donderdag 30 september 2021

Tuin in september

In het nabijgelegen dorp Den Andel staan in een voortuin plantjes te koop. Ik heb er al diverse vandaan gehaald, ze zien er altijd fris en gezond uit en kosten een euro per stuk. Ook zijn er vaak bijzondere soorten. Op de site Mijn Hogeland staat een stukje over Jan de Stekjesman.

De laatste keer kwam ik deze tegen, Tricyrtis formosana, ook wel Armeluisorchidee of Paddenlelie genaamd. Nu in september verschijnen de bloemen, ik had geen idee dat ze zo mooi zijn.

Verder met de le Roytuin, de laatste schelpen hier uitgereden en twee perkjes in de maak. Ik verdeel wat zand door de grond om het iets minder vruchtbaar te maken, hier mogen voornamelijk wilde planten groeien. De le Roytuin bestaat uit een klein perkje, het Louisperk en links een grotere, het Guillaumeperk.


Een paar soorten heb ik al in het Louisperk geplant: Brizia medea, Carex en Deschampsia.
Verder allerlei zaad gestrooid, zoals Knopig helmkruid, Peen en Groot heksenkruid.
De Bostulpjes, Tulipa sylvestris, heb ik ook hier gepoot. Maar leuk vind ik het om te kijken wat er vanzelf komt. De eerste paardebloemrozetjes verschijnen al, haha.


Twee aparte rupsen ontdekt:
Dit is de rups van een zeldzame nachtvlinder, het Vlasbekuiltje. Hij zat ook op een Vlasleeuwenbek.


De tweede blijkt geen rups te zijn, maar de larve van een bladwesp, Cladius Grandis.


De Blauwe regen begint het te doen, er verschijnt nieuw blad:


Alles doet het heel goed, we hebben mooie appels en peren, de vlierbessen zijn rijp en ik heb zowaar 5 hazelnoten aan de Rode hazelnoot.





Het is lekker vol in de tuin. Gelukkig wat droger deze maand en ook wat meer zon.


Verder heb ik weer diverse soorten bloembollen aangeschaft, waarvan Allium Goliath de grootste is, die kan wel twee meter hoog worden. Alleen de bollen zijn al gigantisch.


De besjes van Salomonszegel zijn van een ongelooflijk mooie tint groen, maar die zullen we maar niet opeten.


Waar dit muisje aan gestorven is weet ik niet, maar hij lag er wel vroom bij, met de handjes gevouwen.







zaterdag 18 september 2021

Daglelie

De Daglelie (Hemerocallis) is geen lelie (Lilium), het is een vaste plant. Sinds ik ooit uit een boeket lelies stuifmeel op een nieuw vestje kreeg en de bruingele vlek er nooit meer uit kreeg, heb ik een beetje hekel aan die bloemen gekregen. Ik vind ze ook wel protserig. Een Roggelelie zou ik dan wel weer graag in mijn tuin hebben, hoewel oranje niet echt mijn tuinkleur is, maar om de zeldzaamheid.


Hemerocallis betekent mooi voor één dag. De Daglelie bloeit 1 dag, maar ze maakt vele bloemen, zodat er in de bloeiperiode altijd wel bloemen open zijn.


Ik heb nu vier verschillende Daglelies in de tuin, een gele en een rozerode in Perk-1 en eentje in Perk-3, waarvan ik de kleur nog niet weet, want de slakken aten alle knoppen op.


De laatste aanwinst kreeg ik van Jan wilde een Tuin, een witte, die ik in het Witte perk plaatste. Voor de zekerheid heb ik de knoppen ingespoten met mijn homemade antislak. De eerste bloem verscheen vorige week, ik zag vanuit mijn raam opeens een grote witte vlek, echt prachtig!


Bij een stalletje langs de weg vond ik een plantje, genaamd Paddenlelie. Ook dit is geen lelie, wel familie, maar de Tricyrtis formosa, ook wel Armeluisorchidee genoemd. Dat vind ik wel een passende naam, deze bloeit sinds gisteren met prachtige paarse stippen en hij doet gelijk denken aan een orchidee. Ook deze werd belaagd door de slakken, aan de eerste blaadjes werd flink gehapt, maar na inspuiten met m'n spul gaat het goed. Hij staat nog in een potje, ik zal een goed plekje voor 'm zoeken.




Van beide soorten, Daglelie en Armeluisorchidee, wil ik wel meer in de tuin.

zondag 12 september 2021

Monumenten

Het is dit weekend Open Monumentendag en kunnen we eindelijk eens de Luchtwachttoren in Warfhuizen beklimmen. Maar eerst gaan we naar de parktuin van Landgoed Oosterhouw. Het huis doet noniet mee met Monumentendag, maar de tuin wel.

Na een onzekere tijd en de verkoop van het landgoed lijkt het erop dat er weer positieve tijden aanbreken. Een moedig, jong stel heeft het gekocht en heeft mooie plannen. Wat een klus! Het huis is niet geïsoleerd, overal enkel glas, het dak moet vervangen enz. enz. Maar ze zien het wel zitten met subsidies, crowdfunding, vrijwilligers enz. 

De tuin is verwilderd, verwaarloosd, maar het is ze gelukt om de paden en de heggen in vorm te brengen. De rest komt wel (of niet denk ik dan).


De kas ziet er wel slecht uit, aan een kant bezwijkt hij bijna onder een gigantische kiwi.


De staat van het prieel is dramatisch, daar zou wel heel snel iets mee moeten, anders hoeft het niet meer:


Als we op bezoek waren zat Henny daar graag te lezen, terwijl ik ondertussen door de tuin dwaalde; dit was tijdens ons bezoek in 2015:


 Telkens als we er zijn zet ik ook dit huisje weer op de foto:


Ik vind de verwildering wel mooi, maar er liepen ook ‘tuindames’ rond die zich grote zorgen maakten en dat ook uitspraken naar de nieuwe eigenaars. Tja, ik dacht: Het is nu hun tuin.



We drinken nog een kop koffie en na een leuk gesprek stappen we weer op de fiets.
We zijn vlakbij Verhildersum en besluiten een terrasje te pakken bij Ons Schathoes, met een lekker wijntje. Natuurlijk moest ik even het vegan Twixtaartje proeven .... oh wat lekker!


We bezoeken deze keer niet de Borg, ik wil alleen nog even het Arbeidershuisje in, dat vind ik zo'n leuk huisje. Dat waren wel bevoorrechte arbeiders naar mijn mening.


We fietsen verder naar Warfhuizen en komen langs Kluizenarij Onze Lieve Vrouwe van de Besloten tuin, waar een kluizenaar woont (Pater Hugo). We gaan even naar binnen en steken een kaarsje aan voor alle overledenen.



Zijn we eindelijk vlakbij de Luchtwachttoren, is er een brug afgesloten. We hebben geen zin om weer helemaal terug te fietsen en zijn burgerlijk ongehoorzaam, we worstelen ons met fiets en al door de hekken, haha.


Daar aangekomen moeten we even wachten, want er mogen maar drie mensen tegelijk naar boven. De gidsen kunnen zo boeiend vertellen over deze Luchtwachttoren 701, dat even wachten helemaal niet erg is.





Het is een bijzondere ervaring en het is een prachtig ding! Mooi dat hij bewaard is gebleven.









woensdag 8 september 2021

Dagje strand Delfzijl (1)

Eindelijk een echt zomerse dag. We gaan naar het strand, ja ... Groningen heeft sinds kort een strand. Het is heerlijk om weer eens met blote voeten door het zand en door het water te lopen.


We be
gonnen bij het Eemshotel met koffie op het terras. We kennen het hotel nog met de overdekte loopbrug. Die is inmiddels gesloopt en de nieuwe loopbrug is ruimer en heeft een prachtig terras. Het is vrij druk, maar we vinden nog een plekje.



Daarna gaan we het strand op, de plek voelt een beetje onwerkelijk, maar toch leuk. Het is niet druk, en dat bevalt ons wel. Ik zou nu niet graag op het Hoekse strand willen zijn, waar we meestal naar toe gingen toen we nog in Gouda woonden.


We lopen helemaal naar het eind, tot je niet verder mag. Daar liggen proefvelden van kwelders die nieuw natuurgebied moeten worden. Er groeit al van alles, hier Zulte en een Blinde bij heeft hem in deze uithoek al gevonden:


Veel (melk-) distelachtigen met mooie pluis:


En zelfs de zeldzame Zeeraket:



Aan het eind staat een gebouwtje, ook op palen, het blijkt een eethuisje. We nemen een patatje, je kunt daar heel leuk zitten op een soort rondgang, met uitzicht op zee.


We lopen terug langs het fraaie gebouw van Groningen Seaports ...


... en Henny kan het niet laten om even naar binnen te stappen en een praatje met de receptioniste te maken, ze zit daar vrij eenzaam, omdat veel mensen nog thuis werken.


We komen ook langs het kunstwerk ‘Video Folley’ van Coop Himmelblau:


Helaas ook hier graffiti, maar deze kon ons wel een glimlach ontlokken:


We lopen verder over de boulevard en gaan heen en terug over beide loopbruggen.


Dat Delfzijl wordt wel wat, let maar op, binnen no-time is het booming. Na deze dag voelt het echt als naar het strand geweest, een beetje rozig en licht prikkende huid van de zon. Het maakt me niet uit dat het een ‘nep’strand is, ik vind het prachtig.