Tuin in februari

Met dit mooie weer heb ik zo'n zin om in de tuin aan het werk te gaan, dat ik al om half 7 m’n bed uitspring.

In de herfst had ik net als het jaar daarvoor een dik pak met bladeren op al de perken gelegd.

Maar toen was dat in het voorjaar voor een groot deel vergaan. Nu ligt er op sommige plekken nog steeds veel blad. Waarom dat zo is? Geen idee.

Maar het moet dus weg omdat er al van alles groeit en dus geen licht krijgt. Zoals deze kleineTrachistemon, die onder het blad vandaan kwam met al heleboel bloemknopjes:

De Sneeuwklokjes en andere bloembollen wurmen zich er wel tussendoor, maar sommige plantjes moeten echt ‘bevrijdt’ worden.

Nogmaals de vele Sneeuwklokjes noemen, echt zo leuk! Ik zie op blogs e.d. dat het blijkbaar ‘in’ is om verschillende soorten te hebben, bijzondere cultivars, met net weer een ander groen vlekje, met gevulde bloemen, of met een geel vruchtbeginsel i.p.v. groen. Galanthofielen bestaan echt en hebben veel geld over voor een speciaal Sneeuwklokje. Ik zie amper de verschillen, zeker als je niet door de knieën gaat. Ik heb allemaal dezelfde denk ik, of misschien twee soorten, gewone en een iets grotere. 

Helleborus argutifolius omringd door Sneeuwklokjes:

Terwijl er op dit moment in de keuken het plafond wordt gemaakt, rijd ik met volle kruiwagens heen en weer. Eerst met blad en afgeknipte stengels en dan weer terug met gezeefde compost.

Voorzichtig hark ik al het blad weg en probeer me te herinneren wat de kleine groene puntjes en ontluikende blaadjes ook al weer zijn. Sommige dingen weet ik even niet meer en bij andere heb ik gelijk de herkenning, zo van… o, ja dat is zus en zo en die en die.

Als ik de foto’s van vorig jaar bekijk en nu naar die kale boel kijk, kan ik me bijna niet voorstellen dat straks alles weer vol begroeid is.

Nu het oude, droge blad weg is en alles met een vers laagje compost bedekt is knapt het, ondanks de kaalheid, toch op.

We krijgen een paar van deze mooie dagen, dus kan ik best een end komen.

Bij de laatste berg boomstammen van Staatsbosbeheer hark ik nog wat houtsnippers bij elkaar, voor op mijn snipperpaden.

Ik besef dat dat met risico is, want het hele bos zit vol met zevenblad, en wie weet neem ik wel wortelstukjes of zaden mee.

Maar goed in de gaten houden.

Een eerste Blinde bij is ook weer van de partij:

En de eerste bloem van het Speenkruid is open:

Naast de regenton ontdek ik de smidse van een Zanglijster, die is een fijn hulpje in de strijd tegen de slakken:

Hopelijk blijft het weer nog even zo, dan schiet ik lekker op in de tuin!