Morgenstond (17)

Deze ochtendwandeling doe ik nu met regelmaat. Ik schrijf er alleen niet steeds een blogje over, dat zou saai worden, want de wandeling is vaak dezelfde. Vanmorgen was het mistig en dan is alles extra mooi.

Zo vroeg in de morgen is de kans groot dat je reeën tegenkomt. Drie verdwenen achter de dijk

... en de vierde ging de andere kant uit:

Hoewel je allerlei vraagtekens kunt zetten bij de huidige vorm van akkerbouw, levert het ondanks alles toch mooie plaatjes op:

Waterschapshuis:

De kwelder verandert al in herfstkleur:

De berenklauwen en rietstengels hingen vol schitterende parelsnoeren van mistdruppeltjes.

 

Op de terugweg zag ik deze schapen, ze waren onderdoor het stroomdraadje gekropen naar de tegenoverliggende akker. Ik deed nog een poging om ze terug te sturen (ik heb tenslotte ooit een workshop schapenhoeden gedaan). 😁

 

Maar zij vonden toch echt dat het gras aan de andere kant groener was.

Het is heerlijk om vroeg in de ochtend teen wandeling te maken. Je hebt er echt heel de dag profijt van. Ik barst van de energie en ben lekker gaan tuinieren. Blad wegharken van de paden en de grasveldjes. Grasmaaien. Wat planten verplaatsen, want de kippen krijgen wat meer ruimte. Toen de mist optrok werd het een fantastisch mooie dag, dat helpt ook!

Arboretum landgoed Tenaxx

Nu weet ik best al veel in de provincie Groningen, ik had weleens over een Dinopark gehoord maar dat er een arboretum in Wedde is wist ik dus niet. Ik kwam er achter toen ik de workshop Mongools koken deed. Zij zijn buren. We maakten een wandeling over het landgoed. Het is er prachtig! Op een voormalig aardappelveld van 35 ha is arboretum “De Hangende Tuinen” ontstaan met zo’n 4.000 bomen. Deze zijn op werelddeel ingedeeld. Hier meer achtergrondinformatie. Om het onderhoud te bekostigen en dus meer bezoekers te trekken werden er dinosauriërs geplaatst. Helaas is de oprichter Wouter Oudemans dit voorjaar overleden. Zijn kinderen zetten het nu voort. Ik ga zeker nog eens terug om park Tenaxx beter te bekijken.

Monumentendag 2024

Dit weekend zijn de Monumentendagen. Henny heeft een tennistoernooi, dus ik stap op de fiets om monumenten in de buurt te bezoeken.

Eerst ga ik naar Pieterburen, naar Rentmeesterswoning Jachtlust uit 1884. Deze woning hoorde bij de borg Huis te Dijke of Dijksterhuis die helaas in 1903 werd gesloopt.

Keramiste Sytske Feitsma woont hier sinds 1969 en zij opent haar deuren van woning en atelier. 

Ik bekijk haar werk, veel prachtige tegeltableaus, beeldjes, schalen. Niet alles spreekt me aan. Het huis ademt warmte uit, met een gezellige keuken.

Het atelier:

Nog zo'n mooi raam, in de gang:

De achtergevel:

 Ik koop een boekje over het Dijksterhuis en krijg een keramiek peultje met erwtjes:

Of ik ook de tuin wil zien? Wat een vraag ...

Het is een wilde, wat rommelige tuin. Ik hou ervan! Overal zie je kunstwerken terug, van hout of keramiek.

De zijkant van het huis:

Het was een leuk bezoek! Daarna fiets ik naar Leens, naar Landgoed Oosterhouw. De laatste twee jaar is er met veel subsidie opgeknapt. De tuin wordt weer naar het originele ontwerp teruggebracht. Het zal ook open worden gesteld voor publiek.

Landhuis en parktuin vieren de herinrichting eerst met vrijwilligers achter gesloten deur. Voor publiek is het vandaag alleen open van 16:00 tot 18:00 uur.

Het hek aan de zijkant met sneeuwklokjes:

De voortuin. Een deel van de buxus is vervangen door lavendel.

De zijkant van het pand. Alles ziet er weer strak uit.

Een opgeknapte salon:

Een ‘glazen’ podium:

De kas is ook weer helemaal hersteld:

Nieuw is een cortenstalen uitkijktoren. Ik weet niet of het kwam omdat er veel mensen op waren, maar hij wiebelde heel erg. Ik werd er een beetje zeeziek van en ging gauw weer naar beneden.

Uitzicht vanaf de toren:

Ook nieuw: Een prachtig prieeltje met vuurplaats van Alex den Braver in de Japanse bostuin.

Mooi lijnenspel:

Het houten prieeltje waar Henny graag zat te lezen, is ook opgeknapt. Op tijd, want dat zag er niet best uit.

De beuk met een heel lange tak:

De sfeer voelt voor mij niet meer als vroeger, zoals ik het heb leren kennen, toen de mannen er nog woonden. Maar ik ben natuurlijk blij dat het behouden blijft.

Hier alle blogs over mijn bezoeken aan Oosterhouw sinds 2011.

Open tuin

De laatste dag van het jaar dat de tuin geopend is voor bezoekers. Tevens als activiteit van het Waarneming.nl-weekend ter ere van hun 20-jarig bestaan. Er kwamen via die site acht bezoekers. Het leuke is dat deze mensen, anders dan de reguliere tuinbezoekers, wat meer interesse hebben in insecten en vogels.

Als je bij aankomst de nog kale voortuin ziet, kun je je bijna niet voorstellen wat een paradijsje is onstaan aan de achterkant van het huis, en dat in zes jaar.

Gelukkig was het mooi weer en lieten de vlinders en zweefvliegen zich ook van hun goede kant zien.

Gamma-uil:

Geaderd koolwitje:

Akkerhommel:

Dagpauwoog:

Larve van de Helmkruidbladwesp:

Helmkruidbladwesp:

Gewone pendelvlieg:

Citroenpendelvlieg:

Atalanta:

Bont zandoogje:

Mierennest van gele mieren:

Toch merk ik nog weinig van mensen die, net als ik, de insecten een warm hart toedragen. Die nog steeds vinden dat alles van geel/zwart gestreept is doodgemept moet worden. Onbekend maakt onbemind. Kinderen kunnen wel alle dinosaurussen bij naam, maar weten niet het verschil tussen een wesp of bij.

Ik heb een idee: Als een supermarkt nu eens in plaats van dierenkaartjes met wilde dieren e.d.  een spaaractie start met kaartjes met insecten.

Bijvoorbeeld zweefvliegen. Veel namen zullen kinderen zeker aanspreken: Pyamazweefvlieg, Terrasjeskommazweefvlieg, Klompvoetje, Piemelkrieltje of zelfs de Doodskopzweefvlieg enz. enz. Jong geleerd is oud niet meer bang.