donderdag 28 juni 2012

Heemtuin

Een warme dag gaat het worden, met wat zon. Aan het eind van de dag wordt regen, hagel, zware windstoten voorspeld. Dat werd ons hier bespaard. Ik hou van warmte, maar graag wel met blauwe lucht. Grijze zompige, broeierige dagen, daar ben ik niet blij mee. Maar goed, het kan er mee door vandaag, in deze prutszomer (to zover).

Eigenlijk moest er op deze vrije dag flink huisgehouden worden, de stofwolken, textielbergen en aangeslagen tegeltjes roepen om actie … pech, het is te warm ... naar buiten moet men!

Zouden er nog vlierbloesems zijn? Op deze vrije dag pas weer gelegenheid … hopelijk vind ik nog wat.
Het is al warm, ik ga vroeg op pad, maar wel met lange broek, lange mouwen, kniekousen ook en stevige schoenen. Iedereen waarschuwt me altijd tegen de teken bij al dat gestruin.
Ik heb tot nu toe geluk. Ik zeg altijd maar: ze lusten mij niet.

Op nog geen tien minuten fietsen van huis zit ik op een prachtig plekje. Natuurlijk niet te vergelijken met bijvoorbeeld de Drentsche Aa, het is hier heel erg aangelegd, bedacht en gemaakt; er groeien veel planten van hetzelfde soort, veel brandnetel en kleefkruid, maar zo langzamerhand wordt het wel wat.
In het weekend is het voornamelijk een hondenuitlaatgebied. Op een doordeweekse ochtend is het heerlijk rustig.
Maar ik ben te laat voor de vlierbloesem, de meeste bloemtrossen worden al besjes.


Hè jammer, ik heb nog maar een fles vlierbloesemsiroop, ik was erg gul met weggeven. Maar goed, het waren wel aparte cadeautjes om te geven en de ontvangers waren er erg blij mee, dat is me ook veel waard.
Een goede reden om volgend jaar nog meer te plukken.

De groene trosjes vlierbessen houden een nieuwe belofte in voor het komende najaar en ook de braamstruiken beloven weer een flinke oogst. Gewoon nog even geduldig wachten.



De heemtuin hier is echt mooi (verboden voor honden). Bij de ingang bedden met groente en wilde bloemen samen, echt prachtig om te zien.
Het is hier rustig en stil, als ik me tenminste even kan afsluiten van de snelweggeluiden, om de haverklap een voorbijdenderende trein en ontelbare overvliegende vliegtuigen.
Tussendoor hoor ik de Koekoek en ik moest gelijk denken aan Coby. Tijdens de Bloggerswandeling vorige maand zei ze: Malle vogel … ik zeg toch ook niet de hele tijd mijn naam: Coby … Coby… Coby. Haha, humor heeft ze!

Ik vind het heerlijk hier alleen, maar toch kijk ik soms even om. Terwijl ik hier heen fietste liep er een man.
Alleen.
Geen rugzakje of verrekijker.
Zonder hond.
Ik denk dan gelijk, wat doet tie hier? Terwijl zo’n man toch ook gewoon lekker van de rust kan genieten, zo in z’n eentje. Maar ik blijf een beetje wantrouwig. De wereld is vol met rare mannetjes, nietwaar?
Maar hij ging de heemtuin niet in. Ik ben hier echt helemaal alleen, alleen met de vogels, bloemen en heel veel insecten.
Ik ga in het gras zitten bij de kleurigste bloemen en maak foto’s en een 'filmpje'. 
Terwijl ik film komt er een kriebelbeestje op m’n hand zitten. Dus ook maar even gefilmd. Ach, het is leuk om eens uit te proberen, zo’n functie op je toestel. Stel je er niet teveel van voor hoor, het is natuurlijk helemaal niks, als ik inzoom verdwijnt het geluid ook nog, en ook nog hardnekkige vlekjes op m'n lens, haha.
Maar het geeft het sfeertje een beetje weer.


Ik wandel over alle paadjes, sommige zijn zo begroeid met distels en brandnetels dat ik blij ben met m’n lange mouwen.
Het is hier heel sprookjesachtig, ik voel me op mijn plaats, een heksje in het veld.
Omdat ik hier nu toch op m’n favortiete plukplek ben besluit ik te kijken of er nog brandneteltopjes te plukken zijn. De meeste brandnetels staan in de bloei, dus  ongeschikt … maar ik zie planten waar ik eerder toppen van plukte en die hebben weer nieuwe mooie kleine topjes gemaakt, zonder bloei.
Ik pluk ze en bedenk wat we vanavond gaan eten. En ik pluk ook wat eetbare bloemetjes voor een salade (recept komt op het volgende blogje).


De paadjes hier zijn bijna overwoekerd, zoals ik al zei, zonder mechanische geluiden zou het een klein paradijsje zijn. Ik loop door het lommerrijke gebiedje en hoor van alles ritselen en wegschieten, ganzen vliegen gakkend over, de koekoek lijkt me te volgen, een boze merel vliegt scheldend op. Vinken roepen 'fritskerie'.

Als ik buk om deze paddestoelen op de foto te zetten, schieten er allerlei kevertjes weg en piepkleine kikkertjes, ach nee waarschijnlijk padjes, vanonder die paddestoel…!



Wat had ik nu graag Kees, Coby of Ubel hier gehad … zoveel te zien en te vragen en te vertellen, op dit plekje, zo dicht bij de bebouwing.
Toch ga ik vooruit in m’n kennis … ik zie het geel van de Ratelaars en kijk gelijk wat beter … en ja hoor kleine orchisjes, vraag me niet gelijk welke, ik ben al blij dat ik ze heb ontdekt.


Het was een heerlijke ochtend in m’n eentje. Als je tussen de manshoge brandnetels loopt kun je gewoonweg niet piekeren!
Als ik een arts was zou ik m’n patiënten voorschrijven: verplicht regelmatig een dagdeel in de natuur doorbrengen, tegen alle stress, blijven malen, teveel hooi op je vork (!) e.d.
Beter dan welk pilletje dan ook!










dinsdag 26 juni 2012

Dinsdag Dicht (52)


Een Bloem
Als ik een bloem was,

zou ik dan nu bloeien?


Of zou ik een bijzondere bloem zijn,

een onvoorstelbare bloem,

een bloem die niet kan kiezen tussen bloeien

en niet bloeien,



en die over de rand van een vaas voorover

leunt

om te zien of zijn afgrond een bodem heeft?



Of zou ik alleen maar kunnen bloeien,

moeten bloeien,

rood en gedachteloos,

op een ongerepte schoorsteenmantel, ergens

tussen schaamte en geluk?



En als ik een bloem was,

zou ik dan weten wanneer ik moest verwelken?

Nu nog niet?



Toon Tellegen -
 uit: 'Kruis en Munt'

donderdag 21 juni 2012

Zomerzonnewende

deze foto nam ik vanaf m'n dakterras om 20.45 uur
De langste dag van het jaar, het lengen der dagen stopt en de omslag naar de winterperiode wordt alweer ingezet.
Hopelijk zit er komende tijd nog een hittegolfje in.

woensdag 20 juni 2012

Fleur en kleur: Almere

Geelwangschildpadden
Afgelopen zondag waren we bij de Donateursdag van Stichting Aap. Dat is in Almere, bij het Stadslandgoed de Kemphaan. We zijn met openbaar vervoer en zijn ruim op tijd van huis gegaan.

Het wordt even een beetje tricky als blijkt dat op Duivendrecht onze trein een kwartier later vertrekt. De bus naar de Kemphaan gaat erg weinig op zondag.
Maar de trein loopt een gedeelte van de vertraging in, even lekker doorjassen, en we halen toch nog onze bus.
Dat Almere is van een deprimerende troosteloosheid èn lelijkheid dat je bijna medelijden krijgt met al die Amsterdammers die daar zijn gaan wonen, maar dat terzijde.

Nadat we de rondleiding bij Stichting Aap hebben gehad, gaan we naar De Landgoedwinkel, waar kassen zijn met woestijn- en jungletuin en een gedeelte  waar groente en fruit geteeld worden als dagbesteding aan mensen met een beperking. Het is een plek met een goede sfeer en daar heb ik de volgende foto’s gemaakt voor de Fleur en Kleur van deze week.

pelargonium
petunia
biet
courgette
bloem van aubergine 
passieflora
ijsbloem
Meer fleur en kleur bij Veronique.

dinsdag 19 juni 2012

Dinsdag Dicht (51)


Emborios, Chios, Griekenland 8 augustus 2001

Het enige strand op Chios met zwarte kiezels. Toch in 2001 wat stenen meegenomen ... en ik heb ze  nog steeds.




bewaar een steen in je tas
uit het land waar je sliep




zondag 17 juni 2012

Aap en airmiles




Dit blog is verplaatst naar hier.





woensdag 13 juni 2012

Fleur en kleur: Ratelaar


Ik heb het idee dat er in mijn woonplaats veel minder gemaaid wordt dan in voorgaande jaren. De bermen zijn nog nooit zo mooi geweest! Elke dag als ik een bepaalde weg naar m’n werk fiets, zie ik wel weer wat nieuws. Bezuiniging? Misschien een voordeel bij de crisis?

Ik heb wat ratelaar voor thuis in de vaas geplukt.
De ratelaar staat niet echt te boek als mooie bloem, maar ik vind hem wel wat hebben, dat lipje met paars stipje.
Op de bloggerswandeling leerde ik dat de ratelaar een halfparasiet is, hij is voor z’n voedingstoffen afhankelijk van grassoorten. Hij dringt dus grassen terug, zodat er meer plaats is voor andere bloemen, zoals bijvoorbeeld orchissoorten. Ook leerde ik dat de ratelaarspanner, een nachtvlinder, weer afhankelijk is van deze plant.
Als de ratelaar uitgebloeid is maken de zaden in de verdroogde bloemen bij een zuchtje wind een ratelend geluid, zo komt hij aan z’n naam.


In de Groninger Kroon kocht ik in 2010 een bijzonder boekje: ‘Een zinvol geheim, wat planten mij vertellen’ van Dorine Haveman.
Zij beschrijft in haar vertellingen hoe je als kind kijkt naar een plant of een boom en de betekenis van ouderen in het leven van een kind.
Regelmatig leek het bijna alsof zij het over mij had, alsof ze mij als kind heeft gekend. Dat het mijn ervaringen zijn waarover ze schrijft!
Ook de prachtige tekeningen van Coor Muller maken dat ik dit boekje koester, en lees en herlees. Bij haar verhalen komen beelden van vergeten momenten van vroeger terug, of beter gezegd, vooral het gevoel bij die beelden.
Wonderlijk.


Door haar verhaal over de ratelaar herinnerde ik me, behalve een lagere schooltijd die ik helemaal niet zo leuk vond, dat ik de ratelaar toen wel kende, maar nu helemaal vergeten was.

Meer Fleur en kleur bij Veronique.

dinsdag 12 juni 2012

Dinsdag Dicht (50)

Naar aanleiding van een vorig blogbericht waarin ik m’n molenmesje noemde èn ter gelegenheid van m'n 50ste 'Dinsdag Dicht' het volgende verhaal in het Knoalsters:


Friedrich Herder
Aan de overkaande van de badde over wieke ston n hond, n Dobberman mit de taanden bloot te graauwen en te blavven. Deur mien 8-joarege ogen leek t n monster.
"Kom, deurlopen", zee mien pabbe en hai luip badde op. Mit mien ogen dichte luip k hom noa.
d'Hond gromde en graauwde nog haarder en k zag hom badde oplopen, noar ons tou. Hai was kloar om te springen. Gaauw sloot k d'ogen weer. Opains heurde k n plonze. Baange dat mien pa in t wotter valen was, dee k d'ogen weer open. Pa ston der nog en k zag dat e zien mezze, zien vliemschaarbe Herder, dichtklapte en in zien buutse dee. Over de raand van badde zag k de hond in wieke drieven. Om hom tou wuir t wotter rood.


Van ver zag en heurde k de roupende boer noaderbie kommen. Toun e stoef tegenover mien pa ston ruip e: "Wat hestoe mit mien hond doan, verdamme?"
t Bleef n telle stil.
"k Kom mien loon ophoalen van oflopen weke".
Mien pa was d'haile weke bie dizze boer aan t eerappelkraben west.
"En wel mien verdainde loon in weg stoit, goit wieke in, want woar aine drift kinnen ook twije drieven", zee pa trankiel en hai keek boer strak aan.
k Zag dat boer wit om neuze wuir.
Boer draaide zuk om en luip noar boerderij trogge. In keuken telde boer mien pa zien loon uut.
"Hufst nait weer te kommen".
k Zag aan gezichte van mien pa dat e dat ook nait van plan was.


Toun pa sikkom vatteg joar loater uut tied kwam, mozzen mien bruiers en zuster zien raive en aander spullechies verdailen. k Hufde mor ain ding.
Zien loatste Friedrich Herder messie, ligt nou bie mie op bozzem in n kopern deussie.


Dit verhaal vond ik op de leeswaardige website van Lou Meyer, voormalig politieman in Groningen, heden ten dage schrijver.



woensdag 6 juni 2012

Fleur en kleur, 'wie het kleine niet eert ... '


Ik kan het niet laten … elk moment dat ik langs bloemrijke plekjes fiets, pluk ik wat bloemetjes voor thuis.
Overal staan kleine vaasjes, kneuterig, maar ik ben er dol op. Hoe vaak Man (zuchtend) moet antwoorden als ik weer eens zeg: mooi hè? Ja, jaahah…

Een geopende klaproos kan je niet plukken, verontwaardigd laat ze gelijk haar mooie blaadjes vallen, maar nog in de knop lukt het wel … met bewondering volg ik hoe ze in een gekreukelde feestjurk tevoorschijn komt.
Mooi bij lelijk, daar vond ik ze ...


Bieslookbloemen veranderen van strak naar wulps en Wikke in een vaasje vind ik van zo een gestileerde schoonheid dat ze op veel plekjes hier in huis staan.



Op het dakterras bloeit nu een struikje met kleine witte bloemen, waar ik de naam niet van ken, wordt hier ‘gemeentestruikje’ genoemd omdat ik ze ook wel in openbaar groen zie:



Het Boeddhahoofdje is door de vorst gespleten -noemen we nu Boeddha met hoofdpijn- , maar binnenin woont een pissebed samen met een duizendpoot. Als dat maar goed gaat! De campanula groeit er met compassie omheen.


Nog meer fleur en kleur vind je bij Veronique.

dinsdag 5 juni 2012

Dinsdag Dicht (49)

Nationaal Beek en Esdorpenlandschap Drentsche Aa, 26 mei 2012

‘Laat ons vooral nooit vergeten, dat Natuur- en Landschapsbescherming geen stokpaardje is van een klein aantal hedonisten of wetenschappelijke ijveraars, maar een streven naar levensvervulling voor iedereen en in het bijzonder een redding voor allen, die geboren en getogen zijn in de sombere buurten van de ouderwetsche groote steden.’

Jac.P. Thijsse, Kruiden langs heg en steg

zaterdag 2 juni 2012

Rabarberjam



Toen we afgelopen zondag vertrokken bij ‘Jan wilde een tuin’ in Westerlee, kregen we een grote bos rabarber mee. Nou ben ik gek op rabarber, maar dit was ruim twee kilo!
Jan zei nog: anders gooi je het maar weg. Nee, nee, in huize Ontdekking/Engelwortel mag sinds begin dit jaar geen voedsel meer weggegooid worden.
Ik besloot er jam van te maken. Hier vind je het recept.