In het eerste seizoen van onze tuin hadden we vanzelf al Vingerhoedskruid. Ik dacht dat het zich wel makkelijk zou uitzaaien. Maar zo simpel is het dus niet. Een jaar zonder deze prachtige plant. Een volgend jaar van een kennis weer zaad gekregen, en gezaaid maar nog geen resultaat. Ik hoopte wel op meer, maar zag de eerstejaars rozetten aan voor Smeerwortel.
Dit jaar kocht ik bij een stalletje langs de weg twee planten, een witte en een roze. De witte zet ik in het Berkperk, de roze in Perk-1. Maar opeens zie ik ze toch op meerdere plekken in de tuin verschijnen, fijn hoor, want ze horen er wel bij!
De witte in het Berkperk:
In het wilde deel, in perk Guillaume ontdek ik nog een roze:
In Perk-L staat een donkerroze:
En ook een lichtroze:
In Perk-3 staan ook twee Digitalis parviflora, Veelbloemig vingerhoedkruid, een soort uit Noord-Spanje. Iets lager, een stijve stengel vol met bloemetjes met een aparte kleur, bruinig. De hommels komen er net zo graag als in de D. purpurea.
