Heel lang geleden, toen ik dit blog begon, schreef ik bij m'n profiel het volgende:
Een verlangen naar een nieuwe plek om te leven, wonen en werken. Tijdens deze zoektocht in de provincie Groningen beschrijf ik onze avonturen vanuit het ‘westen’ met de hoopvolle gedachte dat deze droom ooit uit zal komen. Ik raak een beetje uitgekeken op onze woonplek hier in het westen, in de binnenstad van een middelgrote plaats. Vond het altijd prettig om in de stad te wonen, maar ga steeds meer verlangen naar horizon en ruimte. De drukte hier, de haast, het lawaai, de rommel, de horkerigheid.
Bestaat er nog een plek waar je geen snelweg hoort, waar het ’s nachts donker is, waar het leven wat langzamer mag? Waar mensen vriendelijk zijn? Het verlangen naar ruimte en stilte wordt steeds groter. En als zo’n plek bestaat, is het te betalen? Durf ik het aan? Over dat onderzoek gaat deze blog voornamelijk.
Interesses: Ik hou van het leven, van man en zoon, van Groningen en Griekenland. Van kokkerellen, muziek, boeken, vogels en buiten zijn. Ik heb een brede belangstelling voor wat er om mee heen gebeurt. Ik werk met hart en ziel als activiteitenbegeleider met dementerende ouderen en als woonbegeleider bij mensen thuis die wel wat begeleiding kunnen gebruiken.
Mijn Architect en ik zijn sinds de financiële crisis gedwongen om sterk te bezuinigen, eerst uit noodzaak, nu als bewuste keuze: streven naar consuminderen als nieuwe levensstijl. Zelden nog vliegvakanties, de auto de deur uit. Maar we zijn in staat om te blijven feesten omdat het leven dat waard is.
Na jarenlang op ontdekkingstocht door Groningen vanuit Gouda, is nu het moment gekomen om ‘het ontdekken’ voort te zetten vanuit de provincie zelf. Want sinds september 2018 wonen we er.
Een droom is uitgekomen en een nieuw avontuur vangt aan.
De ontdekkingsreis van binnenuit. Hoe pakken we het aan … de verbouwing van het huis, de tuin, ons nieuwe leven. Daarover gaat deze blog vanaf nu.
