Opeenskwam ik erachter: Ta is blind. Alles valt op z'n plaats. De problemen met de soorten trapjes, niet meer kraaien, niet naar binnen of naar buiten komen. Het is geleidelijk gegaan, wie weet al in het oude hok, maar daar kende hij alles. We herinneren ons dat we weleens blinde kip tegen hem zeiden, omdat hij een lekker hapje, wat we voor z'n snavel hielden, niet gelijk zag. Ik heb vandaag gelijk de dierenarts gebeld. Het is zeker geen vogelgriep, geen virus. Je ziet niets aan z’n ogen, geen waasje. Ze denkt aan een tumor misschien, die op de oogzenuw drukt. Je ziet niet dat hij pijn heeft, maar dat zegt niets, een prooidier laat dat sowieso niet merken. Ze schrijft een medicijn voor.
Een tabletje opgelost in water, en dat moet dan met zo'n spuitje in z’n bek gespoten worden. Wat een marteling, hij houdt de snavel vast op elkaar! Ik moet wrikken. Ik besluit direct, dit gaan we niet nog eens doen!
De dierenarts komt langs en schrift homeopatische korreltjes met arnica voor. Die hoeven niet gegeven te worden, het flesje kan ook onder z’n neus gehouden worden. Voor als hij hoofdpijn heeft.
Ta stopt met eten en drinken. Tenminste wat we zien. Ik denk dat hij wel dauwdruppels van de grassprietjes hapt. Anders zou hij het niet zolang volhouden lijkt me. Hij schudt vaak met z'n kop of houdt hem naar 1 kant.
Het is triest. Er is weinig over van ons fiere haantje. Zijn staart hangt, zijn walnootkam krimpt, hij maakt geen geluid en staat vooral met z'n kop tussen de veren. We denken dat hij dood gaat. Wanneer grijp je in?
Ta komt 's morgens niet zelfstandig naar beneden. Ruby blijft dan ook binnen, Ta was altijd de eerste en Ruby volgde dan. We halen Ta er uit en zetten hem 's avonds weer binnen.Overdag proberen we hem telkens iets te laten eten. Geen dwangvoeren, maar voor z'n snavel houden. Geen resultaat. Je ziet hem kleiner worden. Zijn borstbeen is erg voelbaar.
Ik los de homeopatische arnica-korrels op in water en druppel dat op z'n snavel. Soms loopt er wat z'n snavel in.
Hij houdt dit ruim drie weken vol. Ik blijf van alles proberen. Maak papjes van gemalen meelwormen en zonnebloempitjes. Laat het wellen met water en lijnzaad en chiazaad, dan plakt alles goed aan elkaar. Met een theelepeltje onder z'n snavel houden. Met dat theelepeltje 2x tikken tegen het schaaltje.
Eindelijk, eindelijk gaat hij op de tikjes reageren en hapjes nemen. Telkens tikken helpt hem het schaaltje te vinden.
Hij draait in het rond, zodra z'n kop naar beneden gaat, moet je snel het schaaltje eronder schuiven. Elkaar afwisselend doen we dit een paar keer per dag. Als hij eet, wil hij nog niet dood denken we.
Ruby vindt die papjes en schaaltjes met vlokreeftjes maar wat interessant! Als Ta niet meer hoeft, wil zij het wel opruimen.
