maandag 11 januari 2021

Noortje (3) †


Noortje (Eleanor Rigby) is hier nu precies een week en telkens hadden we het idee dat er iets met haar was. Ze was gewoon niet levendig genoeg, ze poetste zich nooit en zat er vaak lusteloos bij. Misschien heeft ze wormen? Ik had maar alvast een middel besteld en toevallig kwam dat net met de post.

Het gekke was dat ze wel altijd vrolijk kwam aanrennen als ik met lekkere graantjes kwam. Ze pikte ze uit m’n hand en liet zich niet wegduwen door de anderen. 

Noor ging ’s avonds gewoon met de anderen mee het nachthok in en ze sliepen alle drie samen gezellig tegen elkaar aan.

Toen ik gisteravond het schuifje dichtdeed kwam Noor nog even met het koppie naar buiten, alsof ze me gedag zei.


Vanmorgen volgde ze de anderen niet. Ik keek in het nachthok en daar lag een slap hoopje ellende.

Ik deed haar in een doos en nam ze mee in huis. Ze piepte zachtjes en bleef slap liggen, ze kon haar kopje niet optillen.


De dichtstbijzijnde dierenarts was op vakantie. Bij een veearts in de buurt kon ik pas om 15.00 uur terecht. Bij een praktijk in Kollem, Friesland, mocht ik wel langskomen. Dat was een foutje van de assistente.

Toen ik aankwam zei de dierenarts dat ik in overtreding was, en zijzelf ook … want er heerst vogelgriep en het is verboden om kippen te vervoeren. Oei.

Nu ik er toch was deed ze een mestonderzoek en het blijkt coccidiose te zijn.

Een besmettelijke ziekte veroorzaakt door darmparasieten.


Terwijl ik op de uitslag wachtte piepte Noor nog even, een stuipje door het lijfje en zag ik ze sterven.



Ik kreeg medicijn mee, voor Ta en Lucy. Ook moest het hok weer helemaal schoongemaakt (wat ik gisteren net gedaan had).

Chatten met de hobbyfokker waar ik Noor vandaan heb. Zij denkt dat het in het hok moet zitten, want zij hebben nergens last van en zouden nooit een zieke kip meegeven. 

Ik geloof niet dat het aan het hok ligt, het is vrij nieuw, brandschoon en weinig gebruikt. Er heeft alleen de gezonde haan Jolder in geslapen en verder niet. 

We weten bijna zeker dat we het kipje ziek meekregen. Maar wat doe je er aan? Hoe het komt, het is gewoon pech, maar zo verdrietig.


Dat het me zo aangrijpt, een kipje die hier net een weekje was. Mensen zeggen ook al: Dat zal nog wel vaker gebeuren, kippen zijn erg ziektegevoelig. Zo van, wen er maar aan. 

Dat zal wel, maar daar heb ik nu niets aan. Dit is wel m’n eerste dode kipje.


Noor krijgt een heuse begrafenis. Een grafje in een hoekje van de tuin.

Deze dag had niet grijzer kunnen zijn.



Daarna moeten we Ta en Lucy het medicijn geven. Om de hoeveelheid te bepalen moeten ze gewogen worden. Eerst maar Ta, want als we Lucy pakken wordt hij boos. Maar Ta wil niet opgepakt worden en het valt niet mee om hem te pakken te krijgen zonder op te jagen. Van de consternatie maakt Lucy gebruikt om de tuin in te rennen. Dat was wel weer een grappig gezicht, hoe ze door de perken liep, en ze liet zich ook niet gelijk vangen. Ta in een doos gestopt, Lucy ook weer te pakken en in een emmer gezet.

Allebei in de keuken gezet.

Ik had de doos en de emmer van tevoren leeg gewogen en nu dus met de kippen erin.

Henny houdt ze vast en ik spuit het medicijn in de snavel. Dat moet de volgende twee dagen nog herhaald worden.

Nu we ze toch in de handen hebben, doen we ook maar gelijk het luis-worm middel toe dienen, een druppeltje op het blote vel in de nek.


Ik durf nu geen nieuw kipje aan te schaffen, ze zullen het dus voorlopig maar met z’n tweetjes moeten doen.

Vooralsnog gaat dat prima, Ta is lief voor Lucy en zo ver ik het kan zien treedt hij nog niet, mogelijk omdat Lucy nog geen eieren legt. Nu maar hopen dat ze gezond blijven.