zondag 7 augustus 2011

De kersen zijn op

Vanmorgen kijk ik naar de weersvoorspelling, 50% kans op regen. Het wil maar niet vlotten met deze zomer. Ik wilde zo graag lekker gaan fietsen, maar niet in regenpak. We weten een plek waar de allerlekkerste Hollandse kersen te koop zijn, hoewel de kersentijd nu wel voorbij is, hoop ik dat er nog een pondje voor me is.
Bij Levine staat een lekker recept voor kersenkoek, dat lijkt me wel wat.
We kijken naar buiten, de zon schijnt, witte wolkjes, we gaan toch maar op pad.
We fietsen richting Haastrecht en komen langs het Honkbalveld. Het is er leeg en stil, want geen seizoen. Herinneringen komen boven, Zoon heeft daar zeker tien jaar gehonkbald, een leuke tijd was dat.

H.S.V. The Braves


Verder fietsend even naar de mooie koeien kijken en na een goed gesprek met deze dames gaan we weer op de pedalen.




Er zijn veel wielrenners op pad. Wat moet het voor hen lastig zijn, die ‘zondagsfietsers’, die vaak midden op het pad rijden. Ook ik kijk al fietsend veel rond en schrik soms van een voorbijsuizend groepje. Maar zij zitten vast in de klikpedalen, dus zal ik wat beter opletten. Ik wil het niet op m’n geweten hebben dat ze straks in het prikkeldraad hangen.
Gelukkig fietsen de meesten boven op de dijk en wij beneden op het Jaagpad.


We zien rechts een huis wat ooit te koop stond en wat ons toendertijd wel wat leek. Bij nader inzien stond het te dicht bij de provinciale weg, dus altijd verkeersgeluiden.
Trouwens ... de prijs was ruim twee keer zoveel voor iets vergelijkbaars in Groningen en daar heb je wel stilte.



Ook passeren we het klooster van Haastrecht. In een gedeelte van dat klooster is een dagopvang voor mensen met geheugenproblemen, ‘De Kloostertuin’.
Een klein paradijsje voor die mensen, op een unieke plek aan de IJssel met mooie oude notenbomen en een moestuin.
De voormalige refter is nu een gezellige huiskamer. De groep bestaat uit maximaal 7 deelnemers en de maaltijd wordt gezamelijk klaargemaakt met zelfgeteelde groenten.
De mensen doen veel zelf, in de buitenlucht. Ik heb er een dag meegedraaid als vrijwilliger. Wat een verschil met de reguliere dagopvang!
Wat had ik daar graag willen werken. Maar alleen activiteitenbegeleider was niet voldoende, je moest ook bevoegd zijn voor medische handelingen.
De Passionisten bouwden in 1921-1922 het klooster in Haastrecht. In het klooster zelf leven ook nu nog paters en broeders.

Congregatie der Passionisten St. Gabriël

Nu komen we bij de kersen, maar ...



Geen kersenkoek maken dus, dan gaan we maar voor appeltaart.
In Oudewater gaan we op het terras zitten bij Brasserie Joia voor cappuccino met appeltaart.
Het wordt opeens wel heel donker en al gauw vallen de druppels, we verhuizen naar binnen. De appeltaart is aardig, niet eigengemaakt vermoed ik, maar de slagroom is geweldig! Waar tegenwoordig bijna overal slagroom uit de spuitbus gangbaar is, is dit een geweldige verrassing, zo’n stevige ‘quenelle’ van echte slagroom, mmm.


Oudewater

De zon schijnt alweer als we verder gaan.
We rapen onderweg appels op die van de bomen zijn gevallen, dat is toch geen pikken hè, als ze op de openbare weg liggen?



Windkracht 7 en nu hebben we windje tegen.
Als we bij Café Over de Brug in Haastrecht komen, moeten we even uitblazen met een roseetje, op het zonovergoten terras en tussen de stoere wielrenners.


Als we later het bekende terras van Hekendorp passeren, waar bijna elke fietser wel even stopt, zijn we verstandig en fietsen door naar huis.
Uiteindelijk was het toch prima fietsweer vandaag!

Hekendorp
De geraapte appels gaan morgen mee naar het werk, naar de Kookclub, voor de appelmoes.