De Chinese tuin vond ik het meest indrukwekkend van de hortus. Hij is 6.000 m² groot en je waant je helemaal in China.
De tuin is echt door Chinezen ontworpen en ook aangelegd. Zelfs al het bouwmateriaal werd in 80 zeecontainers hierheen verscheept.
Hier een stukje over de tuin in Trouw van 1995 en hier een filmpje van BinnensteBuiten uit 2016.
We kopen een gidsje over de tuin en daarin staat het hoofdstuk Gedroomd Landschap van Sarah Hart. Enkele fragmenten:
Waarin verschilt een Chinese tuin van een tuin in het Westen. Een Chinese tuin zegt iets over de wereld waar een westerse tuin over zwijgt. Uit de overvloed aan bloemen en planten in de natuur kiest de westerse tuinier wat van zijn gading is en arrangeert dat in een patroon. Verschillende stromingen hebben in het westerse tuinieren in de loop der eeuwen dit patroon bepaald: Streng en formeel, betrekkelijk impulsief en wild en combinaties van beide.
Wat een Chinese tuin daarentegen probeert te tonen is het wezen van de natuur, de ordening van het universum. Geen enkele tuin is ooit groot genoeg (dat geldt uiteraard in oost als west) en daarom moeten de onderdelen van de natuur òf kleiner worden gemaakt, òf gesymboliseerd door iets anders. “Zelfs een klein heuveltje kan effectief zijn en een handvol stenen is in staat het gemoed te bewegen”.
Het is de gemoedsbeweging waar het om gaat: de Chinese tuin bedoelt de bezoeker te doen dromen zoals een schilderij dat doet; zijn gedachten worden meegevoerd naar andere regionen door de verbeelding.
