Reiger

Blauwe reigers (Ardea cinerea) … ik hoor vaak dat mensen op ze mopperen … ze vreten m’n vijver leeg, ze schijten de boel onder, ze zijn wreed in hun voedselvoorkeur, zoals jonge eendjes snaaien.

Ik mag ze wel, misschien zijn ze niet zo spectaculair als zilverreigers of purperreigers, toch vind ik ze mooi. Die prachtige wenkbrauwstreep.

Hun karakteristieke stand aan de waterkant, soms op één poot, de nek ingetrokken, onverstoorbaar. Hun trage wiekslag. Hun aanpassing aan de verstedelijking.

Ik heb nog meer met ze … toen ik een paar jaar geleden fietsend naar het sollicitatiegesprek voor m’n eerste baan in de zorg, telde ik onderweg wel dertien reigers! Hoewel voor de meesten 13 ongeluk betekent, is het voor mij een geluksgetal. Ik wist toen gelijk dat het goed zat.

In dat verpleeghuis hadden de PG-afdelingen vogelnamen. Ik kwam te werken op afdeling Reiger. Toevallig hè.

Nu zie ik ook vaak reigers onderweg en in gedachten groet ik ze altijd. Soms klinkt er een antwoord als ze opvliegen, rauw, diep en naargeestig … kunnen ze niks aan doen, zo is hun geluid nou eenmaal.

Nogmaals, ik mag ze wel.

Stevia

Ik heb een Steviaplantje op m’n dakterras. U weet wel Stevia Rebaudiana… tig keer zoeter dan suiker en een gezonde vervanger. Sinds kort mag het. Het is heel lang tegengehouden door suikerfabrikanten en die enge Monsanto.

Toen het nog verboden was, was het te koop als een soort smeermiddel.

Kon wel in je thee maar smaakte naar drop, dat was nog wel te pruimen, maar in de koffie ronduit smerig, hoe gezond ook. Ik hield het weer voor gezien.

Inmiddels is het toegestaan, maar wordt het soms toch weer gemengd met nare chemische stoffen.

Hier vind je meer info over Stevia.

Toen ik het plantje had aangeschaft stak ik nieuwsgierig een stukje blad in m’n mond … lekker zoet.

Ik doe nu wat blaadjes in mijn thee en snij een blaadje fijn door de salade… lekker hoor. De plant is makkelijk te stekken. Ik ga hem nu toppen, met de hoop dat er wat zijscheuten komen.

Toen ik net een rondje dakterras deed - even kijken of alles er nog goed bijstaat na heftige buien en windstoten vandaag - zag ik dat in de pot van de Stevia opeens kleine paddestoelen verschijnen, langzaam een herfstig beginnetje.

Ik hou erg van de herfst, maar wil er nog niet aan … graag toch liever nog wat weekjes met zonnige warmte.

Fleur en kleur: Mooi Groen

Een rondje plaatselijke heemtuin … wat is alles toch mooi in het zonlicht!

Meer fleur en kleur bij Veronique.

50.000

Donderdagavond, we luisteren net naar het nummer Knockin’ on heaven’s door, maar met een schuin oog kijk ik steeds op m’n laptop naar het totaal aantal pageviews, 49.995 … 49.997 … en ja hoor  - tada - 50.000, dat is me toch wel weer een mijlpaal.

Bijna een jaar geleden loofde ik nog een tegoedbon uit voor de 10.000 pageviewer.

Vorige week dacht ik nog … zal ik iets leuks verzinnen voor de 50.000ste?

Maar daar ben ik niet meer aan toegekomen, ik werk me op het moment drie slagen in de rondte.

Toch even stil staan bij het bloggen. Als ik ’s nachts niet kan slapen omdat ik maar blijf malen, verzet het m’n gedachten, het is een uitlaatklep en de reacties van m’n lezers doen me zo goed, jullie hebben geen idee hoeveel!

Bloggen is dus leuk. Ook de blogs van de anderen bijhouden vind ik leuk.

Hoewel sommigen het je niet makkelijk maken om te reageren. Er zijn er bij waar je moet bewijzen dat je geen robot bent èn je bericht moet eerst nog goedgekeurd worden.

Ik heb met mezelf afgesproken dat als ik een reactie bij een Blog wil plaatsen, ik 1 keer zo’n rare code overtik, lukt het niet dan helaas, pindakaas, gaat het over. Dan maar geen reactie. Als men het je zo moeilijk maakt, wil men misschien liever helemaal geen reacties, dat kan natuurlijk ook.

Dan zijn er nog Blogs waar je wel makkelijk kunt reageren, maar er wordt nooit op geantwoord. Het is niet duidelijk of je reactie wel gelezen wordt, of wel gewenst is. Dan stop je uiteindelijk met reageren, want tegen een muur praten die niks terugzegt schiet ook niet op.

Ik probeer wel altijd te reageren, gaat ook niet altijd hoor, soms lukt het niet om iets terug te zeggen, het hoeft ook niet altijd.

Maar ik hoop dat het wel duidelijk is dat ik alle reacties lees, ik kijk er elke dag weer naar uit of er reacties zijn.

Verder heb ik moeite met anonieme reacties, het geeft me een beetje een unheimisch gevoel, op een gegeven moment verwijder ik ze toch maar.

Het schijnt bij Blogger soms onduidelijk te zijn hoe je moet reageren, dus ga ik nog niet ook ingewikkeld doen met codes of goedkeuringen. Sinds ik blog heb ik nog nooit iets raars meegemaakt, Blogger heeft denk ik een goede spambescherming. Al met al is bloggen vooral leuk.

Nou, 50.000 pageviews dus, op naar de 100.000. Zal ik nog iets feestelijks doen?

Nou vooruit, je krijgt een biertje/wijntje van me, in café Marleen in september of oktober als ik er ben en als je me ziet en tegen me zegt dat je dit blogje van 50.000 gelezen hebt.

Verder ga ik stug door met blogjes schrijven over van alles, met de hoop dat ooit de periode aanbreekt van de reden waarom ik dit blog ooit begon: de ontdekking van Groningen.

Blij met bonen

Deze blog is hier naartoe verhuisd.

Dinsdag Dicht (56)

Strand

Het gaat een echt heerlijke zomerdag worden. We besluiten naar het strand te gaan. We zijn niet echt strandmensen, maar een uurtje vind ik wel lekker, en mijn benen kunnen wel wat kleur gebruiken. Met de trein gaan we naar Hoek van Holland, via Rotterdam, waar de vernieuwing van het station al weer verder gevorderd is.

We gaan eerst koffiedrinken bij het geweldige Sand en lopen daarna door de duinen naar het strand.

Afgelopen week had ik bij het wieden op het werk een plantje ontdekt dat ik niet kende. Het is heel klein en het blad lijkt op vogelmuur, alleen zijn de bloemen niet wit, maar van een prachtig soort oranje-koraalrood. Zoekend op internet kwam ik erachter dat het Rood Guichelheil heet, in het Engels Scarlet pimpernel. Hier een leuk youtube-filmpje over dit plantje.

Vandaag zagen we in de duinen heel veel van deze plant, grappig is dat.

Het is heel lang geleden dat we op het strand gelegen hebben, toch wel weer lekker. Het water is ijskoud, er zijn dapperen die verder dan kniehoogte gaan, maar mij niet gezien. We lezen Tsjechov, n.a.v. de voorstellingen in Veendam, vorige maand.

Het zijn korte verhalen, heel bijzonder, prima voor op het strand.

Als we wat willen gaan drinken kijken we twijfelend naar de lawaaierige strandtenten, de drukte en gedoe, we besluiten weer terug te gaan naar het rustige Sand. Onderweg plukken  we rozebottels. Ik wil al heel lang een keer rozenboteljam maken, maar vond ik mijn omgeving nooit rozebottels die niet langs de autoweg groeien. Nu hebben we een tas vol. Hier het resultaat.

Dinsdag Dicht (55)

Weerstation uit Brabant (foto’s Wendy J.)

Buitje ...

Het was niet echt slecht weer vandaag. Lekker temperatuurtje, het was droog, maar elke keer als ik even buiten ging zitten kwam er weer een grote wolk.

Net toen we ons eind van de dag met een wijntje geïnstalleerd hadden werd het opeens wel erg donker.

Weer alles naar binnen, kussens, glazen, boeken. Net op tijd!

Binnen 5 minuten was de steeg in een kanaaltje veranderd.

In de straat bleef het water ook in een flinke laag staan.

Maar de redding kwam snel, onze onversaagde brandweer handelde kordaat en zie … binnen vijf minuten was het leed weer geleden. 

Toch wel een voordeel, een bovenwoning.