Hij, Leo, woont een dorp verderop, het blijkt dat we elkaar in 2013 ontmoet hebben bij een stadswandeling in Groningen.
Wat zit er in de emmer? Een jonge egel!
Zij hebben honden, Chow Chows, die weten wel raad met egels. Zijn vrouw en ik zijn Facebook-vrienden en ze dacht dat de egel wel veilig in onze tuin (die ze ecologisch verantwoord noemt) zou zijn, zeker met de twee bosjes achter ons huis.
Ik ben er erg blij mee. We halen hem uit de emmer, hij is nog slaperig en we zetten hem op een rustig plekje met een plukje gras en wat blad over hem heen. Ik zet er ook wat kattenvoer bij.
We noemen de egel Leo, vernoemd naar z'n bezorger.
Het kattenvoer is de volgende morgen opgegeten, het egeltje is onvindbaar, die zal wel een favoriet plekje gevonden hebben.
We hebben wel vaker egels in de tuin, niet dat we zien, maar we vinden regelmatig sporen en drolletjes. Fijn, want genoeg slakken voor ze!
