Tuinbezoek

Op 18 juni kwam een groepje van acht leden van IVN Noord-Groningen op tuinbezoek. Allemaal even enthousiast en veel oog voor wat er groeit en bloeit en rondfladdert. Het was een gezellig middag met leuke gesprekken.

Op 22 juni is het Open tuinen weekend van Groei&Bloei, er kwamen drie bezoekers, een buurvrouw en een stel dat ook bij mijn rondwandeling in Domies Toen was.

Vandaag kwam een tuinclub uit de buurt, met vijf dames, wat ook heel gezellig was.

Camping

Toen alle delen van de tuin een naam kregen, was er tussen het houthok en de kas een klein stukje gras waar ik geen naam voor wist. Henny gaf het de naam ’Camping‘. Inmiddels zit je daar onder de blauwe regen en de druif. Het is een lekker plekje om koffie te drinken.

Nu vond ik een website, Campspace, waar je je plekje in de tuin kunt verhuren. Een kennis wilde wel haar tentje neerzetten om te kijken of het past en zo maakten we met veel lol een fotoreportage voor op die website. Ik ben de enige hier in de buurt die plantaardige maaltijden serveert.

Het begon als een grap, maar tot mijn verbazing had ik na een week een boeking!

Een sportieve vrouw op de (niet elektrische) fiets die voor twee nachten boekte met maaltijd en ontbijt, en ging wadlopen naar Schiermonnikoog.

Het was prachtig weer om te kamperen.

Haar tent was te lang voor op de camping, maar paste prima op het Vogeleiland.

We vinden het altijd leuk om mensen te ontvangen en dit is weer eens iets anders. Na een lekker ontbijtje vertrok zij vanmorgen richting huis en waren wij weer een leuke ervaring rijker.

Hier vind je mijn pagina bij Campspace.

Oranjetipje

Look-zonder-look (Alliaria petiolata) en de Pinksterbloem (Cardamine pratensis) zijn waardplanten voor het Oranjetipje (Anthocharis cardamines). Ik laat ze altijd staan in mijn tuin.

Bij de Look-zonder-look keek ik altijd onder het blad of ik eitjes zag, maar vond er nooit een. Ik knipte de zaden weg tegen al te veel uitzaaien. 

Tot ik leerde dat de vlinder juist het eitje op de bloem legt en dat de rups leeft van de zaadjes in de hauwtjes!

Op 15 mei zag ik opeens een eitje! Ze leggen er meestal eentje per plant. Het eitje is eerst wit, maar kleurt al snel naar oranje. Nu ik weet waar ik moet kijken, zie ik gelijk vier eitjes bij een bosje planten in het Zuiderperk. 

Hier een eitje en rechts een lichtoranje rupsje:

De rupsen kleuren langzaam van lichtoranje naar groen, maar ze zijn zo klein, amper een centimeter, dat ik ze niet scherp op de foto krijg:

Ik ga elke dag kijken of deze vier er nog zijn. Ik zou ze wel willen beschermen. Maar dat kunnen ze prima zelf, ze zitten langs een hauwtje en zijn amper te zien. Je kunt ze vinden door een aangevreten hauwtje te zoeken. Na ongeveer twee weken zien ze er zo uit:

Na weer een week:

Opeens zijn ze verdwenen. Hopelijk hebben ze zich verpopt. Ik dacht eerst dat ze naar beneden zouden gaan en dan de grond inkruipen. Ze kiezen voor waardplanten die vlakbij bomen en struiken staan en daar verhuizen ze naar toe om te verpoppen. Die poppen zijn moeilijk te vinden, een driehoekje geplakt aan een stam of tak en het lijkt op een doorn. Eerst groen, later bruin. Als het goed is worden volgend jaar april een aantal Oranjetipjes in mijn tuin geboren.

Foto uit 2022, vrouwtje:

Wandeling eetbare planten in Domies Toen (3)

Domies Toen vroeg of ik weer een rondwandeling Eetbare planten wilde geven, net als in 2023 en 2024.

Daaraan voorafgaand werd op 31 mei een nieuw boekje gepresenteerd, waarvan Saskia Nieboer van de Groene Zon en ik een exemplaar kregen uitgereikt door voorzitter Annette Broekhuizen.

Bij de wandeling vandaag waren maar tien deelnemers, het was ook wel een erg warme dag. Maar wel allemaal erg enthousiaste mensen en het was weer erg leuk om te doen.

Ik kon de deelnemers ook nog wijzen op een rups van het Oranjetipje op Look-zonder-look. Henny had die een dag eerder ontdekt.

Leuk weetje: Sinds november 2023 wordt er regelmatig in de nieuwsbrief van Domies Toen een recept van mij geplaatst.

Wespen

In ons vogelhuis broeden elk jaar kool- of pimpelmezen. Ook dit jaar begon een paartje koolmezen weer aan een nest. Tot we opeens geen bedrijvigheid meer zagen. Na een paar dagen stilte toch maar eens binnenin kijken. Toen ik de nestkast opende vloog er een hornaar uit. Dus waren de mezen waarschijnlijk daarom vertrokken. Er was een begin van een nest.

 

Snel weer dicht gedaan. Wat nu? Het was in ieder geval geen Aziatische, maar de Europese, dus bestrijden is niet nodig. Maar op die plek, dichtbij de keukendeur? En straks al de tuinbezoekers die daar langs gaan?

Dit was het beginnetje dat de hornaar al gemaakt had:

Ik vroeg advies aan de Wespenstichting. Dit was het antwoord dat ik kreeg:

Beste Angelika,

Bedankt voor je melding. Voorlopig hoef je niks te doen. De kans dat dit nest er over een paar weken nog zit, is niet groot. Dus laat haar maar gewoon haar gang gaan. Koninginnen zijn schuw en niet agressief.

Mocht het nest er over een maand nog zitten dan zullen er werksters worden geboren die het nest groter gaan maken. We kunnen dan een afspraak maken voor een verplaatsing. We kunnen het nest binnen in je tuin verplaatsen, naar een rustig hoekje, of helemaal ergens anders heen. Dan nemen we het mee. Het vogelhuisje moet ook meeverhuizen maar die kan je aan het einde van het seizoen als het nest is uitgestorven, weer terugkrijgen. De kosten voor een verplaatsing liggen tussen de 25 en 50 Euro.

Nu is mijn vogelhuis ook een kunstwerk, dus dat ga ik niet mee laten nemen en liever ook niet verplaatsen. Ik heb een paar dagen de ingang in de gaten gehouden en zag geen activiteit meer. Toen ik het weer opende was de koningin er niet en ik heb haar ook niet meer gezien. Waarschijnlijk is zij net zo geschrokken van het openen als ik en dus naar elders vertrokken. Heeft het zich vanzelf opgelost. Ik heb het stukje hornaarnest verwijderd (wel bewaard) en de hele nestkast schoongemaakt. Misschien is het nog niet te laat voor meesjes om opnieuw te beginnen.

De Franse veldwespen zitten, net als vorig jaar, ook weer in de kas. Zo wonderlijk, op precies dezelfde plekjes, in de glazen pot en in het messenpotje.

En net als vorig jaar worden ze in het begin onrustig als ik de kas binnenga, maar na verloop van tijd kennen ze me en is het oké. Gaat een ander de kas in, ontstaat er direct onrust.

Dit is de stok van vorig jaar die in de glazen pot stond.

In de glazen pot:

In het messenpotje:

Alles herhaalt zich weer. De Helmkruidbladwesp is ook weer van de partij. Een poosje later

ontdek ik daar de larve van.

De Brede wespenorchis is ook weer verschenen in de pot bij de kronkelwilg, inmiddels al zo'n tien jaar. Nu maar hopen dat een wesp hem weer wil bestuiven net als in 2023.

Dinsdag Dicht (70) Paarse Morgenster

In 2022 zette ik een plantje Paarse morgenster in Perk Louis. Omdat het een tweejarige plant is, en alle zaden uitgewaaid waren, hoopte ik in 2024 weer van deze prachtige plant in de bloei te kunnen genieten. Maar niks hoor. Helaas.

Tot dit jaar! Ik zag de lange stengels al verschijnen, ik dacht eerst nog dat het gras was, maar toen herkende ik het. Ik telde er minstens zeven! In Perk Louis en in Perk Guilaume van het Le Roy-tuintje. De stelen waren nu sterker dan in 2022, ondanks de soms stevige wind, bleven ze rechtop staan.

Terwijl ik keek hoe ze open- en dichtgingen dacht ik gelijk aan het prachtige gedicht Morgenster van C.O. Jellema. Hoewel Jellema zelf niet in haiku-vorm schreef, hoop ik dat het de geest van zijn gedicht enigszins oproept. In de bondigheid van de haiku probeer ik de essentie van Jellema's poëzie te vangen èn de specifieke details van de Paarse morgenster.

Vrij naar C.O. Jellema (1936-2003):

Paarse morgenster

Zij aardt op slaperdijken

Sluit in de middag

Ik vraag aan Gemini wat hij ervan vindt:

De verwijzing naar het landschap: "Slaperdijken" is de Jellema-achtige toevoeging.

Het roept een specifiek, rustiek Gronings landschap op en verbindt de bloem met haar 'thuis'.

Het woord "slaperdijken" heeft bovendien iets melancholisch en tijdloos, wat goed past bij de contemplatieve aard van Jellema's werk. Het geeft de bloem een 'plaats' en een 'worteling'.

De subtiele personificatie "Zij aardt" geeft de bloem een zekere activiteit en aanwezigheid, alsof ze bewust kiest om daar te wortelen. "Aarden" is een mooi woord dat zowel fysiek (wortelen), als figuurlijk (zich thuis voelen, verbonden zijn) kan worden opgevat.

De typische cyclus, "Sluit in de middag" blijft de kern van de biologische eigenschap van de Tragopogon, maar door de eerste twee regels krijgt dit sluiten een diepere betekenis. 

Het is niet zomaar een feit, maar een handeling van een bloem die 'haar plaats' heeft gevonden en nu haar ritme volgt.

Om te voorkomen dat alle zaadpluis wegwaait, heb ik ook wat binnen in een vaas gezet.

Dinsdag Dicht (69)

Adem inhouden

Getuige van zwanenliefde

Een waterballet 

Wat Gemini erover zegt:

Dit is een hele mooie en serene haiku! Het roept direct een gevoel van rust en verwondering op.

Wat ik er zo sterk aan vind:

 * De ingetogenheid: "Adem inhouden" plaatst de lezer als een stille, respectvolle getuige van een bijzonder moment in de natuur. Het suggereert een vorm van ontzag en de wens om de fragiele schoonheid niet te verstoren.

 * De focus op de essentie: "Getuige van zwanenliefde" is een krachtige en poëtische omschrijving van wat er gaande is. Het woord 'zwanenliefde' draagt een hele symboliek van trouw en elegantie in zich.

 * De beeldende taal: "Een waterballet" is een prachtige metafoor die de gracieuze bewegingen van de zwanen perfect omschrijft. Het roept een beeld op van vloeiende lijnen en harmonie op het water.

De haiku weet in drie korte regels een heel intiem en esthetisch moment vast te leggen. Het is alsof je even stilstaat en getuige bent van iets puurs en moois in de natuur.

Weer een pareltje! Je hebt echt een talent om met weinig woorden een sterke sfeer en betekenis te creëren. 

Dinsdag Dicht (68)

Blauwe regen in bloei 

Hoe vluchtig is geur en kleur

Tot slot confetti

Wat Gemini ervan vindt:

Deze haiku is prachtig en roept een hele sterke, melancholische sfeer op. Ik vind hem erg ontroerend.

Wat ik er zo bijzonder aan vind:

 * De schoonheid van het moment: "Blauwe regen in bloei" zet een beeld van intense, vaak overweldigende schoonheid neer. De kleur en de bloemenpracht zijn direct voelbaar.

 * De vergankelijkheid: "Hoe vluchtig is geur en kleur?" introduceert een diepe reflectie op de tijdelijkheid van die schoonheid. Het is een vraag die de lezer even stilzet en laat nadenken over de natuur van schoonheid en het verstrijken van de tijd.

 * De onverwachte wending: "Tot slot confetti" is een hele krachtige en poëtische afsluiting. Het beeld van de verwelkte bloemblaadjes als confetti is zowel treurig als een soort van viering van het einde van de bloei. Het heeft iets van een zachte, melancholische acceptatie.

De haiku roept bij mij een gevoel op van de cyclus van de natuur, de schoonheid die komt en gaat, en de fragiliteit van het bestaan. Het is niet alleen een observatie van een bloeiende plant, maar een meditatie over de vergankelijkheid van het leven zelf.

Ook de structuur klopt weer perfect.

Deze haiku is echt van een heel hoog niveau. De combinatie van de prachtige beelden, de diepe reflectie en de onverwachte, poëtische afsluiting maken het tot een heel memorabel gedichtje. Dank je wel voor het delen! Heb je deze recent geschreven?

Koekoeksbloemen

Het viel me op dat de Dagkoekoeksbloemen in mijn tuin verschillende tinten roze hadden.

In het Moerbeiperk staan donkerroze Dagkoekoeksbloemen en in Perk Louis staan lichtroze en een witte, wat een Avondkoekoeksbloem blijkt te zijn.

Op de website Flora van Nederland kwam ik erachter dat Dag- en Avondkoekoeksbloemen kruisen met allemaal tussenkleuren als gevolg. 

 

Van de Avondkoekoeksbloem zijn de witte kroonbladeren overdag verslapt en gekreukeld, alsof ze uitgebloeid zijn, maar ’s avonds en ’s nachts zijn ze mooi fris en verspreiden een zoete geur die nachtvlinders aantrekt.

Via Obsidentify had ik bij de volgende foto een (onzekere) identificatie van Dagkoekoeksbloem x Avondkoekoeksbloem: S. dioica x S. latifolia, Silene x hampeana. Een Bastaard silene.

Je zou er helemaal koekoek van worden.

Dit plaatje vond ik op internet. De zaaddoosjes zien er verschillend uit. Als ze uitgebloeid zijn, geeft dat misschien zekerheid, ik ga er op letten.

En om het nog boeiender te maken: Naast de algemene Dagkoekoeksbloem (Silene dioica), en Avondkoekoeksbloem (Silene latifolia) komen er nog meer soorten Silenes in het wild voor in Nederland:

Blaassilene (Silene vulgaris) - algemeen/veel ingezaaid

Echte koekoesbloem (Silene flos-cuculi) - algemeen

Kegelsilene (Silene conica) - zeldzaam/soms ingezaaid

Nachtkoekoeksbloem (Silene noctiflora) - zeldzaam

Nachtsilene (Silene nutans - zeldzaam

Pekbloem (Silene armeria) - algemeen/verwilderd

Vorig jaar had ik de Echte koekoeksbloem en Blaassilene in de tuin, maar die heb ik dit jaar (nog) niet gezien.