Het herstel van ... het weer

Vrijdag, niet de 13e maar wel onze 13e vakantiedag. Na al die dagen vol stilte, leegte en schoonheid is het toch ook weer leuk om in de stad te zijn.

Na heerlijk uitgeslapen te hebben gaan we tegelijk ontbijten en lunchen op het dakterras van V&D. Een stralend blauwe hemel, geen wolkje aan de lucht. 

Daarna rijden we naar Scheemda. In de fabriek De Toekomst is een woonbeurs, misschien is dat wat. Maar het lijkt ons vooral leuk om dat gebouw nog eens in te gaan. Na de voorstellingen van stichting Peerd’s Herstel van de Toekomst heeft dat gebouw wel iets voor ons.

De parkeerplaats is helemaal leeg, het ziet er allemaal nog gesloten uit. Het blijkt pas in de middag open te gaan, het stond niet goed op internet. We vinden een deur die open is en in het halfdonker bekijken we de stands.

Stands van makelaars, bouwbedrijven en toeleveranciers. Promotie voor de Blauwe Stad, en andere nieuwbouw. Niet mijn ding.

Er staat al zoveel te koop hier. Ik vraag me wel eens af, wat er allemaal achter zit, wat voor leed, die grote hoeveelheid woningen die te koop staan. Waarom wil/moet je weg? En wat staan sommige huizen al lang te koop.

Het weer is te mooi om verder te piekeren, we gaan bij Imca Marina’s Vicarie aan een tafeltje in het gras bij het water zitten. Daar is het wel een tijdje uit te houden met een koel wit wijntje. Er is ook een bruiloft gaande, leuk om van een afstandje te bekijken.

Hoe vaak horen en zeggen we: Wat een weertje hè? Het is fantastisch, wat een timing om nu op vakantie te zijn! September was warmer dan juli en augustus.

’s Avonds gaan we naar een kleine galerie in de binnenstad: Galerie Forma Aktua. Ze bestaan 30 jaar en in het kader van Noorderlicht dragen negen dichters gedichten voor, gemaakt bij negen foto’s.

Er is een boekje in oplage van 50 te koop, ik heb nr. 2.

Karel ten Haaf

Twee dichters kende ik al van naam, Karel ten Haaf (van de Dichtclub) en Stefan Nieuwenhuis (Stadsdichter), ik lees wel eens op hun blogs. Er worden wel meer gedichten voorgedragen dan de negen uit het boekje, mooie en ook hele grappige.

Goed voor m'n dichtstudie!

Tot slot is er ook nog muziek: Touring Hoodoos.

Leuk sfeertje was het daar.

Daarna nog een afzakkertje in café Marleen en dan is het alweer bedtijd.

Borgen en Wierden

Kerkje van Harkstede, Putti in de kelder

Vanmorgen vertrekken we vroeg uit Molenrij. De laatste dagen van onze vakantie brengen we door in Groningen, Stad genoemd door de Groningers.

Terwijl we net onze kamer betrekken in het BudGett hotel, waar we al als oude bekenden worden ontvangen, zie ik dat ik twee SMS-jes heb.

Eén van jongste broer en één van jongste zus, beide met dezelfde vraag: Wil je even terugbellen?

Ik ga op de bedrand zitten en haal diep adem … ik weet wat ik te horen krijg,

het is gebeurd: onze broer is dood.

Hier, samen in dit kleine hotelkamertje, op het spierwitte beddegoed, is ruimte voor het verdriet. Toch ook opluchting, geen lange lijdensweg meer voor hem, geen mensonterende aftakeling, rustig tijdens zijn slaap weggegleden.

We hebben vandaag de ‘Borgen en Wierdentour' van High Standard Travel geboekt. Wat doen we? We moeten om 10.00 uur bij het peerd van Ome Loeks staan.

Natuurlijk gaan we, ik kan toch niet de hele dag hier blijven! Het zal juist een prima afleiding zijn.

Het is leuk om Titus weer te zien, we hebben met hem ook de Aspergetour in juni gedaan. Hij is een enthousiaste reisleider, met veel kennis over al het Groningse paraat. Ik vertel hem gelijk van het overlijden van mijn broer, zodat hij weet wat er aan de hand is mocht ik deze dag volschieten. Het is zoals het is en ik kan ondanks alles toch genieten van deze dag.

We zijn met een klein groepje, met z’n zessen. We beginnen met een extraatje, wat niet in het programma stond: We gaan eerst naar het kerkje van Harkstede.

In dit mooie 17e eeuwse kerkje bevindt zich een mausoleum, daar staan de kisten van Henric Piccardt en zijn echtgenote Anna Elisabeth Rengers. Zij waren eigenaar van de Fraeylemaborg.

Tussen beide kisten staat een klein kinderkistje.

We luisteren naar het bijzondere verhaal over deze Piccardt, hij leidde toen hij jong was een dubbelleven in Parijs, overdag als bedelaar-muzikant op de Pont Neuf, in de avonduren verbleef hij in de hoogste kringen. Hij werd kamerheer van Lodewijk XIV.

Het uitgebreide verhaal kun je hier vinden.

Familiewapen met de adelaarsklauw van Piccardt en de drie rozen van Rengers

Onderweg met Titus

We rijden nu naar de prachtige Fraeylemaborg. Mijn Architect en ik zijn daar al eens eerder geweest, maar het is nu ook leuk om met een gids door de ruimtes te lopen.

Als ik in de kamers ben sla ik altijd aan het fantaseren hoe dat nou was, om zo te wonen. Deze borg werd nog bewoond tot 1972 door de laatste borgvrouwe van Groningen.

Mooi servies

blik uit het zolderraam

We genieten van een heerlijke lunch op het terras van het restaurant en rijden dan verder naar het Wierdenmuseum in Ezinge. We waren daar eerder, een paar dagen geleden, maar nu krijgen we een rondleiding van een bevlogen gids. Wat valt er toch veel te weten over deze streek!

Tot slot krijgen we hier koffie met povverd, ik ben altijd heel mild in m’n kritiek, zeker als het betrokken vrijwilligers betreft … maar ik kan het niet milder zeggen: dit was de meest smerige povverd die ik ooit geproefd heb.

Ik mag me inmiddels wel povverddeskudig noemen, maar ik laat niks blijken, ik kijk wel uit!

Allersmaborg 

De Allersmaborg is gebouwd in een meander van het Reitdiep tussen Ezinge en Aduarderzijl. We maken daar een rondwandeling

Daarna stoppen we bij, volgens Titus, het mooiste plekje van Groningen, Aduarderzijl:

Met ons hoofd vol met geschiedenis en verhalen over borgen, wierden en meanderende rivieren rijden we via een mooie route weer de stad Groningen binnen. Wat een leuke excursie, bedankt Titus, voor deze dag.

Ronald

* 1 oktober 1954         † 29 september 2011

Ronald en ik bij de bruiloft van een tante, 1961

Mijn broer is gestorven,

15 september was hij nog bij mij op bezoek, op

20 september was ik bij hem in Duitsland, dat was een bijzondere dag.

We hebben afscheid kunnen nemen.

Het is goed zo, het lijden is voorbij.

Van Kantens tot Wad

Molenrij

De elfde dag van deze vakantie en onze laatste dag in Molenrij. We rijden naar het plaatsje Kantens.

Als je een blog schrijft, maak je regelmatig bijzondere dingen mee. Een collega-blogster zei eens: als je in de buurt bent, kom maar een bakkie doen. En ik besloot er op in te gaan. We gaan naar het dorpje Kantens waar zij woont en gaan op de koffie. We worden gastvrij ontvangen. Het is erg gezellig en ik vind het leuk om te horen hoe dat nou is, in zo’n klein dorp wonen.

We krijgen een rondleiding door haar prachtig verbouwde huis, nog niet helemaal klaar, maar alles wordt terug in de oude staat hersteld. Wat een werk, maar wat wordt het mooi. En zo ontmoet je zomaar weer een leuk mens.

Mooi kerkje van Kantens ...

... met steunbeer

Daarna rijden we weer verder richting Noordpolder. 

Je kan niet in Groningen zijn, zonder even naar 't Zielhuis geweest te zijn. Daar neem ik lekker povverd. Het is erg gezellig op het terras en we moeten lachen om een groep pubers die terugkomen van wadlopen, zwart van het slik tot de nek. Ze springen moedig het koude water in om af te spoelen.

Haventje van Noordpolderzijl

We wandelen een stukje de kwelder op en daarna een stuk op de dijk.

We gaan even liggen op de dijk en genieten van de oorverdovende stilte. De warme zon, de blauwe lucht, deze zilte plek. Hoe gelukkig kan je je voelen.

Als ik me bekeken voel en achter me kijk, staan er zo’n dertig schapen, allemaal in onze richting te kijken. Ze staan ons een tijdje verbaasd aan te staren en tot er een weer onverstoorbaar begint te grazen, volgen ze alle haar voorbeeld. Te laat voor een foto.

Het was zo’n ongelooflijk grappig gezicht, en terwijl wij nog nalachen lijkt het of ze nu hun schouders ophalen… rare lui die mensen!

Langzaam gaat ook deze middag weer om, wat koeien willen wel even poseren en dan … nou vooruit, nog een laatste drankje op het terras van ’t Zielhoes.

't Korensant

Al we tegen de avond weer terug in Molenrij zijn, besluiten we bij 't Korensant te gaan eten. Dat stond nog op m’n wensenlijstje.
Dit restaurant heeft een 'Bib', hier las ik dat dat betekent dat er een goedkope en goede maaltijd wordt verstrekt. Nou is goedkoop wel betrekkelijk, normaal eten we thuis van zo'n bedrag bijna de hele week, maar goed op vakantie gelden andere regels.
Vanuit onze B&B hoeven we alleen maar schuin over te steken.

We eten er uiteraard heerlijk, wat een verwennerij.

Als we vragen naar de Marne Grand Cru, krijgen we vier miniflesjes om mee te nemen.

Wat hebben we genoten en wat hebben we het goed!

Dinsdag Dicht (31)

Museum Wierdenland, Ezinge
(klik op de foto voor vergroting)

Wierden en Thee

Middag-Humsterland (Tolkien had het kunnen bedenken), is de naam van een streek en van een Nationaal Landschap. Middag is een verbastering van "Midage" of "mid oog", met de betekenis "middelste eiland" - vergelijk "oog" in Schiermonnikoog (wikipedia).

We rijden naar Ezinge om Museum Wierdenland te bezoeken. Overmorgen gaan we met High Standard Travel op 'Borgen en Wierden tour ' en dan bezoeken we het museum ook kort, maar ik wil even alvast alles uitgebreid bekijken.

Een wierde is wat de Friezen een terp noemen, een woonheuvel ter bescherming tegen het wassende water van winterstormen en springvloed.

Als later de dijken ontstaan zijn de wierden niet meer nodig. Ze worden weer afgegraven omdat de wierdegrond vruchtbare grond was en werd verkocht aan gebieden met arme grond. Tegenwoordig zijn de wierden beschermd.

Zo interessant allemaal, ik zou wel een hele blog kunnen vullen. Beter is als je het verder zelf op de website van het museum leest, zij kunnen het juister vertellen dan ik. Over de geschiedenis, over de mensen die er woonden, over de de archeologische opgravingen in de wierde van Ezinge rond 1930 onder leiding van de archeoloog Albert Egges van Giffen, enz.

Het is een erg mooi en prettig museum. Ook hangen er de prachtige gedichten van C.O Jellema.

De Theefabriek

Niet al te ver hier vandaan ligt Houwerzijl. Dat is ons volgend doel. Van een van mijn werkgevers kreeg ik met de Kerst een Bongo voor een High Tea voor twee personen. Bij de deelnemende zaken stonden er twee in Groningen, en dat wordt dus de Theefabriek in Houwerzijl, ook alweer zo’n leuke belevenis.

O, en die uitermate vriendelijke bejegening hier, een mens zou er toch bijna aan gaan wennen!

De cadeaubon bevat een uitgebreide thee, met eerst hartig en dan zoet. Onze serveerster adviseert ons om tussen de twee gangen het museum te bekijken, komt er weer wat ruimte. Gelukkig hoeven we de gerechten niet te kiezen, we laten ons verrassen. Wel moeten we een thee kiezen, uit zo’n 300 soorten.

Het is heerlijk allemaal en wat een geweldig plek. We kunnen nog steeds buiten zitten!

We kopen ook nog wat bijzondere theetjes om mee te nemen. Als we tegen de avond terugrijden besluiten we, na deze ‘Hoge thee’, om maar niet meer uit eten te gaan!

Sokkeraai en klooster

Na ons bezoek aan Domies Toen rijden we richting dijk. We zoeken een parkeerplekje waar eventueele landbouwreuzen geen last van ons hebben, want wat wordt er gewerkt hier deze dagen ... grote machines en aardappelen en suikerbieten, dag en nacht gaat het door, nu is het goed weer. Het is een machtig mooi gezicht, zelfs in het donker, met schijnwerpers de oogst binnenhalen.

Al die bedrijvigheid geeft me toch een geruststellend gevoel, crisis of niet, basisvoedsel is er. Ik gun al die harde werkers een eerlijke prijs voor hun product.

We gaan over de dijk en kijken of er deze keer geen opdringerige paarden zijn. Nee, alleen wat koeien in de verte. We gaan ervan uit dat die niet in ons geïnteresseerd zijn.

We maken een heerlijke wandeling op de kwelder, alleen met de vogels en het zachte gefluuster van het slik, verder stilte en leegte ...

Daarna rijden we naar het plaatsje Molenrij, waar we een logeeradres voor de komende drie dagen hebben.

Dat is bij B&B de Sokkeraai. Een huisje gebouwd binnen in de oude boerenschuur waar vroeger een cichoreibranderij was (sokkeraai is Gronings voor cichorei).

Een prima, ruime en betaalbare plek, gerund door een erg aardige familie. Voor de liefhebbers is er ook een sauna en een hottub. Voor de privacy bij het gebruik van de hottub is er een schutting geplaatst in de tuin. Wij zijn niet zo van het hottubben en hadden in plaats van die schutting liever onbeperkt uitzicht gehad. Maar verder een prima plek om te verblijven, lekker rustig ook.

Deze avond gaan we eten in het Hotel het klooster in Kloosterburen.

Daar hebben we in februari dit jaar gelogeerd tijdens de vogelexcursie met Nico de Haan. Zodoende weten we dat daar zeer bijzonder gekookt wordt door Jolanda Bos.

Geen kaart, maar afwachten wat de pot schaft. We vertrouwen er blindelings op en genieten van een erg lekkere maaltijd en de prettige sfeer daar.