Rottumeroog

Een van de hoogtepunten van deze vakantie … al maanden geleden geboekt omdat deze excursie gauw volgeboekt zit.

Het was de bedoeling om uit Nieuwpolderzijl te vertrekken, daarom hadden we daar een B&B gezocht. Maar het haventje moet uitgebaggerd en de vertrekplaats werd gewijzigd naar de haven van Lauwersoog.

Dus vroeg op om op tijd in Lauwersoog te zijn.

Als we bij de haven aankomen zien we de schepen Boschwad en Noordster van Schipper Louis de Jonge liggen.

Even hoop ik dat het de Boschwad wordt, die is wat groter, maar we gaan aan boord van de Noordster en is misschien toch wel leuker.

Rottumeroog is het meest oostelijke Nederlandse Waddeneiland. Het is onbewoond en niet vrij toegankelijk. Er mogen per jaar 25 excursies naar het eiland, buiten het broedseizoen.

De overtocht duurt 3½ uur, maar de pilletjes tegen zeeziekte werken prima.

We worden gastvrij ontvangen door de schipper en zijn bewonderenswaardige scheepsjongen met koffie en koek. Het is erg koud, in het voorronder staat een kleine elektrische radiator, opeengepakt met een groot gedeelte van de 30 deelnemers wordt het snel wat behaaglijker. De meest stoere deelnemers blijven aan dek.

We zien zeehonden, scholeksters, eidereenden en al die andere vogels waarvan ik de namen ben vergeten. O, ja nog een slechtvalk die een merel najaagt. De merel vloog in doodsnood dwars over ons schip heen, tussen ons door.

Als we bij Rottumeroog arriveren wordt de boot met de boeg tegen een drooggevallen zandbank gezet. Bij het van boord gaan blijven de voeten niet droog. We moeten door ondiep water waden en de afstand vanaf de boot tot aan het eiland bedraagt ruim 1 kilometer.

Het is even slikken, schoenen uit, gympen aan en broekpijpen omhoog en dan in het water stappen. Het begint striemend te regenen. Heel even denk ik: ben ik wel goed bij m’n hoofd geweest om dit te boeken?

... er is een WC

Als we bij het eiland aankomen worden we door twee medewerkers van Staatsbosbeheer ontvangen en begint onze excursie. De regen stopt en de lucht breekt open. Gympen uit, voeten afdrogen en weer sokken en wandelschoenen aan. Gek is dat, voeten voelen helemaal niet koud.

Alle kou en nattigheid is vergeten. We stappen stevig door, de gidsen vertellen honderuit, over het eiland en Rottummerplaat, over de mensen die hier gewoond hebben, enz. enz. maar ik ben zo overweldigd dat ik de helft van de verhalen en informatie niet meekrijg. Maakt ook niet uit, dat is allemaal wel terug te lezen op internet. Ik kan ook bijna geen keuze maken uit m’n vele foto’s. Het is hier zo prachtig!

De gids laat ons nog een schedel zien van een noordse stormvogel, met aan de snavel de buisjes die zorgen dat hij overtollig zout kan kwijtraken.

Als we teruglopen naar de boot gaan mensen achter elkaar aan richting schip. Ik zie dat ze tot ver over de knieën door het water waden. We zijn met z’n vieren wat achtergebleven en wachten op de gidsen. Zij lopen met een boog naar het schip en hoeven we alleen maar door klein laagje water. Zo zie je maar weer dat mensen ook kuddedieren zijn.

Eenmaal aan boord geklauterd worden we verwend met soep en broodjes. De terugtocht van 3½ uur duurt lang, het is donker buiten en bijna iedereen zit in het vooronder, niet zo comfortabel opeengepakt. De meegenomen cryptogrammen helpen om de tijd door te komen. We zullen pas tegen elven weer arriveren in de haven. Maar wat een geweldige dag! Wat een ervaring om een keer op dit bijzondere, Gronings waddeneiland geweest te zijn.

ruwe boormossel