donderdag 28 februari 2013

Als de Groningers eens deze kant uit komen… (2)

… dan zijn we er als de kippen bij!




We gaan vanavond naar Kantine Walhalla in Rotterdam, specifieker gezegd – op Katendrecht. We kenden Walhalla van naam maar zijn er nog nooit geweest.
Er is een literaire talkshow, gepresenteerd door Daniel Dee.
Even twijfel ik, met openbaar vervoer is wel weer zo'n gedoe, en de volgende dag moet er weer gewoon vroeg gewerkt worden. Enne we zouden toch zuinigaan doen?
Nou is het niet duur, in vergelijking met John Cale, die een optreden in de Oosterpoort deed vorige week of Nick Cave, die daar ook komt dit jaar  dan heb je het over andere toegangsgelden, dan houdt het gauw op, maar toch  
Als ik het programma lees ben ik om: ‘Die Toffe Gasten’ uit Groningen treden ook op!

We nemen de trein en de metro. Als we uit de metro stappen is het nog tien minuten lopen, zo door het donker op de Kaap een wat unheimische ervaring.


Als we bij Walhalla aankomen blijkt dat we een klein half uurtje te vroeg zijn, de deur is nog dicht, maar we hadden net een café gezien genaamd Tsjechov en wel naast de wereldberoemde tattooshop van Tattoo Bob.


We besluiten om wat te gaan drinken bij Tsjechov, en ervaren dat we zomaar opeens in een Hongaarse Culturele avond terecht zijn gekomen. Erg gastvrij, mensen die ons een hand komen geven en zich voorstellen, ons welkom heten, Hongaarse hapje gaan rond … we voelen ons een beetje opgelaten en leggen uit dat we alleen maar iets kwamen drinken omdat de overkant nog gesloten was. Wat is daar dan, aan de overkant? Tsja ook een literaire avond … 
De Hongaarse avond wordt geopend door een docent van de universiteit van  Groningen, de Hongaarse culturele attaché vertelt over de Hongaarse cultuur in Nederland.
Een docente van de RUG geeft ons een kleine spraakcursus Hongaars 


Jó estét! (goedenavond)
Holland vagyok (Ik ben Nederlander)
Magyar vagyok (Ik ben een Hongaar)
Szeretlek! (Ik hou van jou!)
Egészégedre! (Proost!)

Zij legt verder uit dat Hongaars helemaal geen slavische taal is, maar een Oegrische taal. Nederlands is zelfs meer verwant aan het Russisch dan het Hongaars … wat een informatie allemaal en dat komt ook nog eens uit Groningen.

Er zullen nog meer Hongaarse lekkernijen komen en een film en muziek … helaas, de sfeer is goed, maar we moeten nu echt naar de overkant  ik zeg nog tegen onze nieuwe Hongaarse vrienden: Als het daar eventueel niet leuk is komen we gewoon terug. 
Terwijl we ons naar de overkant spoeden, bedenken we nog dat ons ALTIJD wel bijzondere dingen overkomen 
Daniel Dee
We zijn net op tijd in Walhalla, waar Daniel Dee, de schrijver van dit boekje van vorig jaar, en inmiddels stadsdichter van Rotjeknor, net begint met aankondigen ... schrijvers, dichters, muziek en er is ook een verkooptafel met boeken.
Ik bedenk dat ik vroeger bij dit soort gelegenheden altijd wel iets kocht … maar dat is voorbij, dat kan niet meer. Hoewel ik elke schrijver het wel gun, een boek verkopen. Ik kom hier, een avondje uit, geef geld uit aan de entree, aan de reiskosten, aan de wijn … en meer zit er niet in, daar zullen jullie het mee moeten doen.
Misschien als je een superhuis laat ontwerpen door mijn architect, dan kunnen we je boek ook wel bekostigen, haha.

Anne Vegter

Ook is er muziek, Lizzy en the paperbacks, alleen was het Lizzy niet vanavond, maar ik heb niet onthouden wie wel. In ieder geval was het leuk! Behalve de kersverse Rotterdamse stadsdichter Daniel Dee: Miguel Santos, Jeroen van Rooij en Anne Vegter, de nieuwe Dichter des Vaderlands, ook nog schrijvers van de SKVR Schrijversschool, poepoe  het houdt niet op!

Maar ... we kwamen vooral hiervoor (van de website van Walhalla): 


En tot slot Die Toffe Gasten. Wie is er niet groot geworden met Die Toffe Gasten, het cabareteske schrijversduo uit Groningen? Na vijftien jaar optreden zit er nog steeds geen klad in het enthousiasme waarmee vrienden Karel ten Haaf en Stefan Nieuwenhuis in hun kenmerkende stofjassen de podia bestijgen. Na vele optredens in binnen- en buitenland zullen zij eindelijk Rotterdam aan doen.  


Zo leuk  ik lach me rot!

Na afloop moeten we ons haasten voor de trein terug  we halen hem op het nippertje.
In de trein val ik in slaap, wat wil je na een dag werken en dan nog zoveel cultuur en literatuur, maar 't was een mooie avond!




woensdag 6 februari 2013

Dokkum



Helaas … onze dagen op Ameland zitten er weer op. We maken na het ontbijt nog een laatste wandeling door Nes, rondje dorp, prentbriefkaart voor oma op de bus doen.
Wat hebben we het hier op dit eilandje geweldig gehad, Ameland, in de oudheid Fostaland geheten, we hebben het als een magisch eiland ervaren.
Als souvenir koop ik een kruikje Amelandse kruidenbitter.

Het is wachten op bus 130 tegenover 'Zee van Rust', ontspannen sfeertje, rustig weer, zon … We nemen de boot van half 1, dus nog tijd genoeg. 




Het is weer 'de Sier' die ons terugbrengt in Holwerd. Ongeacht de verwarring over welke bus ons naar Dokkum zal brengen, uiteindelijk zijn het er twee, bus 66 tot aan de Provinciale weg ... bus 54 brengt ons verder naar Dokkum. De aansluitingen zijn wat mij betreft perfect. 



Bushalte Holwerd


In Dokkum hebben we nog een nachtje geboekt, om de overgang terug naar het Wilde Westen wat geleidelijker te maken.

Dokkum in, op zoek naar de Koningstraat 1, Hotel 't Raedhûs. Hartelijke ontvangst. Het hotel biedt uitzicht op de plek waar de Elfstedentocht een keerpunt kent ...



Ingekwartierd ... op zoek naar een plek voor een versnapering. Het wordt niet Eric's café, maar net even verder Grand Café 'de Abdij', wijntje voor € 3.95, eentje dan maar. Bij de kerk een deur in de vorm van een eik, met de tekst: Geen eik meer heilig, 
Bonifatius hakte heilige eiken om … maar zoals bekend liep het met hem in 754 uiteindelijk ook niet goed af.




Terug naar ons honk, in 't Raedhûs, veel wijntjes voor € 2.40 per glas. Een hap eten, nasi … 

We verkassen terug naar de tafel in het midden. We raken aan de praat met Erwin de autoverkoper en Remco de barkeeper …  ook de Friezen zijn geen stugge mensen, alsof wij zulk sympathiek gezelschap zijn, wij westerlingen ...

Er wordt hard gelachen als ze mijn blog bekijken: Ontdekking van Groningen en daaronder Ameland …
We krijgen het advies om toch maar in Friesland te komen wonen.

Na een goed maal, met veel wijntjes en Bonifatius Bittertjes, een ongelofelijk gezellige avond met al die leuke Friezen daar … klimmen we de trap naar boven, naar de slaapzolder voor onze laatste vakantienacht.

Morgen weer naar huis, met de bus naar Leeuwarden en dan de trein naar Gouda. 


Een welkomstbloemetje van de buurvrouw helpt wel bij het ‘acclimatiseren’.




dinsdag 5 februari 2013

Ameland, dag 3

ontbijt in het hotel mèt champagne
Tegen vijf uur worden we wakker van een sirene … ik herken nooit waarvan die is, ik dacht aan een ambulance en we vallen weer in slaap.
Na het ontbijt lopen we even langs de fietsverhuur om regencapejes te kopen, het ziet er wat bewolkter uit dan gisteren en het begint te regenen. De fietsenman zegt dat ze bij het blussen wel wat hulp kunnen gebruiken. Blussen? Ja, de kerk is vanmorgen afgebrand.
We fietsen er even langs, er wordt nog nageblust.
Oorzaak is nog niet bekend, geen blikseminslag of brandstichting. Kortsluiting dan?


De St. Clemenskerk is een neogotische Rooms-Katholieke kerk uit 1878 en werd ontworpen door de architect Pierre Cuypers, van het Rijksmuseum en het Centraal Station in Amsterdam.
De verbrande kerk biedt een trieste aanblik. Het schip is afgebrand, de zijbeuken en bijgebouwen staan nog overeind. De gebrandschilderde ramen zijn weg. Het was een historisch gebouw met veel gevoelswaarde. Een Amelandse zei: ‘Je hoeft niet gelovig te zijn om hier verdrietig over te zijn’.


We stappen op de fiets en gaan vandaag naar het oosten van het eiland. De wind in niet gedraaid, dus nu op de heenweg wind mee, windkracht is vandaag 5. We rijden Nes uit en vervolgen de weg langs rietgedakte ‘boerderette’-vakantiehuisjes en daarna wordt het weer mooi, over het strandfietspad.


Heftige wolkenpartijen, zo prachtig, dat we regelmatig even moeten stoppen om een foto te maken.
We komen helemaal niemand tegen. Wat hou ik van dit soort leegtes, ik kan hier wel uren blijven!





We fietsen naar het natuurreservaat  't Oerd en als we daar in de schuilhut onze broodjes gaan opeten, begint het: regen, hagel, natte sneeuw. Maar het zijn maar buitjes. Achter de schuilhut gaat een trap naar beneden, naar het water. De wandelroute daar is ondergelopen en ik heb geen zin in weer natte voeten. We zitten nog wat in de schuilhut, Man krijgt een telefoontje ... en we zijn weer terug in de realiteit.




Op een geven ogenblik gaan we weer terug, ik zou hier niet graag fietsen in het donker.
We nemen het fietspad terug aan de polderkant, ook erg mooi. Windje tegen en zo nu en dan wat hagelbuitjes, gek hè dat ik dat heerlijk vind … ik zou bijna gaan zingen, als ik niet zo buiten adem was, haha.


Zag deze pechvogel het prikkeldraad niet?

We rijden door het dorp Buren en gaan weer naar de kust, naar 't Strandhuys, mooi paviljoen, mooie plek. Warme chocolade melk, wijntje en bitterballen … helemaal tevreden.



maandag 4 februari 2013

Ameland, dag 2



Mijn wens van gisteravond wat het weer betreft komt uit. Strakblauwe lucht met zonneschijn. Wel stevige wind uit het westen. We gaan vandaag het westelijk deel van het eiland verkennen, dus dat wordt wind tegen op de heenweg, maar windje mee terug. Na het heerlijke ontbijt (met een glaasje champagne) gaan we eerst fietsen huren.
We worden gewaarschuwd dat sommige fietspaden langs de kust onder water staan, dus nemen we eerst het fietspad langs de Verbindingsweg, mooie naam maar wel een beetje saai langs zo'n autoweg.


We nemen een zijweg om te kijken hoe het is, bij de Roosduinen … er ligt zelfs nog een restje sneeuw.
Maar helaas we kunnen niet verder en moeten toch terug naar de weg.
We rijden toch wel langs veel moois, zoals mooie paardjes, ganzen en aalscholvers op het land, wondermooie wolkenluchten, het is geweldig, hoewel ik amper vooruit kom op de fiets … m.a.w. ik trap me te pletter.




Als we uiteindelijk bij de Vuurtoren aankomen, blijkt hij gesloten … we waren nou net van plan om naar boven te gaan, wel lopend alle 236 treden van de 55 meter te beklimmen. We gaan nu maar even het strand op, zo prachtig!
The Sunset Beachclub is helaas gesloten, maar we 'breken' in op het terras en gaan een meegenomen broodje opeten, in de zon en met die heftige wind.






Geweldig vind ik het hier! 
Daarna gaan we het dorpje Hollum bekijken, mooi kerkje en dan toch wel weer tijd voor een wijntje, 't is vakantie nietwaar … en met erwtensoep. Gelukkig begint m'n vegetarische challenge pas 13 februari, want hoewel ik wat worst overhevel naar Man zit ik natuurlijk niet vegetarisch te eten nu. Ik zei het al eerder, vegetarisch op vakantie blijft lastig! 
Maar ik hou het wel eerlijk bij.
We zitten in De Griffel in Hollum, een voormalig schooltje, prima plek. Zoals ze daar de wijnglazen schenken ... daar zou men bij ons een voorbeeld aan kunnen nemen!


Dan stappen we weer op de fiets, nu windje mee, dat is ook wel wat.
We kiezen voor het lange schelpenpad langs de noordzijde van het eiland, door Ballumer- en Zwanewaterduinen.




Bij de Nesserduinen krijgen we op het allerlaatst toch nog natte voeten en enkels.



Tot drie keer toe negeren wij als rechtgeaarde eigenwijze toeristen het advies 'Keer om'. Dat gaan we weten.
Hoewel we op de heenweg niet over de ondergelopen fietspaden durfden, zijn we op de terugweg vermeteler.



Ik fiets Mijn Architect achterna, de neiging om af te remmen onderdrukkend, want dan lig ik straks, met hevige boeggolven en kloppend hart volg ik mijn man.
Opgelucht kijken we elkaar aan, was dat nou alles? Nee dus, ik voel hoe het schelpenpad modderig en trekkend steeds dieper gaat. Onze 'outdoorschoenen' laten het betreffende waterdichtheid afweten, ik voel ijskoud water door m'n sokken en maillot dringen en krijg de slappe lach. Hoe moet dat straks, het sjieke hotel in, waar net nieuwe luxe, superdikke vloerbedekking gelegd is?

We trekken onze schoenen en sokken voor de hotelingang uit, er zit niemand bij de receptie, en op natte voeten lopen we snel de trap op naar onze kamer.
Onze schoenen zetten we op en onder de enige radiator, wel met een handdoekje erbij en zetten de thermostaat op stand 5, alles moet morgen weer droog zijn, want dan gaan we voor fietstocht nr. 2.