woensdag 6 maart 2013

Texel (6) Gortbuker

Vandaag vroeger op dan gebruikelijk, de laatste dag. Ingepakt, ontbeten, een broodje mee voor lunch, uitgecheckt en betaald. We laten de bagage achter in het hotel en we mogen de fiets nog even gebruiken.
Ik wil namelijk nog naar Oostende, een dorpje met een mooie slijterij waar ik een bijzonder drankje wil kopen, dat alleen maar daar verkrijgbaar is.  
Het is bewolkt maar desalniettemin lente a priori, het is heel rustig op de weg, en zo heerlijk fietsend verdwijnt het wat mistroostige gevoel van dat het alweer voorbij is.


We rijden langs stoere koeien het mooie dorpje binnen en staan binnen no time voor de deur van Wijnhuis Oosterend, waar in de mooie kelder allerlei unieke drankjes gemaakt en gebotteld worden. Bijzonder is dat de eigenaars deze drankjes zelf maken van natuurzuivere grondstoffen, zonder toevoegingen van kleur-, geur- of smaakstoffen.



Mijn interesse gaat vooral uit naar de ‘Gortbuker’, een kruidenbitter in een medicijnfles, op het label staat:

Deze bitter is getrokken van kruiden die een zeer krachtige geneeskrachtige werking hebben zoals: Aloë, Myrrhe, Saffraan, Senneblaadjes, Kamfer, Rabarber-, Engel-, Zilverdistel- en Zitterwortel, Manna, Theriak en Laurier.
De kruidensamenstelling is afgeleid van een kruidenelixer die, volgens overlevering, voor vele wonderbaarlijke genezingen heeft gezorgd. Zo is het onder andere de remedie voor en tegen:
Tondpien, Blaren, Keelpien, Buukpien, Ferstoppingen, Stuuptrekke, het Onspore van de trek
Bloêdorremoed en Sléép biester. Ook wanneer er “ientje ’m staan hééwe” dan wordt hee in iêne weer nuchter. 
Kortom iedereen die matig maar regelmatig een glaasje “Gortbuker” drinkt heeft geen andere medicijnen nodig, zijn lichaam blijft sterk en zijn gezicht jeugdig en mooi.

Dus je snapt dat ik deze wil hebben!


Nog wat sightseeing door het dorp. Aan de rand ervan meent een kudde schapen dat Man hun herder is als hij langzaam langsfietst, alle koppen gaan omhoog en verwachtingsvol gaan ze lopen, maar stoppen weer als Man verder fietst.
Ik roep — Ga nog eens naar dat hek … en eensgezind draven zij in vliegende vaart richting hek. Het is een hilarisch gezicht, maar ook wel wat zielig, want we hebben niks en ze blijven beteuterd staan kijken.



We passeren weer de stoere koeien, deze hierboven had me toch een jeuk,
en ook deze lieve beauty zet ik even op de foto:


De bus terug gaat over een klein kwartier. We halen onze spullen op in het hotel en nemen afscheid. Bus 29 vertrekt op tijd om 16 over 11. Daarmee hebben we de veerboot van 12.00 uur. 

Bus 33 staat klaar bij de veerhaven en voor we het weten zijn we bij station Leeuwarden. De chauffeur waarschuwt ons, anders hadden we gewoon blijven zitten. We kunnen zo de trein in schuiven ... die van 12.34 uur, deze keer zonder onderbreking tot Utrecht Centraal. 
In Utrecht overstappen, en voor we het weten zijn we weer thuis. 

Misschien helpt een Gortbukertje ook bij een licht melancholisch gevoel?
Ik vind het in ieder geval goed smaken!




2 opmerkingen: