die stem...
The Sound

Waar is het goed wonen?

Kunstwerk van Zoon, basisschool groep 3 of 4

In de Elsevier van 2 juli staat een artikel over de beste gemeenten van 2011. Een onderzoek naar de beste plek om te wonen, werken en recreëren. Er zijn 418 gemeenten in Nederland vergeleken.
In de provincie Zuid-Holland is Oegstgeest de winnaar (nr. 9) en mijn huidige woonplaats, Gouda, staat in de ranglijst op positie 274, overlast, veiligheid en sociaal klimaat scoort daar zeer matig. Maar dat wisten we al.

Interessanter vind ik Groningen. Het gaat in totaal om 418 gemeenten. Haren is de winnaar. Als Haren op nr. 1 staat, wat staat dan op nummer 418?
Ook een plaats in Groningen: Bellingwedde. En op nr. 417, de een-na-laatste plaats staat Pekela.

In dat onderzoek lijken bepaalde voordelen mij juist nadelen en andersom.
Historisch decor is leuk, maar niet noodzakelijk, aantrekkelijke buurt, natuur, rust en ruimte kan ik me wel in vinden.

Basisvoorzieningen zoals kinderpakket, jongerenpakket en winkels, wat voor de gemiddelde bewoner hoog aangeschreven staat, is voor mij eerder een nadeel!
Wij wonen nu naast het schoolplein van een na-schoolse opvang, en dat is op mooie dagen geen pretje. Heb je een idee hoeveel decibel die kleintjes van tegenwoordig kunnen produceren? En dat dat in deze tijd not done is om te corrigeren? Een middagdutje, soms zo vreselijk behoefte aan na pittige werkdagen en slapeloze nachten, kan ik wel vergeten.

De plusvoorzieningen als musea, theaters en cafés hoef ik niet in de buurt van m’n huis te hebben. Ik vind het geen nadeel dat ik een stukje moet reizen voor deze voorzieningen. Mijn gewenste woonomgeving is vooral erg stil.
Openbaar vervoer redelijk in de buurt vind ik wel weer handig.

Bij de Groningse gemeenten staat ook een aantal keer een tekentje voor bevolkingskrimp. Ik kan me voorstellen dat dat een nadeel is, maar ik denk dan: Gaan jullie allemaal weg, komen wij, wat een rust!

Ik ben deze dagen druk bezig met het invullen van onze vakantie in september. Het wordt een kleine rondreis door de provincie Groningen, verschillende plekken om te ervaren.
We zitten ook een paar dagen in de buurt van Vlagtwedde. Vlagtwedde staat op nr. 414. Het scoort zo laag omdat er geen voorzieningen zijn, maar er is daarentegen weinig overlast.
Ook zitten we een paar dagen in de Marne, tot nu toe onze favoriet. Deze zit in het artikel ook vrij laag, op nr. 323, weinig voorzieningen, maar juist ook weinig overlast en weinig misdaad en de saamhorigheid bevolking scoort zeer goed. Dat soort beoordelingen houdt dan wel weer in dat er matig openbaar vervoer is.

Tja, het is boeiend om het artikel te lezen, maar bij onze uiteindelijke keuze waar we ooit gaan wonen speelt gevoel ook een grote rol.
Het zal vooral de plek worden, daar waar ons droomhuisje staat!

Tijdschrift Elsevier nr. 26