zondag 8 oktober 2017

Vekaanzie in Grunnen (8)



Vanmorgen bekijken we wat de storm in de tuin veroorzaakt heeft. Een grote eik is omgevallen, boven op een bankje. De zijkant is losgebroken, hopelijk kan het nog gerepareerd worden.
Hier de onderkant van de boom, we zijn verbaasd dat er zo weinig wortels te zien zijn.



Op de blog van Jan Wilde een Tuin lees je hoe het verder is gegaan met de eik.
We gaan ook op paddestoelenjacht, er staan er geweldig veel in de tuin, ook bijzondere en gekke ...


Als we buiten de tuin nog een wandeling gaan maken, komen we nog joekels van vliegenzwammen tegen.
En nog meer ... geweldig vind ik ze, paddestoelen.
Ik pluk nog wat laatste frambozen en de vruchtjes van de cornus kousa.
Dan is de tijd alweer gekomen om afscheid te nemen van onze lieve vrienden, de vakantie is weer voorbij.

We fietsen naar station Winschoten en pakken de trein naar Groningen.
Het is prachtig mooi weer. 
We nemen nog een lekkere kop soep op het terras van de Herbivoor en daarna terug naar Gouda.










zaterdag 7 oktober 2017

Vekaanzie in Grunnen (7)


Na het ontbijt gaan we op de fiets naar een fundahuisje kijken. We fietsen langs grote bergen suikerbieten.
Ha! We zien onderweg veel paddestoelen, waaronder ook de mooie vliegenzwammen.
We fietsen langs het te koop staande huisje, op een mooi plekje. We kijken of er in het dorp een kroeg is, en ja, die is er en we gaan naar binnen.
Eerst kijken mensen ons altijd een beetje vreemd aan, zo van, wat komen die hier doen?
Maar wij maken makkelijk contact en voor je het weet zitten we in een geanimeerd gesprek.
Ik mocht zelfs het baby'tje van de piepjonge kroegbazin even vasthouden. Zij vertelde hoe haar (over)grootmoeder Tantie Fischer dit café begonnen is.
Zo krijg je ook informatie over te koop staande huizen, waar je normaalgesproken niet zo 1,2,3 achterkomt.
En ik hou er wel van, een beetje praten met mensen in een cafeetje.



Het is wel echt herfstweer!


Jan maakt een overheerlijke groenteschotel. We hebben een supergezellige avond, het is altijd een feestje om hier te zijn!





vrijdag 6 oktober 2017

Vekaanzie in Grunnen (6)

Veel regen vannacht, leuk geluid op het dak terwijl je in bed ligt.
Toch hoop ik dat het vandaag droog zal zijn, vandaag vertrekken we uit de polder en fietsen via Winschoten naar Westerlee.
Eerst nog een uitgebreid ontbijt.


En tot slot ook nog even het Ambonezenbosje in, ik ben benieuwd of er paddestoelen staan.
Dat viel een beetje tegen.
Toch is het een belangrijk bosje, las ik, er schijnen zo'n 16 verschillende soorten vogels te broeden. Daarnaast zijn er ook ree, haas, muizen, bunzing en vleermuis aanwezig en diverse vlindersoorten.
Los van de heftige geschiedenis vind ik het een mooi bosje, zo'n contrast bij het lege landschap van polder en dijk. Die website is trouwens een aanrader.





In het gastenboek lezen we dat een paar weken geleden een man met zijn drie broers hier verbleef. Ver van de bewoonde wereld, net als zijn ouders destijds. Hij is hier geboren en een paar jaar later naar Appingedam verhuisd.
Hij schrijft: Hoe was het om hier met je kinderen ver van de bewoonde wereld wakker te worden in een omgeving van leegte? De schoonheid van de omgeving in schril contrast met de emoties van mijn ouders.
We zijn er door geraakt, hoe komt dat? Door de plek en wat we er over gelezen hebben? Door de sfeer en het weer?



We wandelen verder door het bos ... ik richt m'n aandacht op paddestoelen en vind er enkele:


Dat wordt vast wel goedgemaakt op ons volgend adres, vermoed ik.
Een blik op onze hut vanuit het Ambonezenbosje:


De eerste gast schreef in het gastenboek in mei 2017, dus ik neem aan dat die hutten er nog niet zo lang staan.
Een aanrecht van Mortex (denk ik) lijkt me niet zo'n goed idee. Bij 't Zielhoes was er al een opening bij de gootsteenbak en hier zie ik ook al zwakke plekken, ook in de doucheruimte. Dat is jammer, want voor je het weet ziet het er niet meer uit.
Wat we ook een gemiste kans vinden is dat er elektrische verwarming en boiler is. Dit zou toch een mooie aanleiding zijn geweest om iets met zonnepanelen of andere duurzame mogelijkheden te doen.


Al met al is dit een geweldige plek. En zo'n hut is voor ons als anti-kampeerders goed te doen. Eigenlijk zijn we blij dat het zulk onstuimig weer was, dat gaf de plek wel meerwaarde.
Als het heel mooi weer zou zijn geweest, ben je natuurlijk veel meer op stap en slaap je alleen in de hut.

Een laatste blik vanuit de hut op het landschap:



Nog een soepje, inpakken en opruimen en dan stappen op de fiets naar onze volgende bestemming.



We maken een sanitaire stop in Winschoten, bij het Rozenpaviljoen en dan verder naar onze vrienden in Westerlee. Ook zo'n fijne plek!
Een heerlijke avond bij J&H met lekker eten, leuke gesprekken en heerlijk slapen.



donderdag 5 oktober 2017

Vekaanzie in Grunnen (5)


Bij het ontwaken is de lucht grijs en het regent.
Toch waait het weer open. Buienradar geeft code oranje voor Noord-Nederland. We kleden ons goed aan en lopen onder, op en achter de dijk.
We zien twee witte reigers, grote hazen en vogels waar ik de naam niet van weet.
Het is hier prachtig! Wel moeten we slalommen tussen de schapenstront. Het lijkt of ze dat bijvoorkeur op de weg doen, dus uitkijken, want het is nogal glibberig.
De kwelders kleuren cortenstaalrood van de zeekraal en de vergezichten zijn adembenemend.



Op de foto's zie je misschien niet goed hoe hard het waait, maar ik heb er ook een aantal zoals deze:


Bijzonder dat die schapen geen last van de wind schijnen te hebben.
Ze blijven ons stoïcijns aanstaren.


Opeens gaan ze allemaal blij voor me uit rennen. Wat denken ze? Dat ze ergens anders naar toe mogen? Ik krijg ze allemaal bij elkaar. Toch nog iets geleerd, ooit bij de workshop schaapherder.



De wind wordt steeds heviger. Als we teruglopen hebben we wind tegen, en komen amper vooruit.
Een moment van onoplettendheid en ik zet mijn voet verkeerd op het wildrooster, en mijn onderbeen verdwijnt in de diepte, met een pijnlijke schaafwond en een bont en blauw scheenbeen als gevolg. Stommer dan een schaap, die kijken wel uit! Als de pijn wegtrekt valt het allemaal wel mee, gelukkig.

Weer in onze hut waar het lekker warm is. Er is elektrische verwarming en de panelen hangen aan het plafond. We vragen ons af waarom hier geen zonnecollectoren zijn, zou wel passend zijn, dachten we.
Maar het is niet nodig om de verwarming vaak aan te doen, door het grote glasoppervlak komt genoeg zonnewarmte binnen en is het hier steeds behaaglijk.

Ik lees in het boek 
van Mijn Architect (Filosofie van het landschap van Ton Lemaire) op een willekeurige bladzijde de eerste regel: Een andere oplossing was de veduta: een uitzicht op de verte vanuit een venster, waardoor de buitenwereld in verband kon worden gebracht met de beslotenheid van een binnenruimte.
Hoe toepasselijk!
Ons venster is als een TV, elke keer weer ander beeld.
Als ik even niet gekeken heb is het weer veranderd, eerst twee schapen, dan opeens zeven. Of opeens loopt een gestalte op de dijk en is plots weer verdwenen Maar het mooiste vind ik de steeds wisselende kleuren ... groen, grijs, wit, blauw.


Ook bijkomstig ... we kunnen weinig anders, er is geen WiFi, we kunnen nu niet gaan fietsen naar een dorp, we kunnen alleen maar lezen en schrijven en kijken.
Als dat geen onthaasten is.

Tegen drie uur lijkt het of de wind iets minder wordt en de zon schijnt. We gaan het wagen, fietsen naar Finsterwolde, ruim 6 km. We zien onderweg veel afgewaaide grote takken, zelfs omgewaaide bomen. Opeens moeten we het fietspad af, er ligt een ontwortelde boom over. Even iedereen op Facebook in de maling nemen:




Als we bijna bij café de Pitstop zijn barst er een regenbui los. We vluchten naar binnen.
Dan maar even een wijntje drinken, onder het genot van harde levensliederen.

Maar al snel komt de zon terug en fietsen we een stukje verder, naar Party Centrum Finnewold.
We zijn hier eerder geweest, leuke mensen die er wat van maken.
We eten er heerlijke patatjes en bieterballen, ze zijn niet 100% vegan, maar smaken superlekker.







We fietsen terug, met zijwind door de Reiderwolderpolder en de Carel Coenraadpolder.
Thuisgekomen gooi ik twee soorten kant-en-klaar bij elkaar, warm het op en dat is ons avondeten, best lekker. Alles zal wel goed smaken na zoveel buitenlucht, maar vooral handig dat het in 3 minuten klaar is.




Dan genieten we nog van de geweldige volle maan en de sluierbewolking.

Het is stil hier, een beetje spannend met gedachtes over de historie van dit plekje.

woensdag 4 oktober 2017

Vekaanzie in Grunnen (4)

Na het ontbijt gaan we inpakken en opruimen. Vandaag vertrekken we naar de volgende hut. Het oorspronkelijke plan was om hier van 't Zielhoes naar Hongerige Wolf te fietsen, dat is zo'n 60 km.
We besluiten het toch maar niet te doen, er staat zo'n stevige wind, er dreigt veel regen, en dat op een OV-fietsje.
Dus hoe kom je van Usquert naar Winschoten?
Via Groningen.
Handig is wel dat we in Groningen nog wat proviand in kunnen slaan bij de Vegansuper.
Ik heb behoefte aan vitamientjes en neem een lekkere groene smoothie. Mijn Architect gaat voor warme chocolademelk met slagroom, vegan ofcourse.



Als we in Winschoten arriveren is het nog steeds droog. De wind is wel steviger geworden. We fietsen via Beerta naar Finsterwolde, we hebben windje mee dat scheelt!
In Finsterwolde pauzeren we even bij het plaatselijke café de Pitstop voor een glaasje wijn.
Daarna het laatste stuk fietsen via Ganzedijk, Hongerige Wolf en dan zijn we er...




... bij de trekkershutten van het Groninger Landschap. We hebben de laatste, bij de dijk.
Eigenlijk is deze plek nog mooier dan de vorige bij 't Zielhoes.
Er staan vier van deze hutten hier. Toen ik ze in juli voor het eerst zag, wilde ik hier gelijk eens logeren.
De hutten hebben namen als: De zeekraal, de brandgans, de kluut, en de zeeaster, die hebben wij.




Er staat een stevige wind, maar we worden beschut door het Ambonezenbosje.



Deze hutten staan bij de dijk in de Carel Coenraadpolder en zijn gebouwd in het kader van het project Kiek over Diek.
Onze eerste keer op deze plek was in 2008, met mijn broer en schoonzus, op zoek naar de Giervalk (toen stonden er nog geen hutten) en dit jaar nog, tijdens het Festival Hongerige Wolf, in juli.



De hut is hetzelfde als die bij 't Zielhoes, hoewel wat meer handige dingen zoals handdoekhaakjes in de keuken, een vergiet, een hoeslaken en een overkapping voor de fietsen. Hier hoef je niet ergens de sleutel te halen, we hebben een code gekregen en daarmee kan je de sleutel uit een kastje pakken.



We eten een broodje nepkaas met een kop Veggie Noodle Soup, erg lekker zijn die.
We lopen nog even de dijk op en begroeten onze buren, de schapen.





En natuurlijk moet Mijn Architect de lamp weer even verhangen.