vrijdag 20 maart 2015

Happy Tunes

foto: website Happy Tunes
Een reisje naar Gorredijk in Friesland. Voor een optreden van The Happy Tunes.
Het zou oorspronkelijk plaatsvinden in januari, maar omdat één van de bandleden z'n pols had gebroken werd het verplaatst naar maart. We hebben de Happy Tunes vorig jaar op het Sarasani festival op Texel gezien en vonden het gelijk superleuk, ook omdat we leden van de band vaker ontmoet hebben.
Dus op naar Gorredijk - of all places!
Met de trein van Gouda naar Heerenveen, dan nog twee bussen (i.p.v. één zoals internet aangaf) en een wandeling naar de B&B die we in de buurt hebben gereserveerd. 


Wat een aangename verrassing, die B&B, genaamd Blier Herne, een compleet achterhuis bij een mooie voormalige boerderij. Comfortabel, smaakvol ingericht en heel betaalbaar. Hartelijke ontvangst door de eigenaars met een drankje.


We mogen de fietsen gebruiken om naar muziekcentrum De Skans te gaan.

In Gorredijk nog net tijd voor een snelle hap en als ik de foyer van De Skans binnenga denk ik opeens, wat een bekend gezicht … en ja hoor Ed en Marjo, die we ontmoet hebben op Sarasani op Texel vorig jaar. Wat een leuk weerzien!

Het is een geweldig optreden, was is het toch leuk die oude nummers. The Small Faces met Itchycoo Park, Iron Butterfly - In a gadda da vida, en nog veel meer.
Niet de simpelste nummers! Een weergaloze uitvoering van I am the Walrus van the Beatles en White Room van Cream.


The Happy Tunes is niet zomaar een coverband. Neerlands beste flowerpower band bestaat uit rasmuzikanten!
Helaas is het niet uitverkocht, maar op een gegeven moment stond bijna iedereen op de dansvloer.
Super relaxed sfeertje daar.

Nog even dagzeggen backstage en dan op de fiets de donkerte in op zoek naar onze logeerplek, dat ging goed, net voor de bui binnen. Heerlijk slapen.


De volgende morgen na de koffie worden we door de eigenaar naar het dorp gereden, in de klusauto. Ik bij Mijn Architect op schoot, dat is lang geleden, hilarisch! Zijn vrouw was al weg om boodschappen te doen, ik vond het jammer dat we haar geen gedag meer konden zeggen.
Na een toeristische wandeling door het dorp gaan we lunchen bij Karin's Brood&Broodjes en daar komt zij net binnen, gezellig, drinken we nog samen koffie en konden toch nog afscheid nemen. Lekker brood kopen voor thuis.


Gorredijk is een aardig plaatsje. Mijn Architect kende de naam van de kozijnenfabriek De Vries Gorredijk, inmiddels failliet door de crisis op de woningmarkt, wat destijds wel een drama voor het dorp was, omdat veel inwoners daar werkten.


Terwijl we wachten tot de bus vertrekt gaan we nog even een krantje lezen bij de plaatselijke, mooie bibliotheek. Met de bus naar Heerenveen, daar de rechtstreekse trein naar Gouda, het was weer een avontuur zo'n bestemming met het OV, maar is prima verlopen.


Blier Herne is absoluut een aanrader om te verblijven!

maandag 2 maart 2015

Börgbloumke (4)


Maandagmorgen, het verblijf in dit prachtige huis is voorbij. We ruimen op, pakken de koffers en maken nog wat foto's.

Het mysterie van waarom het plafond op deze manier in twee kleuren geschilderd is hebben we niet opgelost.

We bellen de belbus, wat een taxi blijkt met een een hartelijke chauffeuse en we worden bij de bushalte gebracht, waar we in de bus naar station Groningen stappen.
We stoppen onze bagage in een kluis en gaan nog even de stad in, nog even rekken zeg maar.
Lunch, krantje lezen (met een bekende in de krant) en dan toch echt de trein terug.



zondag 1 maart 2015

Börgbloumke (3)


Onze verblijfplaats Börgbloumke is een prachtig historisch huis, maar wel met basic, eenvoudige voorzieningen. Zoals maar één badkamer voor de gasten en dat geeft met zoveel gasten wel wat filevorming, gelukkig is er wel een extra toilet, iedereen toonde geduld en dan volgt een gezellig samenzijn aan de ontbijttafel.
Ontbijt vind ik de lastigste maaltijd in veganstijl. Niet voor mezelf, maar wel voor niet-vegan gasten.
Als je van zoet houdt is er geen probleem, ik had homemade jammetjes meegenomen, potje speculoos, pindakaas, verse bananen.


De Ekoplaza in Groningen had geen Wilmersdorfer, ik had wat andere soorten gekocht, ook met de gedurfde naam ‘mozzarella style’, maar ik ben het met de carnisten eens … het is geen (vr)eten. Ik had ook wat blikjes Tartex, ben ik zelf gek op, maar als je daar nog nooit mee in aanraking bent gekomen, moet je wel wat overwinnen.
Ik had eigenlijk allerlei lekkere eigen smeerseltjes willen maken, maar daar kwam ik niet aan toe (of had even geen puf meer).

Daarna doet eenieder waar hij zin in heeft. Een groepje gaat de omgeving verkennen. We hebben nog steeds geluk met het weer.
Ik vind het jammer dat de tijd zo snel gaat … verdwijnt als los zand tussen je vingers … en dan is er het moment om alle ‘Geschwister’ uit te zwaaien, ze moeten nog een flink eind rijden. Hoe leuk is het dat ze allemaal helemaal naar Groningen kwamen!



En dan, amper tien minuten later arriveren alweer de volgende gasten: lieve vrienden, hier uit de provincie, het feest gaat weer door!


We maken in de middag ook weer een wandeling door de omgeving, met deze ervaren, doorgewinterde tuineigenaars bekijk je de omgeving weer heel anders. Ook de Coendersborg van dichtbij bekijken, lijkt leeg te staan (kunnen wij daar niet gaan wonen?).



(foto Jan Steenweg)
Wat geniet ik van mijn zelf toebedeelde rol als Borgvrouwe, een fijne middag en avond met onze lieve vrienden van Jan Wilde een Tuin en De Houtstek.
De laatste nacht komt er aan en dan is het bijna voorbij. Een lang weekend hier mogen zijn, ik ben er zo blij mee, maar … zoals zo vaak hier in Groningen, wil ik eigenlijk dat de tijd gewoon stil blijft staan.