Ik zit op Facebook.
Regelmatig zei iemand wel dat moet je doen, leuk, je hebt zo honderden vrienden ...
Ik ben er nog niet over uit of ik het wel leuk vind. Waarom dan toch overstag?
Als ik bij de statistieken van mijn blog keek zag ik regelmatig dat er lezers via Facebook kwamen. Ik werd dan erg nieuwsgierig, blijkbaar heeft iemand dan een link naar mij gezet. Wie … en wat… vroeg ik me dan altijd af.
Maar als je zelf geen Facebook hebt, kun je daar ook niet kijken.
Zodoende. Met nog wel twijfel vroeg ik mijn zoon om me te helpen.
En dan lijkt het toch leuk.
Maar dan begint het, al dat gedoe om ‘vrienden’ te worden en vrienden van vrienden.
En men gaat opeens foto’s van je plaatsen (taggen), wat niet even gevraagd wordt of je dat wel wil. Van je vrienden moet je het hebben, denk ik dan.
Bedoeld men dat met sociale media?
Kijk, op mijn blog ben ik de baas. Ik bepaal wat ik er op zet en weer vanaf haal. Ik kan dingen wijzigen, verbeteren, zelfs reacties van anderen verwijderen als ik dat wil.
Dat ligt bij Facebook heel anders. Daar valt weinig te veranderen. Een tikfoutje blijft je tot in de eeuwigheid achtervolgen.
Ik vind Facebook heel handig voor berichten van optredens e.d. waar ik wel naar toe wil. Of op de hoogte blijven van het wel en wee van favoriete muzikanten. En voor andere culturele uitstapjes. Dat je data van evenementen al eerder weet, is ook handig met plannetjes maken.
Voor sommige dingen is het bijna noodzakelijk om Facebook te hebben, zoals bij het meedoen aan de No Impact Week.
En natuurlijk vind ik het leuk als ik een berichtje krijg.
Aandacht is leuk, zou het daar om draaien?
Ik begrijp ook wel dat het lichtelijk verslavend kan zijn, zeker in het begin. Ook vind ik het leuk als er een link naar m’n blog geplaatst wordt, zodat ik daar weer nieuwe lezers door krijg.
De twijfel is er nog steeds. Had ik het wel moeten doen, je schijnt er nooit meer vanaf te komen.
Maar misschien is mijn twijfel voor niks, wie weet ga ik ook om. Neem ik het veels te serieus?
Ik zie wel. Bloggen vind ik vooralsnog veel leuker.
En mijn vrienden zie ik toch bij voorkeur in levende lijve, zelfs vrienden van vrienden.
