Toen
Man en ik net verkering hadden bracht hij wel eens een bloemetje voor me mee,
meestal van een tankstation en voornamelijk chrysanten in een akelig kleurtje.
Voorzichtig gaf ik aan dat ik bloemen misschien beter zelf kon uitzoeken … ?
Link hoor, voor hetzelfde geld krijg je nooit meer een bosje bloemen.
In
de daarop volgende 30 jaar heeft hij nog drie keer een bloemetje aan me
gegeven. Een keer stond hij op Schiphol op me te wachten -toen ik terug kwam
van een weekje sapvasten in Portugal- met twee gigaboeketten. Hij kon niet
kiezen en nam ze toen maar allebei. Nieuwsgierig stonden de omstanders te
kijken voor wie die bloemenweelde bedoeld zou zijn.
Een andere keer toen ik op
familiebezoek naar Hamburg was geweest, stond er bij thuiskomst een uiterst
modern geval in een hoge glazen vaas op tafel met met in vorm gevouwen blad en
een enkele bloem … hij had zich nu terdege laten adviseren door een trendy
bloemenatelier.
Schat, ik zoek m’n bloemen
voortaan zelf wel uit.
Afgelopen
vrijdag kwam hij aan met een grote bos fluitekruid en koolzaad, tijdens zijn
fietstocht geplukt en in z’n rugzak gestopt. Vooral vrouwelijke fietsers zonden hem onderweg bijna
verliefde glimlachjes toe.
Na
30 jaar heeft hij het eindelijk door … thuiskomen met bloemen die mij
sprakeloos van geluk maken!
Van
de echtgenote van een cliënt kreeg ik voor mijn verjaardag dat mooie theelichthoudertje,
de lelietjes van dalen kreeg ik gisteren van haar.
In
de bermen groeien ook de margrietjes alweer.
Meer Fleur en kleur vind je bij Veronique.