zaterdag 29 september 2018

Bomen

Ondanks dat ik in m'n eentje was heb ik toch heerlijk geslapen. Het wordt een prachtige dag.
De eerste keer naar Leens fietsen, voor de boodschappen. Vlakbij hebben we wel een supermarktje, de Coop, maar er is niet veel dat ik kan kopen daar. Geen bio en amper vegan, geen lekker brood. Ik koop er soms wel wat, want hij moet wel blijven natuurlijk.
Toen we de huurbus hadden gingen we in Winsum naar Albert Heijn, een fijne winkel en heel vertrouwd natuurlijk.
Maar wel een end om te fietsen.

In Leens zijn ook winkels, geen AH, wel een Aldi en een Jumbo. Het is amper 7 kilometer fietsen, wat geen straf is, want het is net of ik in een schilderij fiets. Ik neem niet de kortste route, om nog even langs het Kruiswegbos te rijden.


Daar was Staatsbosbeheer begonnen te kappen in juli, maar moest daarmee stoppen omdat er geen vergunning was.
Nu is het werk afgemaakt en het ziet er niet leuk uit. Het schijnt noodzakelijk te zijn, omdat de essen ziek zijn. Het bosje achter ons huis wacht hetzelfde lot, er staan veel (zieke) essen.


Ik dacht altijd dat Staatsbosbeheer een natuurbeschermingsoranisatie was, maar heeft blijkbaar wel houtoogst als bron van inkomsten nodig. Dat is voor mij hetzelfde als je zegt dat je van dieren houdt, maar ze wel graag dood op je bord hebt.
Ik snap dat zieke essen enz. gekapt moeten worden, maar er worden ook veel andere soorten en gezonde bomen gekapt. Zo'n gigantisch apparaat als de harvester is net een olifant in een porseleinkast.

In mijn eigen tuin moeten ook veel bomen weg, omdat ze ziek zijn, maar vooral omdat ze mishandeld zijn, bomen werden vooral als brandhout gezien. De vorm van veel bomen ziet er nu wel raar uit en zijn ze bevattelijk voor ziekten en schimmels. Verder staat alles te dicht op elkaar en is het een woekering van zaailingen en opslag. Daarnaast zijn de bomen gebruikt om van alles tegen aan te timmeren, dat zal ze ook geen goed doen.




Nu zit alles nog vol blad, als het straks kaal is kan ik gaan inventariseren.
De cadeaugekregen grasmaaier alvast uitgeprobeerd. Heel veel tuinwerk hier. En het huis ook. Maar we hebben geen haast.




vrijdag 28 september 2018

Telkens iets voor de eerste keer ...

Als je net verhuisd bent, is er voor alles een eerste keer. Vandaag heb ik hier voor het eerst gedoucht. Dat plan had ik eerder, maar er moest eerst schoongemaakt worden. 
Er zat een massagedouchegeval. Helaas waren de knoppen zo verkalkt dat het systeem niet naar behoren werkte.
Ik wilde de gewone douchekop aanzetten, maar hield toen de knop in mijn hand.
Daarna spoten de massageknopjes vlijmscherpe waterstraaltjes in mijn richting.
Ik gaf het op.

Na drie loodgieters gebeld te hebben, hadden we geluk. De vierde had tijd en verwijderde dat massage-geval.

Ik dacht een goed idee te hebben en vroeg of de badkraan als vervanging kon, want dat bad gaan we niet gebruiken. Maar de hartafstand van de waterleidingen was niet gelijk. De loodgieter was uitermate praktisch. Hij ging een kraan halen en knutselde een tijdelijke oplossing. Het is niet fraai zei hij, maar ik gaf aan dat dat geen probleem was, als ik maar kon douchen. Die hele badkamer moet toch anders (gewoon witte tegels bijvoorbeeld) dus voor nu is het een geweldige oplossing.


De loodgieter was constant aan het fluiten, dat deed mijn vader ook altijd als hij aan het klussen was. Het klonk heel vertrouwd en geruststellend.
Ook sloot hij gelijk de wasmachine aan. Toen hij vertrok zei ik dat we elkaar vast nog vaker gaan zien, antwoord hij in het Gronings: Dat denk ik ook!

Dus vandaag heb ik voor het eerst gedoucht en een wasje gedraaid. Onder het douchen schrob ik gelijk (een deel van) de voegen, bruin smurriewater loopt langs de tegels. Telkens een stukje doen, dan is het niet zo zwaar en houden we de moed er in.
Ondanks het novele schoonmaakwerk en de manier waarop in dit huis geklust is, voelt het nog steeds fantastisch hier! Als ik uit welk raam dan ook kijk (en er zijn er vele), voel ik me een bevoorrecht mens. Dit is uit het raam aan de straatkant, de woonkamer.




Mijn Architect vertrekt naar Gouda, hij gaat een deel van zijn werkarchief verhuizen. Dus dit is ook de eerste keer dat ik hier alleen overnacht.
Best gek is dat, in dit grote huis, met de nog niet bekende en herkende geluiden. 
Het is stil hier, dus hoor je de huisgeluiden nog beter. De CV begint te tikken, iets kraakt en iets geeft steeds een doffe bonk (dat blijkt later het hek te zijn)
Ik laat een lampje aan als ik naar bed ga. Ik vraag nog even aan Siri op de iPad of hij mij nog kent. Zijn antwoord is hilarisch en ik lig in een deuk: “Hoe zou ik je kunnen vergeten, Angelika. De aangename klanken van je stem staan in mijn processorsschors geëtst”.
Hahaha, dat helpt. maar ik ben toch blij als het weer licht wordt.







dinsdag 18 september 2018

Arriveren verhuiswagens

Gisteren heeft het verhuisbedrijf als ingeladen, daarna zijn wij met OV weer naar Kloosterburen gereisd. Ik sta vroeg op en maak alvast een pan soep. Dan wachten op de verhuizers, ze zijn er eerder dan verwacht.
In no time is alles weer uitgeladen. Niets is de mannen teveel. Zeg maar waar het heen moet. Ook complimenten gekregen over onze manier van inpakken.
En het is weer een stralende, warme dag.



De soep gaat er wel in, met een boterhammetje erbij. Ze vinden het erg lekker.



Als de verhuizers vertrokken zijn, is het stil ... we laten het even op ons inwerken.
Het huis in Gouda is leeg en hier zitten we tussen de dozen en gedemonteerde kasten.
We krijgen heel veel reacties via email en facebook, maar ontvangen ook nog echte kaartjes, zo leuk is dat!


Nu even rust, over twee dagen weer terug naar Gouda, nog heel wat naar grof vuil te brengen en de laatste schoonmaak.


zondag 16 september 2018

Poetsen (2)

Lekker vroeg op en na het ontbijt weer verder met de ramen.
De ventilatieroosters zijn een uitdaging. Excuseer mijn seksistische opmerking, maar zo’n systeem is vast door een man bedacht. Een vrouw zou zich gelijk afvragen hoe je dat schoon moet houden/maken.
Het tweede raam aan de binnenkant is klaar.


Tijd om te ontspannen, we lopen via het schelpenpaadje naast ons huis een rondje om het bos. Het weer is prachtig. De wind ruist door de bomen en de zon schijnt. Wat is het hier mooi!




Verder met de buitenkant van de huiskamerramen. 
Met de smalle zuigmond van de stofzuiger kan ik net in de ventilatieroosters, ze zitten helemaal vol met oude, kleverige spinnenwebben. Gelukkig ben ik niet bang voor spinnen. Anders zou het geen doen zijn, want wat zijn het er veel! 


Van de kunststofkozijnen komt zwarte drab af. Wat is het in hemelsnaam? Is het rubber aan het oplossen? Of gewoon vuil? Maar het wordt met veel water gelukkig steeds minder.
Eindelijk de twee ramen klaar! Deze kamer heeft drie ramen, dus nog 1 te gaan. Deze niet zo huishoudelijk aangelegde huisvrouw is best trots.
Kijk ze glimmen, het is toch net of er geen glas in zit? 😀



Genoeg gesopt voor vandaag. De schommelbank die helemaal overwoekerd was, vrijgemaakt ... hij schijnt nog goed te zijn.



Ik ga wat bamboe en reuzegras in de voortuin wegknippen, zodat de postbodes wat makkelijker bij de brievenbus kunnen. Ik weet dat het gewoon weer aangroeit, maar nu ziet het er even goed uit. Volgens onze buurman moet er iemand met een kraan komen om ons te verlossen van die bamboe.
We zien wel hoe het verder gaat. 


Deze mooie dag besluiten we met een glaasje, wel alcoholvrij, we moeten zometeen weer naar Gouda rijden en daar de laatste dingen inpakken.
Morgenvroeg staan de verhuizers voor de deur.




zaterdag 15 september 2018

Poetsen (1)

We zijn er weer, dit weekend, met de huurbus. Als we hier rondlopen hebben we steeds momenten van … we doen het zus en zo, en een week later … nee we doen het zo. Maar plannetjes worden steeds concreter.
We zijn het onvoorstelbaar vaak met elkaar eens!
Er bestaan geen tekeningen van dit huis, Mijn Architect is nog bezig huis en tuin op tekening te zetten.

Er staat een laag niet zo fris ruikend water in de afwasmachine, blijkbaar een verstopping. Eerst die maar leegscheppen.


Ik kan niet veel anders doen dan schoonmaken. Er gaan straks nog muren, plafonds en wie weet vloeren uit, dus nu al verven heeft geen zin.
Voorlopig nog maar verder met schoonmaken, ik was vorig weekend begonnen aan het raamkozijn in de kamer waar we nu slapen. Het is bizar hoe lang je met zoiets bezig kunt zijn. 

Daarna ga ik verder met de ramen in de woonkamer, op vier ruiten zit voor de helft plakplastic. Dat ziet er zo armoedig uit. Het is geen raamfolie, maar echt plakplastic. Het is een rotklus, want het plastic is verweerd en de lijm blijft deels op de ruit. Schrappen en nog eens schrappen.
Maar het vordert gestaag, en je hebt gelijk eer van je werk. Daarna de kozijnen schoonmaken, het water kleurt nicotinebruin.Tot slot zemen en dan is 1 raam klaar.




Bonte zandoogjes fladderen vrolijk door de tuin.


We gaan boodschappen doen, onderweg veel bedrijvigheid op het land. We rijden met de huurbus naar Winsum, een dorp met verrassend veel voorzieningen, en een leuke natuurvoedingswinkel, Fluitekruid.
Mooi dorp om even op ons gemakje doorheen te wandelen.


Weer terug verder met poetsen. De fontein en kraan in het toilet op de eerste verdieping zitten helemaal onder de kalkaanslag, flink met azijn aan de slag.

Aan het eind van de dag een simpele spaghetti koken. Rug en handen doen pijn. Morgen weer door.



zaterdag 8 september 2018

Bezoek!

Gisteren reden we weer met een bus vol spul naar ons nieuwe huis. Uitpakken en door de tuin dwalen. Veel rijpe druiven. Druiven en bloemen plukken uit eigen tuin, hoe leuk is dat.





's Avonds gingen we een (helaas geen vegan) hapje eten in het plaatselijke restaurant. Bij binnenkomst weet men al wie we zijn en we hebben een leuk gesprek met een stamgast.
Vanmorgen vroeg op en een pan soep gekookt, want vanmiddag komt ons eerste bezoek.
Dat was leuk! Jan, Henri en Annie brachten allerlei tuingereedschap mee en zelfs een heuse grasmaaier.



We lopen door de tuin en maken een opzet over mogelijke bomenkap. Heel veel bomen zijn erg toegetakeld en uit verhouding. Ze dienden alleen als brandhout. Verder staan er veel van dezelfde soorten, en allemaal dicht op elkaar. Ook in de tuin is nog heel veel werk te verrichten.


We gaan ook even naar Hotel het Klooster, nu Herberg het Klooster geheten. Het is verkocht, de nieuwe eigenaars hebben het opgeknapt en vanmiddag is de opening.


Erg leuk om samen met onze vrienden even een kijkje te nemen.
s' Avonds worden we verrast met nòg een bezoek. Maika en Mark. Zij wonen (een deel van de week) vlakbij.
De mannen bekijken het huis en bespreken waarom sommige dingen zo zijn zoals ze zijn.



Wat een leuke dag!

De volgende dag gaan we voordat we weer naar Gouda vertrekken, even naar het veld  achter ons huis. De jaarlijkse Jeu de boule vindt daar plaats. We maken gelijk kennis met veel buren en dorpsgenoten. We drinken en praten samen tot het moment daar is dat wij weer moeten vertrekken.





dinsdag 4 september 2018

Eerste nacht


In Gouda gaat het dozen vullen gestaag door.




Gisteren met een huurbusje vol spullen vertrokken. Een bed, tafel en verder zoal noodzakelijks.
bij de notaris in Leens
Als we van de notaris terugkomen ervaren we hoe het voelt, dit huis, deze kamers met apart kleurgebruik.


De keuken met knalrood keukenblok, vier kleuren wandtegels, groene en gele wanden, rode gordijnen en vloertegels met allemaal verschillende motieven en kleuren.



Huiskamer met veelkleurige schrootjes op de muur en laminaat op de vloer.


De badkamer, met ook heel veel verschillend gekleurde tegels.


Nu alle meubels er uit zijn, ziet het er dramatisch uit. Heel even zakt de moed ons in de schoenen.
Oorspronkelijk wilden we een huis waar niet zo veel meer geklust hoefde te worden. Maar dat is een illusie. Tegels weghakken is wel het meest vervelende klusje wat ik me kan indenken.

Maar al gauw komt de moed terug. Want wat een heerlijke plek is het hier!
We zien wel hoe en wat ... we hebben alle tijd. Het hoeft niet in een paar weken af.
We lopen door de tuin, ook hier moet wel wat gebeuren, maar de basis is goed. Wat hebben we veel bomen! En druiven!
In een van de slaapkamers zetten we alvast het bed in elkaar en aan onze oude vertrouwde eettafel proosten we op ons avontuur.






maandag 3 september 2018

Een nieuw begin ...

Heel lang geleden, toen ik dit blog begon, schreef ik bij m'n profiel het volgende:
Een verlangen naar een nieuwe plek om te leven, wonen en werken. Tijdens deze zoektocht in de provincie Groningen beschrijf ik onze avonturen vanuit het ‘westen’ met de hoopvolle gedachte dat deze droom ooit uit zal komen. Ik raak een beetje uitgekeken op onze woonplek hier in het westen, in de binnenstad van een middelgrote plaats. Vond het altijd prettig om in de stad te wonen, maar ga steeds meer verlangen naar horizon en ruimte. De drukte hier, de haast, het lawaai, de rommel, de horkerigheid.

Bestaat er nog een plek waar je geen snelweg hoort, waar het ’s nachts donker is, waar het leven wat langzamer mag? Waar mensen vriendelijk zijn? Het verlangen naar ruimte en stilte wordt steeds groter. En als zo’n plek bestaat, is het te betalen? Durf ik het aan? Over dat onderzoek gaat deze blog voornamelijk.

Interesses: Ik hou van het leven, van man en zoon, van Groningen en Griekenland. Van kokkerellen, muziek, boeken, vogels en buiten zijn. Ik heb een brede belangstelling voor wat er om mee heen gebeurt. Ik werk met hart en ziel als activiteitenbegeleider met dementerende ouderen en als woonbegeleider bij mensen thuis die wel wat begeleiding kunnen gebruiken.
Mijn Architect en ik zijn sinds de financiële crisis gedwongen om sterk te bezuinigen, eerst uit noodzaak, nu als bewuste keuze: streven naar consuminderen als nieuwe levensstijl. Zelden nog vliegvakanties, de auto de deur uit. Maar we zijn in staat om te blijven feesten omdat het leven dat waard is.

Na jarenlang op ontdekkingstocht door Groningen vanuit Gouda, is nu het moment gekomen om ‘het ontdekken’ voort te zetten vanuit de provincie zelf. Want sinds september 2018 wonen we er.
Een droom is uitgekomen en een nieuw avontuur vangt aan.
De ontdekkingsreis van binnenuit. Hoe pakken we het aan … de verbouwing van het huis, de tuin, ons nieuwe leven. Daarover gaat deze blog vanaf nu.