Keizerskroon

Afgelopen herfst heb ik twee bollen van de Keizerskroon aangeschaft. Ik had nooit aandacht voor deze plant, omdat ik dacht dat ze altijd oranje waren. En dat is niet mijn tuinkleur.

Maar ik ontdekte dat er ook gele en rode bestaan, en omdat ze een ‘vossengeur’ verspreiden zouden ze mollen en woelratten weghouden. Van de mollen heb ik weinig last, maar de gangen en gaten die de woelratten of -muizen (ik weet het niet, ik heb ze nooit gezien) maken, storen me wel. Vooral in het Berkperk en in de nieuwe perken van de Le Roytuin. Ook onder de paadjes daar. Soms zakt mijn voet helemaal weg.

In het blaadje van Velt las ik nog een andere tip: ze zouden niet van menselijke urine houden. Ook maar uitgeprobeerd. Gewoon ochtendplasje verdunnen met water en in de gaten gieten.

Wat precies geholpen heeft weet ik niet, maar de gatenmakers zijn verhuisd naar de achterkant van de tuin. Daar mogen deze beestjes vooralsnog hun gang gaan.

Maar goed, die Keizerskroon dus. Fritillaria imperialis. Familie van de Kievitsbloem. Ik moet zeggen, ik ben helemaal om! Wat een schitterende plant. 

Dit is de ‘Early Passion’, op 17 maart:

En dit de ‘Red Beauty’:

‘Early Passion’, 21 maart:

‘Early Passion’, 25 maart:

‘Red Beauty’, 29 maart:

‘Early Passion’, 29 maart:

En dan wordt het 31 maart, de laatste dag van een fantastisch mooie maand, zo bizar ... sneeuw en ijskoude oostenwind. 

‘Red Beauty’ houdt dapper stand, die is ook nog wat lager (in de rode cirkel).

Er valt weinig te zien door het raam. Even naar buiten ... en daar ligt de eens zo fiere ‘Early Passion’:

Ik durf er niet aan te komen, bang dat de steel alsnog knakt. 

Geduldig wachten tot het beter wordt.

Achter in de tuin:

Het kippenhok:

Uit het raam aan de voorkant van het huis, mèt een Apache helicopter:

En dan twee dagen later ... o, wonder ... ‘Early Passion’ richt zich weer op! 

Ongelofelijk wat een kei van een plant. Ze komt dan ook oorspronkelijk van Afghanistan, Iran, Pakistan en Kashmir-gebergte.