dinsdag 23 augustus 2011

Dinsdag Dicht (27)


Gedicht

Zo één te schrijven: als een handschoen
over vingervlugheid, maar traag, traag.
Zéker van de koude daarbuiten
en dat het hiér warmer moet blijven.

Zo één te drukken: eerlijk en durend,
ook al sneeuwt het vraagtekens.
Eén voor alle tijden, waar geen maat
op staat, een eeuwige afdrager.

Zo één die past op de leest
van gemoed, gewogen tot op de gram
en net niet te dicht bevonden
door al wie regelmatig leest.

Geef me die hand, dat gedicht.
Het moet als een huid over huiver
schuiven en bevatten wat niemand
kan zeggen of schrijven.

Het moet beklijven.





Dit gedicht heb ik uit De 100 beste gedichten van 2000 en is uit de bundel Linkerhart van de Vlaamse schrijver Joris Denoo.