In 2014 had ik via de Vlinderstichting een Koolwitjespakket aangeschaft. Dat was toen zo leuk en vooral leerzaam. Toen ik hoorde dat het nogal slecht met de vlinders gaat, vroeg ik me af of het nog steeds mogelijk was om Koolwitjes te bestellen.
En ja, het is nog steeds te bestellen. Ik besloot het nog een keer te doen en zodoende wat vlinders aan mijn tuin toe te voegen. Op 29 juni arriveerde het pakket met 5 poppen, ongeveer 15 rupsen en heel veel eitjes.
Een week later zijn de rupsjes al rupsen en de eerste twee poppen komen uit.
Ik weet nog van de vorige keer dat er altijd wat rood vocht vrijkomt, als de vlinder uit de pop kruipt. Echt een geboorte.
Het was een stormachtige dag, dus heb ik ze nog een dagje binnen gehouden.
De papierdunne, lege poppen zijn heel kwetsbaar, tussen je vingers verpulveren ze direct. Voorzichtig heb ik ze verzameld en in een glazen potje gedaan.
De eitjes zijn inmiddels ook uitgekomen en met een loep kan ik de mini rupsjes zien. Ze groeien als kool en al gauw moet ik het terrariumbakje twee keer per dag schoonmaken, want alsmaar eten, is ook alsmaar poepen.
Dit is poep van een halve dag. De lichtgroene poepjes zijn van spitskool, de donkere van palmkool. De rode poepjes zijn van rupsen die gaan verpoppen.
Foto van een deel van een rups, genomen met een digitale microscoop:
De eerste vijf poppen zijn allemaal uitgekomen, twee mannetjes en drie vrouwtjes. Nadat ze opgedroogd zijn, fladderen ze vrolijk door de tuin.
En al gauw volgen er meer.
De eerste lichting rupsen gaat al verpoppen en de uit het ei gekomen rupsen groeien ook razendsnel. Ik tel er ongeveer 50. Ze vervellen een paar keer.
De rupsen kruipen omhoog, worden trager, laten nog een velletje vallen en worden korter en dikker. Steeds meer gaan er verpoppen en al snel kan ik elke dag wat vlinders vrij laten.
Begin augustus hebben ze allemaal het huis verlaten. Hoewel ze als vlinder hooguit twee, drie weken leven, hoop ik dat ze voor voldoende nageslacht hebben kunnen zorgen. Het was weer erg leuk om te doen!
