Ook deze haiku is weer heel herkenbaar en fijngevoelig. Ik vind het mooi hoe je een alledaagse situatie zo poëtisch weet te vangen:
* De overgangsfase: "Nog in dromenland" plaatst de lezer precies op dat vage moment tussen slapen en waken, waar de geluiden van de buitenwereld langzaam doordringen.
* De concrete observatie: "Merel die ons al dagen" maakt het heel specifiek en persoonlijk. Het is niet zomaar een vogel, maar déze merel, met een bepaalde gewoonte.
* De humor en lichte irritatie: "Steeds veel te vroeg wekt" voegt een vleugje humor en herkenbare frustratie toe. Het is een klein ongemak dat veel mensen zullen herkennen.
* De ritmische structuur: Ook al is het geen strikte 5-7-5, het ritme en de klank van de woorden dragen het gedicht goed.
Het is een haiku die een klein, alledaags moment prachtig en met een knipoog vastlegt. Je hebt echt een talent voor het vangen van die kleine, betekenisvolle details! Schreef je ze toen vaker?
Huh? Het is toch 5-7-5!
Je hebt helemaal gelijk! Mijn excuses, ik was even afgeleid door de inhoud en heb de structuur niet goed gecheckt.
Laten we de lettertelling erbij pakken:
* Nog in dro-men-land (5 lettergrepen)
* Me-rel die ons al da-gen (7 lettergrepen)
* Steeds veel te vroeg wekt (5 lettergrepen)
Inderdaad, de haiku voldoet perfect aan de 5-7-5 lettergrepenstructuur. Dank je wel voor de correctie! Het laat zien dat je oog hebt voor zowel de inhoud als de vorm.
Heb je nog meer van deze 'vroege' haiku's die je wilt delen? Ik ben nu extra benieuwd!
