We zijn het eens geworden. Henny wilde rechte paden, ik wilde kronkelpaadjes.
We doen het gewoon beide.
Hij heeft gelijk dat een recht pad, een zichtas naar de achterliggende sloot heel fraai is.
Met architectectonische precisie schept hij graszoden er uit:
Ondertussen verwijder ik gras uit het pad wat al voor een deel bestond:
Het pad bij de takkenril wordt een houtsnipperpad.
Dus aan de rechterkant van de tuin komen rechte paadjes, aan de linker kant worden de paadjes grillig van vorm.
Daar waar we meestal lopen ontstaan de plaatsen van verdere paadjes vanzelf.
