Tuin in augustus

Ook augustus vond ik tegenvallen wat betreft het weer. Augustus vind ik sowieso een lastige maand. Zomer noch herfst. Je hoopt steeds op mooie zomerse dagen, maar het regent vaak en is ook fris. Heel veel is uitgebloeid en de meeste Asters staan nog in de knop. Ik hou wel van wild, maar nu vind ik de perken rommelig en saai worden.

Gelukkig is er nog wel kleur in de tuin. Rudbeckia geeft zoveel plezier:

De linker appelboom heeft mooie rode appeltjes. Ik weet niet welke soort het is.

Dit jaar ga ik veel vlierbessen krijgen, bijna alle vlieren die ik heb hangen vol.

Een van de vlieren krijgt rood blad, ik geloof niet dat ik dat eerder zag.

De Kogeldistel heeft maar 1 kop, hopelijk volgend jaar wat meer, want ze zijn wel heel leuk.

Als de spinnewebben weer zichtbaar worden (en groter) vind ik het ook herfstachtiger.

Ik heb de vogeldrinkschaal wat meer in het zicht gezet, in het Berkperk, leuk zijn de weerspiegelingen:

Een alien kijkt me aan: Vaste judaspenning.

Maar de echte alien is dit: Op de oude kastanjestronk groeide iets merkwaardigs, het voelt heel erg zacht aan. Het blijkt Heksenboter te zijn, geen zwam maar een slijmzwam, een organisme dat zich kan voortbewegen. Meestal is het heldergeel, maar deze kleur komt ook voor:

Anti-slak

Ik las er⁠gens op internet dat een vrouw 44.000 slakken geraapt heeft! Ik telde ze wel per keer, 100 tot 200, maar ik telde niet door. Ga ik volgend jaar doen! Toch vind ik het wel meevallen hier. De moestuin had ik al opgegeven dit jaar. Oudere planten worden wel met rust gelaten, nieuwe plantjes of stekjes zijn meestal het haasje. Ik vond een recept van een middel met knoflook, daar zouden ze een hekel aan hebben.

Je moet een hele knoflookbol in teentjes verdelen en schillen, in een pot met een liter kokend water overgieten en een nacht laten trekken. Dan zeven en verdunnen, ik weet niet meer hoeveel.

Er was niet genoeg knoflook in huis, en wat ik nog had eten we liever zelf op. Ik had wel de uitgebloeide Slangenlook, Allium scorodoprasum, en ik had daarvan de zaden geproefd (alle Alliums zijn eetbaar). Behalve dat deze zaden erg naar knoflook smaken, zit er ook een stevige pepersmaak aan. Dus ik dacht dat dit ook wel zou kunnen werken.

Ik deed de zaden in een pot met 1 liter kokend water en liet het een nacht staan. De volgende dag gezeefd, de vloeistof in een sprayflesje gedaan en een naaktslak gezocht.

Deze zat op een blad ...

 ... en nadat ik het spul erop gesprayd had, verliet hij het blad zo snel mogelijk:

Dus als ik nu kwetsbare plantjes in de tuin zet, spuit ik ze even in. Ik weet natuurlijk niet hoe lang dit goed blijft, ik bewaar het maar in de koelkast.

Landloop

Sind kort ben ik vrijwilliger bij Waddenkust, het bezoekerscentrum van het Groninger Landschap in Pieterburen. Een paar keer per maand sta ik daar achter de balie om informatie te geven aan bezoekers. Het leuke is dat ik me weer meer in dit gebied moet verdiepen, zoals allerlei bijzondere wetenswaardigheden, leuke verhalen en historische weetjes. 

Vandaag is het mooi weer dus aan we een ochtendwandeling maken, met een folder gevonden in het bezoekerscentrum.

De wandelroute heet Landloop en gaat over land van boeren, tussen boerderijen door en over een oud kerkepad. Een wandeltocht vol historie. Niet te lang.

Het is hier heerlijk wandelen en we komen geen mens tegen.

Al snel valt mijn oog op een mooi bloempje, een wilde Reigersbek (Erodium cicutarium), die wil ik wel in mijn tuin, maar omdat er maar eentje stond, laat ik hem toch maar staan.

Zicht op het land:

Een lutje hoeske, een schuilplekje:

Uitgebloeide vlas, wat moet dat prachtig geweest zijn tijdens de bloei, al dat hemelsblauw:

Een Morgenster, maar ik weet niet of het de Gele of de Oosterse is, maar mooi is tie:

\

Ik blijf het lastig vinden, de namen van granen, maar ik denk dat dit Spelt is:

Over de dijk zien we voornamelijk witte koeien:

Uiteindelijk zijn we terug bij het oude haventje van Wierhuizen.

Nieuwe keuken (6)

Het klinkt nog steeds erg hol in de keuken. Omdat het verrijdbare keukenblok nog een achterkant moest krijgen, besloten we er akoestische kurk tegen aan te plakken. De platen moesten met een speciaal soort lijm ingesmeerd worden, een nacht laten drogen om ze de volgende dag ertegen aan te plakken. De lijm was helemaal droog, dus we dachten al dat het niets zou worden, maar het werkte perfect. Met behulp van de deegrollers ging dat aandrukken prima, zonder de kurk te beschadigen. En het scheelt weer wat geluid.

De nieuwe handgrepen zijn ook gemonteerd:

De afzuigunit zit op 'n plek en functioneert via afstandsbediening:

Het wachten is nog op de gordijnen. Het was een lastige keuze voor wat we voor de ramen wilden. Het is op het zuiden, dus is er wel iets tegen de zon nodig. We dachten eerst aan screens aan de buitenkant, maar dat gaat niet met die hoek van glas. Rolgordijnen of luxaflex lijkt me onhandig zo over de hele hoogte.

We kozen uiteindelijk voor Verosol, maar dan als gordijnen. We willen niet boren in de aluminium kozijnen. De stof is hetzelfde als de plisségordijnen, met dezelfde warmtewerende en zonreflecterende  gemetalliseerde laag. De gordijnrail zit verholen aan het plafond. Deze stof is trouwens een uitvinding van Cornelis Verolme, de Rotterdamse scheepsbouwer, in 1963.

Het is vrij duur spul, maar we hebben dan wel twee in een, zonwering plus gordijnen. Ik had drie kleurenstalen laten komen, op de computer kloppen de kleuren niet helemaal, maar ze liggen hier in eerste, tweede en derde keus. De eerste was ik gelijk weg van: een mooie lichte tint groen, die heel goed bij de keukenfrontjes past. De tweede was neutraal grijs en de derde donkergrijs.

We zijn eruit en laten eind april iemand komen om op te meten. Als de gordijnen eindelijk arriveren is het de verkeerde kleur, namelijk de lichte grijze, de tweede keus.

De rails worden alvast opgehangen en men vertrekt weer met de gordijnen. De opmeter heeft de verkeerde kleur opgeschreven, maar ik heb de opdrachtbevestiging goedgekeurd, niet kijkende naar dat kleurnummer. De zaak probeert het wel goed op te lossen. Ik kan korting krijgen als ik de reeds gemaakte neem, of moet bijbetalen als ik toch de juiste kleur wil. 

Ik vind het wel jammer, de kleur van mijn keus was zo perfect, maar de gordijnen zijn al duur genoeg, dus ik ga niet bijbetalen en kies voor de korting. 

Uiteindelijk is de kleur heel neutraal, dus het kan wel, maar een beetje saai vind ik het nog steeds. Vergeleken met de kleurige keuken die het eerst was, is alles sowieso saaier, daar valt niet aan te tippen! 

Ik heb de gordijnen in vier delen laten maken en niet vastgezet in de hoeken, dus kunnen we er mee spelen, waar het net nodig is. Ze zullen overdag nooit allemaal tegelijk dichtzijn.

Behalve dat de houtkachel nog aangesloten moet worden, er nog aardig wat schilderwerk nodig is en kleine afwerkingen,  is de keuken zover wel klaar.

Hier nog foto's van hoe de keuken was bij de vorige eigenaars en wat wij ervan gemaakt hebben:

Open tuin

Ik doe een keertje mee met de Open Tuinen Estafette van het tijdschrift Groei & Bloei. Dat zou voor de afdeling waar ik onder val in mei plaatsvinden, maar door corona is het verplaatst naar half augustus. Dat vond ik eerst wel jammer, want nu is veel of net uitgebloeid of moet nog gaan bloeien.

Ik heb de afgelopen week wel wat opgeruimd en gewied, de slakken hebben hier en daar toch huisgehouden, ondanks dat ik er dagelijks honderden raap. Maar ik ben tevreden met de tuin en het lijkt me leuk om die aan onbekenden te laten zien. Het is geen grote tuin, maar mensen kunnen gemakkelijk anderhalve meter afstand bewaren. Op de grote tafel heb ik de folders gelegd en zakjes zaad en potjes jam te koop.

De ingang is bij het Wandelpad en de uitgang aan de achterkant. Volgens de coronaregels zou je geen koffie mogen schenken, maar als men wil kan dat bij mij wel. 

De weersvoorspellingen waren niet erg gunstig, maar uiteindelijk viel het wel mee, het bleef droog en zelfs de zon liet zich soms even zien. Gisteren waren er totaal 17 mensen, voornamelijk uit de provincie Groningen en Friesland, plus de schoonouders van mijn broer en twee heren die een wandeltocht deden en niet voor de tuin kwamen maar voor de koffie en koek.

Vandaag 14 bezoekers, mensen die hier op vakantie zijn, mensen uit Drenthe en mensen uit de buurt. Niemand uit mijn eigen dorp. Ik heb het idee dat het hier niet zo erg leeft als in andere delen van de provincie. Maar dit was mijn eerste keer en ik vond het aantal bezoekers toch wel meevallen. Er moeten hier natuurlijk geen busladingen komen.

Erg leuk waren de reacties van de mensen, iedereen zei het een mooie tuin te vinden en sommigen waren ronduit enthousiast. Het lijkt erop dat mensen wilde, natuurlijke tuinen inmiddels meer kunnen waarderen, in plaats van alleen maar prachtig aangelegde borders met een keurig gazon eromheen.

Deze Verbena ‘Bampton’ was bij de meeste bezoekers favoriet:

Hoewel ik het hartstikke leuk vond, is dit eenmalig met deze organisatie. De afdeling van G&B waar ik toe behoor vond ik slordig omgaan met plaatsing van gegevens. Mijn tekst was raar ingekort, mijn naam verkeerd gespeld, een fout in mijn emailadres en op een site had ik opeens een heel ander huisnummer. Diverse mails gestuurd en tijdens een telefoongesprek werd het eerst gewoon ontkend dat er fouten in de folders staan. Nou, ja!

Dat het door vrijwilligers gedaan wordt vind ik geen reden om er maar met de pet naar te gooien. Vrijwilligerswerk is ook werk. Daarnaast vind ik het blad Groei & Bloei ook niet zo leuk en een abonnement duur, dus zeg ik mijn abonnement op. Dan kan ik alleen niet meer meedoen met hun open dagen. Misschien vind ik een andere club waar ik me bij kan aansluiten en anders volgend jaar maar zonder organisatie en via facebook.

Witte wieven

Vanavond, om ongeveer half 10, ging ik kijken of de kippen al naar bed waren en opeens kwamen er prachtige mistflarden over het land zweven.

Zo mooi en geheimzinnig, lastig om goed te bekijken, je ziet geen contouren en het beeld veranderd constant. Ik snap wel dat men dan denkt aan Witte Wieven, in Groningen Witte Juffers genoemd.