De Paddepoelsterhaan Jolder - oorspronkelijk afkomstig uit het Jolderenbos - kreeg een liefdevol thuis met twee hennetjes, Ta en To.
Maar To ging dood en Ta bleek een haan.
Jolder kreeg een ander toompje en Ta werd eenzaam.
Wat zou het lot van Ta zijn? Naar een onzekere toekomst, zelfs mogelijk de pan in? Er werd een nieuw thuis voor hem gezocht.
Ta was meer dan welkom bij ons in Kleine Huisjes en hij nam zijn Tahuis tijdelijk mee.
In allerijl werden vriendinnetjes voor Ta gezocht … en gevonden.
Al mijn kipjes krijgen namen van liedjes.
Zijn roepnaam blijft Ta, maar voluit heet hij nu Mr. Tambourine Man. Hij is ongeveer anderhalf jaar oud. Hier zie je die mooie man:
Omdat hij zo eenzaam was kreeg hij op z’n vorige adres een spiegel in zijn ren. Toen we Ta vandaag gingen halen kregen we die ook mee. Het hok was te lang voor onze auto, dus het leghok verwijderd, maar paste nog niet helemaal in de auto, zodoende gereden met de achterdeuren vast met een touwtje.
Ta in het hok vrijgelaten, hij vond alles een beetje eng. Zijn spiegel neergezet en hij ging er gelijk voor staan. Je zag hem rustiger worden en toen liep hij langzaam het trapje op naar het nachthok. Dat had ik bedekt met wat hennepvezels.
Voor deze keer water en wat voer in het nachthok omdat het zo’n gekke dag was voor hem.
De ren heeft gaas op de bodem, fijn tegen gravende rovers, en om dat te bedekken legde ik er wat aarde en stukken graszoden op.
Voor nu voldoet het hok, tot we zelf iets maken met een grote ren, hopelijk in het voorjaar.
Op de achtergrond nog steeds onze zeildoekkeuken, wachtend op de kozijnen ... maar het eind is in zicht!
Ze zijn zachtaardig en redelijk makkelijk handtam te maken. Ze hebben niet veel ruimte nodig, kunnen goed tegen kou en zijn zelden ziek. Ze kunnen niet vliegen.
Een nadeel schijnt te zijn dat ze gauw en hardnekkig broeds kunnen zijn. Maar dat zien we dan wel.
Ta moet het nog even met z’n spiegelbeeld doen, donderdag krijgt hij gezelschap van twee hennetjes die we hier in de provincie bij een boerderij gaan ophalen.
