Tuinfotografe Anna

Anna Clewits is een tuinfotografe die verschillende tuinen bezoekt. Ik zag haar foto's al bij bevriende tuinenbezitters en medebloggers voorbijkomen, zoals bij Jan wilde een Tuin, De Houtstek en De Veenhoeve.

En zij kwam ook bij mij! De eerste keer was op 20 juni, maar dat was zo ongeveer de meest sombere dag van de maand. Tussen wat buien door nam Anna wel wat foto's maar dit licht was niet optimaal. Toch lukte het haar nog wat fraaie plaatjes te schieten.

Gisteren kwamen Anna en haar man Albert weer en hadden we meer geluk. Er was genoeg zon en niet al teveel wind. 

Nog een zoekplaatje:

Ik wilde Anna en Albert ook nog even de mooie, rustige kwelders laten zien, maar de kilometer lange rij van geparkeerde auto's langs het boerenweggetje beloofde niet veel goeds. Toen we over de dijk keken schrokken we ons te pletter. Honderden wadlopers! Later hoorden we dat het er 380 waren! Wat nou kwetsbaar natuurgebied ...? 
Fijn dat toeristen Groningen ontdekt hebben en de prachtige Waddenkust, jammer dat alles gelijk zo massaal is. Een weg voor landbouwverkeer bedoeld ... de boeren zullen niet blij zijn.

Tuin in juli

Het is nog steeds niet de zomer die ik zou wensen, maar de tuin vaart er wel bij, met al die regen.

De Esculaap-ui is weer van de partij, eigenlijk een knoflook, echt een blikvanger met die kronkelnek, totdat de bloemen zich openen en de nek zich strekt.

Deze Verbascum blattaria ‘Albiflorum’, in het witte perk, komt van straatverkoop. Zo mooi, maar de Nederlandse naam doet hem geen recht: Mottenkruid.

Een van de Engelwortels heeft zich door de Hazelnoot heen gewurmd:

Voor het eerst een zelfgezaaide Stokroos in de bloei. Hij is niet zo donker als ik hoopte, maar ik vind de kleur wel erg mooi! Het zaad kwam nog uit Gouda: 

Het is ook weer de tijd van de Papavers, deze hebben zich allemaal zelf uitgezaaid:

Wel mooie luchten deze dagen, maar helaas weinig strakblauw ... 

Het hemelsblauw halen we dan maar van de Bosliefjes (Nemphila), die zaaide ik dit jaar in de twee potten op het terras ...

en van Juffertje in 't Groen, gezaaid in het M-perk:

Een Klein geaderd witje op Koeieoog:

Doorkijkje naar de achterliggende akker met het goudgeel kleurende graan:

Over naaktslakken heb ik niet te klagen, of eigenlijk wel ... wat zijn er veel dit jaar! Twee Hosta's heb ik destijds gehouden van de grote aantallen die hier in de tuin stonden, eentje in het Zuiderperk en eentje in een pot. Door 's avonds en 's ochtends de slakken te rapen heb ik de Hosta's nog redelijk kunnen beschermen, maar ik denk dat ik het toch ga verliezen. Ze kruipen zelfs naar de pot met Munt die ernaast staat. Terwijl men beweert dat ze die niet blieven. Maar goed, alle remedies die je hier en daar leest zijn allemaal flauwekul. De meeste naaktslakken vind ik hier midden op de schelpenpaden! Een potje met bier en verder oprapen en dan ver genoeg wegbrengen werkt hier voorlopig.

De Engelwortel is al weer bijna uitgebloeid:

Verder ook alvast een beetje opruimen, volgende maand doe ik mee met de Groei & Bloei Open tuinen dagen.

Tuin in maart

Maart is toch zo'n fijne maand, alles gaat nu weer beginnen!

Begin van de maand lijkt het nog kaal, maar er is al veel te zien.

Dit jaar zie ik weinig winterakonietjes, jammer, ik had gehoopt dat ze zich zouden vermeerderen.

 

De Trachestemon doet het prachtig!

De kornoelje die ik vorig jaar kocht, bloeit voor het eerst.

Speenkruid heeft zich wel goed uitgebreid. Overal in de tuin zie je de zonnige gele bloemetjes.

De eerste hommels vinden hun weg naar de krokussen.

Dit is een hoepelroknarcis, Narcissus ‘Spoirot’. Volgens de omschrijving zou hij ivoorwit zijn, maar ik vind het meer geel.

Ik heb nog navraag gedaan bij Nijssen, het antwoord was dat ze bij kou wat geler zijn.

Ze staan in het Witte perk, dus denk ik erover om ze na de bloei te verhuizen.

Leuk zijn ze wel:

Vogelmelk (Ornithogalum balansae) is weer opgekomen.

Sneeuwroem, Chionodoxa luciliae:

Sleutelbloem:

Anemoontjes ook weer van de partij:

Deze is nieuw, ook van Nijssen, Saffierhyacint (Puschkinia scilloides var. libanotica.)

't Is toch net Delfts blauw:

Ook nieuw in de tuin op drie plekjes: Kievitsbloem, Frittilaria meleagrin (Nijssen)

Gevlekt longkruid bloeit met twee prachtige kleuren.

Tuin in februari

Met dit mooie weer heb ik zo'n zin om in de tuin aan het werk te gaan, dat ik al om half 7 m’n bed uitspring.

In de herfst had ik net als het jaar daarvoor een dik pak met bladeren op al de perken gelegd.

Maar toen was dat in het voorjaar voor een groot deel vergaan. Nu ligt er op sommige plekken nog steeds veel blad. Waarom dat zo is? Geen idee.

Maar het moet dus weg omdat er al van alles groeit en dus geen licht krijgt. Zoals deze kleineTrachistemon, die onder het blad vandaan kwam met al heleboel bloemknopjes:

De Sneeuwklokjes en andere bloembollen wurmen zich er wel tussendoor, maar sommige plantjes moeten echt ‘bevrijdt’ worden.

Nogmaals de vele Sneeuwklokjes noemen, echt zo leuk! Ik zie op blogs e.d. dat het blijkbaar ‘in’ is om verschillende soorten te hebben, bijzondere cultivars, met net weer een ander groen vlekje, met gevulde bloemen, of met een geel vruchtbeginsel i.p.v. groen. Galanthofielen bestaan echt en hebben veel geld over voor een speciaal Sneeuwklokje. Ik zie amper de verschillen, zeker als je niet door de knieën gaat. Ik heb allemaal dezelfde denk ik, of misschien twee soorten, gewone en een iets grotere. 

Helleborus argutifolius omringd door Sneeuwklokjes:

Terwijl er op dit moment in de keuken het plafond wordt gemaakt, rijd ik met volle kruiwagens heen en weer. Eerst met blad en afgeknipte stengels en dan weer terug met gezeefde compost.

Voorzichtig hark ik al het blad weg en probeer me te herinneren wat de kleine groene puntjes en ontluikende blaadjes ook al weer zijn. Sommige dingen weet ik even niet meer en bij andere heb ik gelijk de herkenning, zo van… o, ja dat is zus en zo en die en die.

Als ik de foto’s van vorig jaar bekijk en nu naar die kale boel kijk, kan ik me bijna niet voorstellen dat straks alles weer vol begroeid is.

Nu het oude, droge blad weg is en alles met een vers laagje compost bedekt is knapt het, ondanks de kaalheid, toch op.

We krijgen een paar van deze mooie dagen, dus kan ik best een end komen.

Bij de laatste berg boomstammen van Staatsbosbeheer hark ik nog wat houtsnippers bij elkaar, voor op mijn snipperpaden.

Ik besef dat dat met risico is, want het hele bos zit vol met zevenblad, en wie weet neem ik wel wortelstukjes of zaden mee.

Maar goed in de gaten houden.

Een eerste Blinde bij is ook weer van de partij:

En de eerste bloem van het Speenkruid is open:

Naast de regenton ontdek ik de smidse van een Zanglijster, die is een fijn hulpje in de strijd tegen de slakken:

Hopelijk blijft het weer nog even zo, dan schiet ik lekker op in de tuin!