Het begint steeds meer te kriebelen, ik moet de tuin in, want heel veel te doen! De nieuwe planten wurmen zich al door het herfstblad en de uitgebloeide restanten van vorig jaar.
Ik ben wel een mooiweer tuinier. Zelden de tuin in als het koud is en helemaal niet in de regen. Dat maakt wel dat ik nu erg achter loop. Hopelijk veel mooie dagen in maart, dan kan ik even doorwerken.
Het berkperk is klein en dus snel klaar. Tot mijn vreugde komen daar de Keizerskronen weer op, wel twee weken eerder dan vorig jaar!
De ‘Red Beauty’ en de ‘Early Passion’, in de herfst van 2021 geplant, komen nu voor de tweede keer boven:
En een nieuwe die ik afgelopen herfst geplant heb, de ‘Helena’:
In elk perk komen wel krokusjes voor.
In het perkje van Les Misérables, op de voorgrond, zijn voor het eerst de Herfstijloos eens zonder slakkenvraat opgekomen.
Deze Helleborus staat er ook weer prachtig bij:
Cyclamen coum ‘Pewter Leaf’ bloeien al wekenlang en gaan maar door!
Behalve de Gewone sneeuwklok (Galanthus nivalis) en de groenpunter (Galanthus viridapice), ontdekte ik een derde soort. Ik zal hem echt wel zelf geplant hebben, hij staat in het Witte perk, maar ik weet er niets meer van.
Het blijkt het Bleek sneeuwklokje te zijn (Galanthus woronowii).
Hij heeft heel ander blad dan de gewone, breder en echt groen i.p.v. blauwgroen. Wordt vaak abusievelijk Glanzend sneeuwklokje genoemd, maar dat is te testen door een blad in de breedte door te knippen. Bij de bleke zijn geen luchtcellen te zien, bij de glanzende wel.
