Tuin in februari

Met dit mooie weer heb ik zo'n zin om in de tuin aan het werk te gaan, dat ik al om half 7 m’n bed uitspring.

In de herfst had ik net als het jaar daarvoor een dik pak met bladeren op al de perken gelegd.

Maar toen was dat in het voorjaar voor een groot deel vergaan. Nu ligt er op sommige plekken nog steeds veel blad. Waarom dat zo is? Geen idee.

Maar het moet dus weg omdat er al van alles groeit en dus geen licht krijgt. Zoals deze kleineTrachistemon, die onder het blad vandaan kwam met al heleboel bloemknopjes:

De Sneeuwklokjes en andere bloembollen wurmen zich er wel tussendoor, maar sommige plantjes moeten echt ‘bevrijdt’ worden.

Nogmaals de vele Sneeuwklokjes noemen, echt zo leuk! Ik zie op blogs e.d. dat het blijkbaar ‘in’ is om verschillende soorten te hebben, bijzondere cultivars, met net weer een ander groen vlekje, met gevulde bloemen, of met een geel vruchtbeginsel i.p.v. groen. Galanthofielen bestaan echt en hebben veel geld over voor een speciaal Sneeuwklokje. Ik zie amper de verschillen, zeker als je niet door de knieën gaat. Ik heb allemaal dezelfde denk ik, of misschien twee soorten, gewone en een iets grotere. 

Helleborus argutifolius omringd door Sneeuwklokjes:

Terwijl er op dit moment in de keuken het plafond wordt gemaakt, rijd ik met volle kruiwagens heen en weer. Eerst met blad en afgeknipte stengels en dan weer terug met gezeefde compost.

Voorzichtig hark ik al het blad weg en probeer me te herinneren wat de kleine groene puntjes en ontluikende blaadjes ook al weer zijn. Sommige dingen weet ik even niet meer en bij andere heb ik gelijk de herkenning, zo van… o, ja dat is zus en zo en die en die.

Als ik de foto’s van vorig jaar bekijk en nu naar die kale boel kijk, kan ik me bijna niet voorstellen dat straks alles weer vol begroeid is.

Nu het oude, droge blad weg is en alles met een vers laagje compost bedekt is knapt het, ondanks de kaalheid, toch op.

We krijgen een paar van deze mooie dagen, dus kan ik best een end komen.

Bij de laatste berg boomstammen van Staatsbosbeheer hark ik nog wat houtsnippers bij elkaar, voor op mijn snipperpaden.

Ik besef dat dat met risico is, want het hele bos zit vol met zevenblad, en wie weet neem ik wel wortelstukjes of zaden mee.

Maar goed in de gaten houden.

Een eerste Blinde bij is ook weer van de partij:

En de eerste bloem van het Speenkruid is open:

Naast de regenton ontdek ik de smidse van een Zanglijster, die is een fijn hulpje in de strijd tegen de slakken:

Hopelijk blijft het weer nog even zo, dan schiet ik lekker op in de tuin!

Nieuwe keuken (2)

Verder met de keuken. De plaatsen voor de apparatuur en de stopcontacten zijn bepaald. We hebben een lichtplan gemaakt, waar we de spotjes en lampen willen. De sleuven voor de leidingen worden in de muur gefreesd.

Ondertussen heeft Henny alle nieten uit de plafondlatten verwijderd en lak ik de kolommen.

Klaar voor de volgende fase.

Vroege lente in de winter

Vorige week lag er nog ijs en nu lijkt het wel lente. Ik moet toegeven dat ik dit wel fijn vind. Hopelijk komt de winter niet meer terug, het was leuk, maar nu roept de tuin.

Lekker veel Sneeuwklokjes:

 

Dit blauw van de Irisjes dan ...

Deze kleur krokus is ook meestal de eerste:

Ook al heerlijke Daslook (deze is uit het bos), in eigen tuin no maar kleine groene puntjes. Lekker door de pasta gedaan:

Steeds meer Helleborussen met knop:

Deze heeft al een bloem:

De eerste Aardhommel op Helleborus foetidus:

Deze kleine egel was ook al wakker, toen ik de kippen dichtdeed zag ik hem zitten:

Eem noar diek ...

De koude oostenwind van de afgelopen dagen is gaan liggen. Het is eindelijk lekker om buiten te zijn en we gaan een wandeling naar de dijk maken. Een zwerm roeken strijkt neer in de bomen die we passeren.

Prachtige luchten, welke kant je ook kijkt:

Het is helemaal niet koud en we zijn zelfs helemaal warm als we terugkomen. We voelen ons wel bevoorrecht om op zo'n mooie plek te mogen wonen!

Sneeuwpret

Vanmorgen was de poedersneeuw in de overdekte ren gewaaid, ondanks dat ik rondom schotjes gezet heb. Lucy vond het maar niks. Ik kan filmpjes geen ondertitels geven, maar het zou zoiets kunnen zijn:

😄

Lucy: Goedemorgen …huh, wat krijgen we nou!!

Ta: Loop eens door!

Lucy: Ja, dahag … er ligt allemaal eng wit spul op de trap.

Ta: Nou, laat mij dan maar eerst … kom maar, je kunt er gewoon over lopen.

Lucy: Ik vind het niks, misschien kan ik langs de rand …

Ta: Jemig, vrouw, doe effe normaal!

Lucy: Nou, kerel, rustig maar.

Ta: Kijk dan, best mooi toch?

Hilarisch en ook zo schattig!

Leuk hoor, al die sneeuw met verschillende sporen in de tuin:

We maken de oprit sneeuwvrij en de berg sneeuw leent zich gelijk voor het maken van een sneeuwpop.

Omdat het komend weekend Carnaval is en er weinig aan gedaan mag worden, is aan de dorpelingen gevraagd om vlaggetjes op te hangen. We zijn de beroerdste niet.

Onze sneeuwman in carnavalsstijl:

Lachende gezichten van voorbijgangers en uit voorbijrijdende auto's!

 

Wintertuin

Ondanks alle verbouwings-activiteiten hou ik de tuin met argusogen in de gaten. Ik zag op andere blogs al sneeuwklokjes, maar hier zijn ze nog zo ienimieni dat ik ze niet scherp op de foto krijg. Maar ze zijn onderweg, net als andere bolgewasjes.

De Schoenlappersplant heeft al kleine bloemknopjes:

Helleborus foetidus staat er al prachtig bij:

En de andere Helleborussen beginnen ook voorzichtig bloemknoppen te krijgen:

De Sleutelbloem heeft tot mijn verbazing voortdurend gebloeid en nog steeds:

Sinds lang weer eens echt winter, ik hou er wel van, als het tenminste niet al te lang duurt.

Aan de zijkant van de tuin, langs het Schelpenpad, liggen nog de allerlaatste boomstammen om door SBB opgehaald te worden.

 

De achterkant ... ik vind het zo in de winterzon een sprookjesachtig plekje waar we wonen!

Maar afgelopen weekend met die snijdend koude oostenwind was het niet echt uitnodigend om naar buiten te gaan.

Toch is alleen maar binnenzitten ook niks, dus doen we dapper een rondje door het kaalgekapte, ijzige bos achter ons huis ... 

Is het bos net uitgedund ... valt er toch nog eentje ....

Veel wortels had hij niet ...