Vorig jaar kreeg ik de vraag van de afdeling Groningen e.o. van Groei en Bloei of ik weer met de Open Tuinen Estafette mee wilde doen. Ik gaf aan dat ik inmiddels geen abonnee meer ben, dus eigenlijk niet mee kan doen. Maar ze hadden overleg gehad en ik mocht toch meedoen.
Hoewel ik het na vorig jaar niet van plan was, doe ik toch weer mee. Er zijn niet veel opengestelde, particuliere tuinen in mijn omgeving, dus ik verwacht er niet zoveel van. Toch vind ik het erg leuk om mijn tuin aan mensen te laten zien, ik ben er trots op en ben er heel blij mee.
De toegang via het schelpenpad:
Ook lekker boterkoek en brownies gebakken en aankondiging op facebook. Het werd bijna 40x keer ‘geliked’, maar daarvan kwam niemand. Heeft dus ook geen nut.
Zaterdag kwam een stel uit Eelde en nog drie vriendinnen uit Groningen. Dus 4 bezoekers. Nu zag ik dat die paar tuinen hier in de buurt alleen op zondag open zijn, dus verwachtte ik zondag wel wat meer bezoekers.
Zondag kwamen de eerste bezoekers, ook weer uit Eelde, ik dacht ze te kennen, maar ik herkende ze van het programma Binnenste Buiten, Marie-Jose Tepe. Erg leuk. Zij heeft een natuurlijke tuin, mogelijk ga ik deze bezoeken tijdens de dagen van Haren/Eelde.
Het zou natuurlijk kunnen dat het toch nog een soort druk zou worden ... voor de zekerheid een deel rond het kippenverblijf afgesloten, ze raken een beetje gestressd van onbekenden.
Zondag kwamen de eerste bezoekers, ook weer uit Eelde, ik dacht ze te kennen, maar ik herkende ze van het programma Binnenste Buiten, Marie-Jose Tepe. Erg leuk. Zij heeft een natuurlijke tuin, mogelijk ga ik deze bezoeken tijdens de dagen van Haren/Eelde.
Daarna volgen een stel uit Baflo, een stel uit Winschoten, mensen uit Arnhem en Nijmegen die in Moddergat op vakantie zijn, nog een stel en een buurvrouw.
Kwart voor vijf begint het te regenen en we halen snel de boeken binnen. Als alles opgeruimd is regent het flink en komen twee Duitse dames de tuin in. Kom maar even binnen, zei ik. Ze voelden zich een beetje opgelaten, maar ik kan ze toch niet in die regen laten staan en ik heb zelf ook geen zin om rond te leiden in die nattigheid.
Blij verrast dat we Duits spreken en kopje thee en koek gaat er wel in. Opeens zie ik nog iemand de tuin in lopen. Een dame, stevig, met hoedje en wapperend gewaad ... ze deed ons denken aan miss Marple (Margaret Rutherford), ze riep: Ik zoek engelwortel! Henny wees op mij: Hier is ze! Hilarisch.
Ik ga naar haar toe en ze zegt het weer. Het regent inmiddels iets minder, ik vertelde dat de Engelwortel inmiddels uitgebloeid is, maar kan ze wel even laten zien. Dat is goed, maar ze is wat gehaast, haar vriendin zit in de auto en wil er niet uit. Heeft u Engelwortel te koop?
Nee, maar ik heb wel een zakje zaadjes voor u. En nee, dat kost niks.
Zij weg en ik weer naar binnen, vervolg ik net het gesprek met de dames uit Köln, zie ik miss Marple weer voorbij wapperen.
Ik weer naar buiten ... ze zei nu ze er toch was, wel even de tuin wilde zien. Terwijl ik met haar sprak, kwamen de Duitse dames ook naar buiten, wilden wel meelopen.
Wat een gezelligheid ... hier doe je het toch voor!
Uiteindelijk 14 bezoekers, evenveel als vorig jaar. Ze kwamen mooi verdeeld over de dag. Van alle bezoekers complimenten gekregen. Men vond het verrassende perken en zoveel bloemen! Het is toch wel erg leuk om je tuin te laten zien!
