Het is zover, een van de oude populieren gaat om. Hij is 30-40 jaar oud, en een deel is al rot. We mogen de boom op het land van boer Wim laten vallen, er staat nu geen gewas op. Er lopen schapen, maar die zijn nu aan de andere kant van de akker. De mannen van Het Warmholtje, Johannes en Michiel, moeten hem wel iets schuin tussen twee knotwilgen door trekken.
Ik ben eerst gaan sporten en als ik terug kom zie ik vanaf het fietspad dit gevaarte staan.
De reusachtige boom (wij hebben hem Valandil genoemd) stond schuin achter het kippenhok, dus de kipjes zijn eerst compleet in paniek door die herrie, maar al snel wennen ze er aan en gaan gewoon weer scharrelen.
Het gaat goed, Valandil komt keurig neer. Hij wordt in stukken van ongeveer 30 cm gezaagd en de dunnere takken worden gelijk versnipperd.
Daar ligt de reus dan, altijd even slikken als zo'n boom om moet, maar hij werd te gevaarlijk.
Nu nog kloven en dan hebben we over twee jaar weer genoeg brandhout.
