De moestuin in juli 2019

We eten best veel van zo'n klein moestuintje! Ik oogst de kroppen sla niet, maar pluk steeds van de buitenste blaadjes, zoveel als ik nodig heb.

Kapucijners en tuinbonen eten we ook met regelmaat.

Er zijn echt ontzettend veel rode aalbessen. In het bos achter ons huis vond ik een stek van witte aalbes. Leuk, die heb ik naast de rode geplant.

Er zijn ook nog wat kruisbessen:

Van de aalbessen heb ik lekkere siroop gemaakt.

De sperzieboontjes, gekregen van de buurman, beginnen te bloeien.

En eindelijk verschijnt er een gele bloem van de Oostindische kers, die had ik gezaaid. Ik heb heel veel oranje, van een gekocht plantje, ook mooi, maar deze gele met oranje vlekjes vind ik wel erg fraai.

Een papaver heeft zich ook een plekje tussen de kruiden toegeëigend.

De aardappels groeien ook maar door.

Helaas is het met de kapucijners bijna voorbij.

Maar de twee soorten appels en de stoofpeer beloven veel goeds.

En de tomaten gaan ook maar door.

De meeste kruiden gaan nu bloeien, wat weer veel vlinders en bijtjes trekt.

Bezoek

Vandaag komen vrienden uit Rotterdam op bezoek, hoewel, ze zijn nu in hun huisje in Drenthe, dus zo ver is het niet. Altijd leuk, bezoek!

Het is mooi weer, we kunnen de hele middag en avond buiten zijn.

Ook leuk voor hun oude hondje Ben, die bijna blind en doof op zijn gemakje door de tuin scharrelt.

We willen graag in de zon eten, dus improviseer ik een eetplek van de twee tafeltjes.

Ik heb nep-eiersalade gemaakt voor op de toastjes.

’s Avonds eten we moussaka en tzatziki.

Tuinboontjes en kapucijners en sla uit de moestuin.

Als toetje heb ik een perzikcobbler gemaakt en geserveerd met aquafaba-ijs en slagroom

Ze vonden het allemaal erg lekker en wij vonden het superleuk dat ze er waren.

Vakantie?

Gaan jullie nog op vakantie? Nee joh, gekkie, wij wonen in onze vakantie!

In ieder geval de komende jaren. En ik kan mijn tuin toch niet zomaar een paar weken alleen laten?

Het enige uitstapje dat we eind september gaan maken is twee nachten logeren in de Hortus Hermitage van Hortus Botanicus Haren. Dat lijkt me wel spannend, slapen in een silo en de hele tuin na sluitingstijd voor onszelf.

Maar verder hoef ik niet weg. Het is hier zo prachtig!

Zelfs een simpel wandelingetje vlakbij huis is als een mooi gedicht.

We gaan ons huis uit en wandelen al snel tussen de graanvelden. Aan het eind van de akkers gaan we de dijk over en de kwelders stralen ons tegemoet. Er zijn weer schapen, maar Veronica vinden we niet terug. Waarschijnlijk dood.

We gaan ook even de kwelder op, nieuwsgierig naar wat er in deze tijd zoal groeit en bloeit.

Wat ik herken is Lamsoor, Zoutmelde, Zilte schijnspurrie en Zeekraal.

Een stel witte koeien kijkt ons nieuwsgierig na.

Onderweg ook veel gewone bereklauwen, die ik prachtig vind en mooi blauwpaars slangenkruid.

Zoals gezegd ... ik hoef niet weg, sterker nog: ik wil niet weg.

Foto en gedicht © Willem Tjebbe Oostenbrink

Hoageldoorn is meidoorn.

Vrienden op bezoek

Onze vrienden Jan en Henri komen langs met Hans en Helen, ze waren op tuinenbezoek in de provincie en kwamen bij ons eten.

Ze brachten twee mooie planten voor me mee, een prachtige Salvia en een Rehmannia. Beide plant ik in het nieuwe perk 4.

Ik had kartoffelsalat gemaakt en tuinboontjes met kapucijners en sla uit eigen moestuin.
Daarbij de nieuwe Sofish Nuggets uitgeprobeerd, zijn goed!

Tot slot kijken we naar een filmpje met de hilarische O.C. Hooymeijer, schrijver van De nieuwe gids voor niet-bestaande vogels van Europa.

Was weer een erg gezellig treffen!

Kloven

Sinds februari dit jaar, toen een deel van de aangetaste bomen gekapt zijn, lagen de stammen op een berg in de tuin. 

Vandaag komt Martino en neemt een vervaarlijk apparaat mee. Binnen enkele uurtjes is alles gedaan.

De laatste vakken van het houthok worden gevuld en nu kan de hele boel drogen, in afwachting van een houtkachel, of liever een houtgestookt fornuis, wat nog op mijn verlanglijstje staat.