maandag 31 mei 2021

Tuin in mei

Het derde voorjaar van onze tuin. Een heerlijke tijd breekt aan, de fijnste tuinmaand is toch wel de maand mei. Je ziet bijna alles groeien! 

De tulpen die ik vorig najaar aanschafte staan nu in de bloei, de ‘Peppermintstick’ in het Stenen Tijdperk en de ‘Spring Green’ in het witte perk. De lange roze en die ene roodgele -nog van de vorige eigenaar- zijn ook weer tevoorschijn gekomen, wonderlijk, want je leest vaak dat je tulpenbollen eruit moet halen, maar daar heb ik geen zin in.


De Peppermintstickjes in het Stenen Tijdperk, tussen Rotsschildzaad en Scheefkelk:


Een bijzonder bolgewasje en stinzenplant, Haarlems klokkenspel, doet het in het Witte perk:


Ook de eerste bloemen van de vaste Judaspenning verschijnen, vorig jaar waren ze helemaal door de slakken opgevreten, hopelijk gaat het dit jaar beter.


De prachtige donkere Ooievaarsbek:


Deze Franse veldwesp vindt iets van zijn gading op de knop van een Bergkorenbloem:


Angelica Archangelica, de Grote Engelwortel gaat na drie jaar eindelijk bloeien:


De Zwartmoeskervel in de moestuin lijkt wel wat op de Engelwortel:


Er bestaan ook knolooievaarsbekken, ze verschijnen vroeg in het voorjaar en in de zomermaanden verdwijnt de hele plant. Dit is Geranium tuberosum:


Volop appel- en perenbloesem:


De Gouden regen, die eerst dood leek en die ik dus flink gesnoeid heb, bloeit nu prachtig:


Al met al wordt het steeds voller ...


Helaas was deze maand mei frisjes, nat en weinig zonnig.


zondag 16 mei 2021

Nestjes

We zagen een stel merels al een tijdje het kleine houthok in en uit gaan. Er werd een nestje gemaakt. Als ze niet thuis waren gluurde ik nieuwsgierig tussen de houtblokken. Het perfecte nestje zat goed verscholen en was moeilijk bereikbaar. 
Helemaal aan de rechterkant onder de rand van het houthok zit het:

Als ik mijn telefoon uit het hoesje haal en aan de zijkant naar binnen houdt, kan ik een foto maken. Op 9 april liggen er vier mooie blauwgroene eitjes:

Op 26 april liggen er kleine frummeltjes merel in:


Ze groeien snel, hier is het 1 mei:


Op 8 mei zie ik 's morgens vroeg nog net nummer drie en vier uitvliegen:


Het cortenstalen kunstwerk is ook weer bewoond. Net als vorig jaar was er strijd tussen de kool- en de pimpelmezen en toen wonnen de koolmezen. Dit jaar wonnen de pimpelmezen. 
Te vuur en te zwaard wordt het nieuwe huis verdedigd. Ze waren er vroeg bij, hier een foto met de wildcamera op 20 maart:


Ik hoor de jongen zachtjes piepen, hier kan ik niet naar binnen gluren, dat zou teveel verstoren.

Gisteren zagen we een grote bonte specht aan het huis hangen en naar binnen gluren. Ik dacht nog, die doet toch niets, maar na speuren op internet kwam ik nare filmpjes tegen waarin een specht een pimpelmeesjong uit het nest sleurt. Ik wist dat niet. Ik zet vandaag de wildcamera aan om te kijken of hij terugkomt.

En inderdaad, met regelmaat komt hij het nest inspecteren, de boef! 



Is de kust veilig?

Gelukkig heb ik mijn eigen vogelverschrikker.


Als we het zien, dan jagen we de specht weg. Er zijn meerdere spechten hier, maar het lijkt steeds hetzelfde mannetje. We hebben een buisje over het stokje gedaan, het is glad en het rolt, misschien schrikt het de specht af.
Wat kan je verder doen, behalve er het beste van te hopen? Het is natuur en de spechten hebben ook jongen. Zouden zij er last van hebben dat het aantal insecten zo dramatisch is gedaald en ze dus naar andere voedselbronnen op zoek gaan? Dan zijn de spechten niet schuldig, maar wij mensen.

donderdag 6 mei 2021

Nieuwe keuken (5)

Ik ben een tijd bezig geweest met het zoeken naar lampen. Tweedehands viel af omdat ik drie dezelfde wilde. Hanglampen kon ook niet, want de ruimte is niet zo hoog. De meeste plafonnières zien er suf uit.

Uiteindelijk vond ik iets naar mijn smaak, deze:


Ze zijn dimbaar en bedoeld als sfeerlicht met mooie ledlampen, die een gloeidraad hebben. Het functionele licht komt door de inbouwspotjes, maar die zijn al lang geleden besteld. Misschien zitten ze wel in het schip dat vastzit in het Suezkanaal. 

Onze Vlinderstoelen (Fritz Hansen/Arne Jacobsen) die we in 2008 in Zuidbroek aanschaften, beginnen erg slecht te worden. Toen we ze kochten waren ze al meer dan 40 jaar oud. De rugleuningen verliezen op den duur de stevigheid en geven geen steun meer. Jammer, want ik vind ze nog steeds mooi en ondanks het simpele ontwerp kun je er urenlang lekker op zitten. Zoektocht naar nieuwe oude stoelen levert niets op. Te duur en ik wil tien dezelfde. We besluiten dan maar goedkope, nieuwe te kopen. Mijn besluit geen kunststof meer te kopen wordt gelijk teniet gedaan. Maar ze zitten heerlijk!

Een buurman komt de muren van de keuken verven, gelukkig, want daar zag ik erg tegenop.
Ik hou het verven maar bij kleine kastjes. Deze was in de Goudse keuken Kretablauw, maar wordt nu dezelfde kleur als de nieuwe keuken. Er moet wel een stukje af, om passend te maken voor de nieuwe plek.



De lange muur wordt Rijks zachtgroen, de rest wit.





We hebben twee tafels gekocht, in het vierkant geplaatst kun je met acht mensen zitten. Met z'n tienen -als Eet lekker Mee weer mogelijk is- kunnen de tafels in de lengte achterelkaar gezet worden.
Het oude kleed heb ik toch maar weer teruggelegd, want het klinkt hier erg hol, dat scheelt wel.
Hopelijk wordt het nog wat minder als de gordijnen hangen.


Het verrijdbare keukenblok hebben we gehouden, de frontjes zijn in dezelfde kleur als de nieuwe keuken gespoten. Handgreepjes zijn besteld. De zijkanten worden nog opgeknapt met multiplex en aan de achterkant plakken we akoestische kurkplaten, dat helpt ook weer wat meer tegen het holle geluid.


De noodkeuken is verwijderd, het fornuis en de afzuigkap zijn door de vorige eigenaars opgehaald en de restanten liggen in de container.



maandag 3 mei 2021

Ruby Tuesday


Lucy was broeds aan het worden. Ik weet wel dat Zijdehoentjes snel broeds worden, maar zo’n eerste keer is toch even wennen. 
Ze deed heel lang over het leggen van een ei (dacht ik eerst), maar ze begon er gelijk op te broeden. Ook als ik het ei weghaalde ging ze weer in het leghok zitten.

Na een week stopte ze met eieren leggen en kwam zelfs ’s morgens het legnest niet meer uit. Omdat ik me zorgen maakte omdat ze urenlang niet dronk of at haalde ik haar eruit. Ze protesteerde met luid geklaag.


Ta was ook van slag, hij vond er niks aan als ze zo lang binnen bleef. Hij probeerde haar steeds met lekkere hapjes te verleiden om naar buiten te komen, maar ze kwam niet.

Hij ging dan maar onder aan het trapje zitten en keek steeds (in mijn verbeelding zuchtend) naar boven. Hij zag er zo eenzaam uit. Alsof hij met z'n ziel onder z'n vleugel liep.


Er wordt binnenkort misschien al met het nieuwe kippenverblijf begonnen, maar het zal nog wel even duren voordat dat af is.

Ik besloot om toch alvast een hennetje erbij te zoeken.

Onze nieuwe aanwinst: Ruby Tuesday. Een buff-kleurig hennetje, ongeveer 15 weken jong. Haar koppie is wat minder vol en bol dan bij Lucy, maar zo zie je wel haar prachtige blauwe lellen.


Ruby zat in een schuur en alles lijkt nieuw voor haar. We stoppen haar eerst een paar uurtjes in het afgesloten nachthok. Als het bedtijd is doen we de schuif open en gaan Ta en Lucy naar binnen. Wat een schrik! Ta jaagt Ruby er uit … bedenkt zich en jaagt haar weer naar binnen. Nog een beetje gerommel en dan is het stil.


De volgende morgen komt Ruby verbaasd naar buiten. Wat een verschil met haar vorige huis!




Ta is opgewonden en danst om Ruby heen. 
Ruby heeft al snel in de gaten waar ze veilig is, onder het witte tafeltje en onder het nachthok. Bang is ze niet.


 Ta danst de Flamenco, je ziet Ruby denken: Wat een idioot!


Er gaat een nieuwe wereld voor Ruby open. Waarschijnlijk heeft ze nooit eerder gras gezien en ze kijkt geïnteresseerd hoe de anderen daar stukjes van afpikken. Ze gaat het gelijk na doen en het schijnt te bevallen.

Als Ta het gevaar-geluid maakt reageert ze eerst niet, maar al gauw begrijpt ze de bedoeling. Ze is zo ongelooflijk slim, na een dag heeft ze alles door. De ren is echt de wereld van Lucy, maar Ruby kijkt geïnteresseerd de tuin in, dat doet Lucy veel minder. 

Prudence was ook zo alert, ik hoop echt dat Ruby ook niet opeens een haan blijkt te zijn.


Ze lijkt wel een dametje, ze loopt alsof ze hoge hakken draagt. Maar als Ta roept of ik kom met wat lekkers, dan kan ze het hardst rennen van allemaal.

Na drie dagen is alles wel weer gewend, soms krijgt Ruby een pik van Ta. Soms van Lucy, maar zij pikt Lucy ook wel. Meestal blijven ze in elkaars buurt.


Door alle consternatie is Lucy even vergeten dat ze broeds is, maar de dag erna is het weer raak. Ze zit als in trance op niets te broeden. Ik haal haal er telkens uit en doe het schuifje dicht. Een paar keer staat ze radeloos op het trappetje voor een dichte deur. Het zijn de hormonen, maar ik vind het wel zielig.


Ik lees allerlei hardhandige methodes om ze broeds-af te maken.

Met de kont in een emmer koud water houden, onder een wasmand op kale steen zetten, zelfs in een jute zak ophangen.

De reden voor dit soort dingen is dat broedse kippen moeten afkoelen. Wat misschien meewerkt is dat het weer nu nogal koud en nat is.

Ik hoop dat het lukt als ik haar er steeds af blijf halen, ze moppert dan wel, maar daarna doet ze verder normaal … tot nu toe tenminste.

Maar met dit ras kippen zal ik hier toch aan moeten wennen en leren om er mee om te gaan.