Sneeuwklokjes en Oosterhouw

In de hele provincie staan veel sneeuwklokjes en sommige tuinen doen mee met de Sneeuwklokjeszondagen, zoals de prachtige tuin de Houtstek met duizenden bolletjes.

Ook hier in mijn bescheiden tuin verschijnen steeds meer sneeuwklokjes. Wat een diehards, na drie stormen, heel veel regen, nachtvorst, wat dan ook, staan de steeltjes nog steeds monter rechtop! Door het keukenraam zie ik de klokjes vrolijk klingelen.

Een bevriend medeblogger die redacteur is van het Merne Magazijn, het tijdschrift van de Historische Kring De Marne, zocht voor de nieuwe uitgave foto’s van sneeuwklokjes op Oosterhouw.
Oosterhouw is een monumentale villa met prachtige landschapstuin, voor mij op fietsafstand. Ik kom er graag!

Ik mocht van de nieuwe eigenaren van het landhuis foto’s komen maken, op deze eerste prachtige dag van dit jaar.

Omdat de tuin nog niet opengesteld is, had ik de hele tuin voor mezelf. Ondanks dat er bomen omgewaaid zijn bij de laatste stormen, achterstallig onderhoud en er bijna geen glas meer in de kas zit, blijft het een betoverende tuin.

Miljoenen sneeuwklokjes. En lenteklokjes. Ook bloeien er vele winterakonietjes, die in mijn tuin maar niet willen. Van de vele bollen die ik plantte staan er nu nog maar twee.

Er bloeien ook al prachtige anemonen op Oosterhouw.

Lenteklokjes met geelgroene of groengele puntjes:

Er bestaan vele soorten sneeuwklokjes, ook dubbele. Omdat ze hangen gebruik ik de truc van de helleborussen, met een spiegeltje onder de rokken kijken:

In de zeventiende eeuw had je de tulpenmanie. Het lijkt wel of er iets dergelijks aan het ontstaan is maar dan met sneeuwklokjes.

Er komen steeds meer Galantofielen, mensen die zoveel mogelijk verschillende soorten verzamelen. Tegen elke prijs. Je hebt sneeuwklokjes al voor een paar cent per stuk, maar ook van 20 tot meer dan 1000 euro per stuk. Ik vind een euro voor 1 zo'n bolletje wel het maximum. Bijvoorbeeld voor de soort met groene puntjes, Galanthus ‘Viridapice’, zou ik dat er wel over hebben. Ik zag deze mooie soort ook in de tuin van Oosterhouw:

De bomen die door de storm zijn omgewaaid zaten vol met klimop. Hoe mooi ook, ze worden wel topzwaar. Hier zie je wat een dikke ‘kabels’ de klimop om de boom maakt.

De vijver, die de vorige eigenaar dempte, is door de vele regen gewoon weer terug ontstaan. Hopelijk wordt het geheel weer in ere hersteld.

Zie hier meer blogs waarin Oosterhouw ter sprake komt.

Storm Eunice

In onze dorpsbosjes heeft storm Eunice flink huisgehouden. Dat is niet zo gek, vorig jaar werd een groot deel gekapt en staan de achterblijvers nu vol in de wind. Zeker 12 zijn er nu om, maar dat zullen er nog meer worden, want een flink aantal staat er niet erg florisant bij.

Ook de nieuwe aanplant heeft te lijden gehad. De meeste soorten, in een kunststof koker tegen vraat van reeën, staan alleen scheef, die kunnen wel weer recht gezet worden.

Bij de kleine sprietjes is volgens mij wel wat verloren gegaan.

Ik vind trouwens wel dat alles erg dicht op elkaar staat. Dus krijgen ze nu wel wat ruimte.

Het bos is nu even geen veilige plek voor een wandeling! 

KNMI: Stormen kort na elkaar komen vaker voor en worden tweelingstormen genoemd. In dit geval was er zelfs sprake van een drielingstorm - Dudley op woensdag, Eunice op vrijdag en Franklin op zondag - de laatste keer dat dit gebeurde is bijna honderd jaar geleden: in 1928. 

Storm en onze bomen

Wat een onstuimig weer! Een beetje zenuwachtig word ik er wel van. Een paar dagen geleden heeft storm Dudley een glasplaatje uit de kas geblazen, dat valt mee in vergelijking met alle berichten uit het land van omgewaaide bomen en erger.

We hebben alle losliggende dingen in de tuin opgeborgen zodat er niets kan rondvliegen. De kipjes zitten voornamelijk binnen. In de keuken hoor je weinig van de wind, maar ik hou de bomen wel angstvallig in de gaten.

Onze drie hoge populieren aan de oostkant zijn meer dan 30 jaar oud en ooit verkeerd getopt. Door dat merkwaardige 'snoeien’ zijn ze raar gaan vertakken op grote hoogte en lijken ze onstabiel. De meeste mensen die er verstand van hebben, zeggen dat ze binnen afzienbare tijd weg moeten. Maar ja, dat doe je ook niet zomaar.

Trouwens, aan alle bomen in onze tuin is wel gekloot. Echt mooie bomen hebben we niet, hoewel ik inmiddels wel aan ze gehecht ben geraakt.

Om duidelijk te maken over welke bomen we het hebben, krijgen ze namen uit The Lord of the Rings. Hier in het midden Aragorn en Meneldil: 

Verder naar achteren in de tuin staan de restanten van Anarion en Isildur, ook populieren. Isildur heeft inmiddels een kroon van zwammen:

De berk, die er waarschijnlijk al bijna 70 jaar staat, is nu niet moeders mooiste, maar als hij straks weer in het blad zit is hij prachtig! Rechts daarvan staat een beuk, die weer aan het bijkomen is nadat hij drie jaar geleden verlost is van een berging waar hij aan vastgetimmerd zat.

Hoewel alle bomen flink bewogen met de stormen is er gelukkig niets gebeurd. Mochten ze met deze wind vallen, dan vallen ze op de akker en niet op ons huis.

We denken er wel aan om het meest slechte exemplaar dit voorjaar of najaar om te laten halen. Deze populier, Valandil genaamd, heeft al dode stukken. Vorig jaar scheurde een flinke tak half af. Die hebben we laten verwijderen. Verder zit hij vol met ekstergaten. Deze staat op de lijst om als eerste te gaan.

Hier in het midden Valandil:

Nu nog zonder blad zie je goed hoe deze bomen er uitzien.

1. Beuk 1

2. Abeel

3. Aragorn (populier)

4. De Broek (esdoorn), afgezaagd

5. Els

6. Meneldil (populier)

7. Beuk 2

8. De Vork (populier), afgezaagd

9. Valandil (populier)

De abeel lijkt redelijk recht vanuit huis gezien ... 

... maar vanaf het Schelpenpad zie je pas goed hoe schuin hij staat (links). Maar dat was hij altijd al, dus nu niet door de wind.

Rechts op bovenstaande foto staat de Es, waarvan we eerst vreesden dat hij, net als 80% van de Essen die in het bos stonden, de essentaksterfte zou hebben, maar vooralsnog lijkt hij de dans te ontspringen.

Hieronder nogmaals de Es:

Aan de zijkant van het huis staan vier (van de vele) esdoorns, lekker dicht op elkaar, daar moet in de toekomst ook iets mee.

We zijn nog niet af van de krachtige wind, nog zeker twee dagen blijft het spannend!

Bollen in februari

Van de eerste bloembollen die opkomen kan ik zo blij worden! Deze iris in het Stenen Tijdperk was de eerste die bloeide dit jaar, op 7 februari:

Een eerste hoepelroknarcis, Narcissus ‘Spoirot’, bloeit al op 11 februari. Vorig jaar pas in maart. Toen was ik wat teleurgesteld omdat hij niet wit was en ik had ze juist in het witte perk gezet. Nu lijkt hij wel wat witter dan vorig jaar. Het maakt me niets meer uit en ik heb geen zin om ze te verplanten. Ik vind ze erg leuk, voor volgend jaar bestel ik nog wel wat echt witte.

De sneeuwklokjes worden elk jaar meer, daar hoef je niets voor te doen. Op het plekje waar de nieuwe kippenren moet komen, probeer ik ze uit te steken en elders te planten. Hier in het Berkperk:

En hier in Perk-4:

En natuurlijk de vele krokussen, wit, paars, lila, violet, geel en met streepjes en vlekjes:

 

In perk Louis heb ik gele bostulpen gepoot, Tulipa sylvestris, een stinzenplant. Volgens de omschrijving is de bloeimaand mei, maar ze komen al goed op.