Tuin in december

Dat is gek ... ijsbloemen ... maar dan aan de buitenkant. Vorst in de tuin, van mij mag het.

Helaas zal december voornamelijk zacht en nat zijn en daarmee net als de andere maanden van dit jaar meestal teleurstellend. Nou ja, een feit is dat er geen neerslagtekort was dit jaar.

Op 14 december vond ik onder de kliko deze kleine watersalamander, ik dacht dat hij dood was, maar toen ik hem voorzichtig omdraaide zag ik iets bewegen en ging zijn oogje een beetje open. Hij was in winterslaap. Ik dacht nog, moet hij niet in het water, maar gelukkig googelde ik eerst. Deze salamanders overwinteren op beschutte plekjes onder boomstronken, in holletjes of onder stenen. Hoe hij onder die kliko kwam? In ieder geval geen fijne plek. Ik heb hem op een beter plekje tussen oude boomstronken gelegd en lekker met herfstblad ingestopt. Hopelijk komt het goed met hem.

Nog een redding, deze merelman schrok van een sperwer en botste tegen de pui. Even bij laten komen, slokje water en toen vloog hij gelukkig weer.

De 21ste, begin van de winter, ziet er veelbelovend uit. Weer mooie rijp. Zo zie ik de wintertuin het liefst:

Dit weer geeft ook een spectaculaire zonsopkomst.

Helaas is het winterse weer van korte duur, er volgen weer sombere, grijze dagen zonder zon en veel nattigheid. De laatste dagen verbreken zelfs het warmterecord.

Nieuw jaar, nieuwe kansen. Ik wens al mijn bloglezers een vrolijk, hoopvol 2022! 🍀

Egel

Op 4 december zag ik 's morgens vroeg een kleine egel richting kippenhok lopen. Ta en Ruby waren direct in de hoogste staat van paraatheid:

Leo (alle egels in mijn tuin heten Leo) was duidelijk op zoek naar voedsel. Egels zijn alleseters en naast slakken en wormen eten ze ook wel zaden en vruchten. Bij gebrek aan beter gaf ik hem zonnebloempitten, in ieder geval lekker vet. Hij at er met smaak van. Ik maakte me wel zorgen om hem, want hij had al zwaar genoeg moeten zijn om in winterslaap te kunnen gaan. Ik had advies ingewonnen bij Fauna Visie en ik kreeg de raad om hem te wegen. Als hij onder de 500 gram zou zijn, kon ik hem beter even brengen, want anders zou hij het niet redden.

Maar hij zette het op een lopen en verdween tussen de bladhopen en ik zag hem niet meer.

Nu, een week later liep hij langs de schuifpui, het leek wel of hij om eten kwam vragen. Ik strooide gauw wat zonnebloempitjes voor hem en terwijl ik hem in de gaten hield kwam Henny met handschoenen. Hij werd gewogen en te licht bevonden ... 333 gram maar!

Zet geluid aan:

We hebben hem naar Fauna Visie gebracht. Daar kreeg hij gelijk kattenvoer. Ook zal hij ontwormd worden. Veel egels lijden aan longworm. Maar nu heeft hij een kans, hij zal daar de winter blijven en in het voorjaar als hij ontwaakt wordt hij weer vrijgelaten.

Tuin in november

Mooie dagen in november. De enige werkjes zijn nu de laatste bollen in de grond stoppen en blad van het gras harken. Het blad laat ik hier en daar op een hoop liggen voor de egels.

Het muurtje van de Le Roytuin:

Op de bovenkant van de Isildur-stronk wordt het elk jaar voller met zwammen:

Tuin in oktober

Herfstige sfeer met afwisselend zonnig, stralendblauwe luchten, mistige ochtenden en de laatste kleuren ...

Door de mist heen, de zon gevangen in een uitgebloeide venkelbloem:

De spinnewebben worden vanzelf kunstwerkjes ...

In dit spinneweb zie ik een dansend figuurtje, een soort derwisj:

Twee weken later zijn alle herfstasterbloemetjes veranderd in zachte pluizebollen:

Her en der verschijnen paddestoelen, deze inktzwammen komen jaarlijks terug in de voortuin:

Tuin in september

In het nabijgelegen dorp Den Andel staan in een voortuin plantjes te koop. Ik heb er al diverse vandaan gehaald, ze zien er altijd fris en gezond uit en kosten een euro per stuk. Ook zijn er vaak bijzondere soorten. Op de site Mijn Hogeland staat een stukje over Jan de Stekjesman.

De laatste keer kwam ik deze tegen, Tricyrtis formosana, ook wel Armeluisorchidee of Paddenlelie genaamd. Nu in september verschijnen de bloemen, ik had geen idee dat ze zo mooi zijn.

Verder met de le Roytuin, de laatste schelpen hier uitgereden en twee perkjes in de maak. Ik verdeel wat zand door de grond om het iets minder vruchtbaar te maken, hier mogen voornamelijk wilde planten groeien. De le Roytuin bestaat uit een klein perkje, het Louisperk en links een grotere, het Guillaumeperk.

Een paar soorten heb ik al in het Louisperk geplant: Brizia medea, Carex en Deschampsia.

Verder allerlei zaad gestrooid, zoals Knopig helmkruid, Peen en Groot heksenkruid.

De Bostulpjes, Tulipa sylvestris, heb ik ook hier gepoot. Maar leuk vind ik het om te kijken wat er vanzelf komt. De eerste paardebloemrozetjes verschijnen al, haha.

Twee aparte rupsen ontdekt:

Dit is de rups van een zeldzame nachtvlinder, het Vlasbekuiltje. Hij zat ook op een Vlasleeuwenbek.

De tweede blijkt geen rups te zijn, maar de larve van een bladwesp, Cladius Grandis.

De Blauwe regen begint het te doen, er verschijnt nieuw blad:

Alles doet het heel goed, we hebben mooie appels en peren, de vlierbessen zijn rijp en ik heb zowaar 5 hazelnoten aan de Rode hazelnoot.

Het is lekker vol in de tuin. Gelukkig wat droger deze maand en ook wat meer zon.

Verder heb ik weer diverse soorten bloembollen aangeschaft, waarvan Allium Goliath de grootste is, die kan wel twee meter hoog worden. Alleen de bollen zijn al gigantisch.

De besjes van Salomonszegel zijn van een ongelooflijk mooie tint groen, maar die zullen we maar niet opeten.

Waar dit muisje aan gestorven is weet ik niet, maar hij lag er wel vroom bij, met de handjes gevouwen.

Daglelie

De Daglelie (Hemerocallis) is geen lelie (Lilium), het is een vaste plant. Sinds ik ooit uit een boeket lelies stuifmeel op een nieuw vestje kreeg en de bruingele vlek er nooit meer uit kreeg, heb ik een beetje hekel aan die bloemen gekregen. Ik vind ze ook wel protserig. Een Roggelelie zou ik dan wel weer graag in mijn tuin hebben, hoewel oranje niet echt mijn tuinkleur is, maar om de zeldzaamheid.

Hemerocallis betekent mooi voor één dag. De Daglelie bloeit 1 dag, maar ze maakt vele bloemen, zodat er in de bloeiperiode altijd wel bloemen open zijn.

Ik heb nu vier verschillende Daglelies in de tuin, een gele en een rozerode in Perk-1 en eentje in Perk-3, waarvan ik de kleur nog niet weet, want de slakken aten alle knoppen op.

De laatste aanwinst kreeg ik van Jan wilde een Tuin, een witte, die ik in het Witte perk plaatste. Voor de zekerheid heb ik de knoppen ingespoten met mijn homemade antislak. De eerste bloem verscheen vorige week, ik zag vanuit mijn raam opeens een grote witte vlek, echt prachtig!

Bij een stalletje langs de weg vond ik een plantje, genaamd Paddenlelie. Ook dit is geen lelie, wel familie, maar de Tricyrtis formosa, ook wel Armeluisorchidee genoemd. Dat vind ik wel een passende naam, deze bloeit sinds gisteren met prachtige paarse stippen en hij doet gelijk denken aan een orchidee. Ook deze werd belaagd door de slakken, aan de eerste blaadjes werd flink gehapt, maar na inspuiten met m'n spul gaat het goed. Hij staat nog in een potje, ik zal een goed plekje voor 'm zoeken.

Van beide soorten, Daglelie en Armeluisorchidee, wil ik wel meer in de tuin.