Ik kan het niet laten … elk
moment dat ik langs bloemrijke plekjes fiets, pluk ik wat bloemetjes voor
thuis.
Overal staan kleine vaasjes,
kneuterig, maar ik ben er dol op. Hoe vaak Man (zuchtend) moet antwoorden als
ik weer eens zeg: mooi hè? Ja, jaahah…
Een geopende klaproos kan je
niet plukken, verontwaardigd laat ze gelijk haar mooie blaadjes vallen, maar
nog in de knop lukt het wel … met bewondering volg ik hoe ze in een gekreukelde feestjurk tevoorschijn komt.
Mooi bij lelijk, daar vond ik ze ...
Bieslookbloemen
veranderen van strak naar wulps en Wikke in een vaasje vind ik
van zo een gestileerde schoonheid dat ze op veel plekjes hier in huis
staan.
Op het dakterras bloeit nu een struikje
met kleine witte bloemen, waar ik de naam niet van ken, wordt hier ‘gemeentestruikje’
genoemd omdat ik ze ook wel in openbaar groen zie:
Het Boeddhahoofdje is door de
vorst gespleten -noemen we nu Boeddha met hoofdpijn- , maar binnenin woont een
pissebed samen met een duizendpoot. Als dat maar goed gaat! De campanula groeit
er met compassie omheen.
Nog meer fleur en kleur vind je bij Veronique.