Een mevrouw wilde niet komen vanavond. Ik ga naar haar kamer en kijk wat er aan de hand is. Mevrouw zegt ziek te zijn, is een beetje in de war en verdrietig. Ik zeg dat ze toch moet eten en dus net zo goed mee kan gaan, ik beloof als het niet gaat, ik haar dan gelijk terug zal brengen (deze dame is 92 jaar). Ze wordt uitbundig begroet door de andere dames, ze komt helemaal bij en is verder vrolijk aanwezig, eet goed en geniet ervan. Na drie keer is het al een echt clubje geworden.
Men geniet ook van de schil- en snijwerkjes, nu moet ik nog voorzichtig aan mijn vrijwilliger uitleggen dat het niet de bedoeling is dat al het werk uit handen wordt genomen. Een deelneemster vroeg om een doekje voor de tafel, en de vrijwilliger riep, nee hoor dat doe ik wel! Dit behoeft diplomatie.
De mensen voelen zich bevoorrecht en vragen of het niet eerlijk is als anderen ook eens mogen? Ik vertel als er meer vraag is, we nog een Kookclub gaan oprichten.
We hadden een goedkoop maaltje vandaag, bloemkool en broccoli, aardappels en hamburgers (in de bonus) met uienjus. Als toetje stracciatellavla.
Een mevrouw wist te vertellen: het smaakt zo heerlijk want het komt niet uit de magnetron!
Aan het eind van de Kookclub komt Man mij altijd ophalen, en de dames genieten van ‘die leuke man’, weten zelfs zijn naam nog .... maar zeggen wel dat het hier eigenlijk niet voor mannen is!
Enne ... de gevraagde snijbonenmolen is inmiddel toegezegd, geweldig!
