Kippenzorgen (3)

Ta gaat in oktober langzaam vooruit. Toen hij weer begon te eten, dacht ik gelijk: Dan wil je nog niet dood. Hij eet steeds beter en kan het drinkwater vinden. 's Morgens buiten zetten en met zonsondergang weer binnen zetten, maar opeens kon hij het weer zelf, trapje op en af!

Na wat gepik gaat het ook goed tussen Ruby en Avalon. Ruby is de baas en Avalon schikt zich daarin.

Op 21 oktober is er weer eens een eitje van Ruby, het eerste sinds de verhuizing. Ze legt door tot 20 november en dan is ze broeds! Rare kippen die Zijdehoentjes, gaan eieren leggen en worden broeds als het winter wordt.

Op 13 november legt Avalon haar eerste eitje. Haar eieren zijn ietsje donkerder van kleur dan die van Ruby. En wegen iets minder, Ruby zit zo rond de 42 gram, Avalon op 38 gram.

Links van Avalon, rechts van Ruby:

Men vraagt ons vaak, eet je wel de eieren? Ja, die eten we op, ik ga ze niet weggooien en terugvoeren, zoals veel veganisten doen, vind ik niet kloppen, een soort kannibalisme. Er is wel eens een windei door Ta en Ruby opgegeten, dat is prima, maar ik ga niet hun zelfgelegde eieren terugvoeren. Nee, we genieten erg van deze kleine, heerlijke eitjes. Maar als ze niet leggen, eten we ook geen eieren. Ik ga ze niet kopen.

Bij het broeds zijn maakt het niet uit of er wel of niet een ei ligt. Broeden gaat gewoon door. Zijdehoenders kunnen zich doodbroeden. Men zegt dat je ze dan met achterwerk in een emmer met ijskoud water moet laten zakken. Wat wreed, dat doen we dus niet! Ik haal haar van het nest en zet ze in de ren. Het is koud genoeg buiten. Ik sluit wel de toegang naar het nachthok. Met donker mag ze weer naar binnen. Het is dan net Speedy Gonzales, ze rent als een gek naar binnen als het deurtje open gaat.

Sacherijnig is ze ook, onze Ruby. Ta en Avalon krijgen het wel te verduren. Ik zet Ruby overdag zo nodig apart in de voorren. 

Op 20 november doet Ta een poging om weer te kraaien! Het klinkt nog voorzichtig, heel aandoenlijk:

Twee dagen later doet hij een flamencodansje voor Avalon. En nog wat dagen later bespringt hij haar een keer. Ook al is Ruby broeds, ze wil haar leidersrol niet prijs geven. Ta krijgt genadeloos op z'n falie.

Het lijkt erop dat hij met zijn linkeroog weer wat ziet. Maar door de aanvallen van Ruby is hij erg bang en rent voor haar weg. Dat helpt natuurlijk niet om weer de baas te worden.

Op de 10e broedse dag van Ruby, wordt ook Avalon broeds. Ook zij is nu sacherijnig naar Ta en pikt hem. Hij kruipt weer in z'n schulp. Gelukkig is Ruby op dag veertien broedsaf. Haar zelfgekozen leidersrol zal ze echter niet gauw opgeven.

Het is lastig, die broedsheid, maar een voordeel is dat je ze gewoon kan oppakken, ze zijn in een soort trance. Gelijk even nakijken  en voelen hoe het met het borstbeen is. Als het scherp aanvoelt zijn ze te mager. Het lijkt heel wat door die pluisveren, maar dat is voornamelijk lucht. Die lijfjes zijn echt heel klein.

Ruby Tuesday, mooi krengetje:

Avalon met natte kuif:

Zo is er elke dag wel wat met de kipjes, ze gaan me erg aan m'n hart. Wat zijn we blij dat Ta weer 'herrezen' is. Behalve de zorgen hebben we ook ongelooflijk veel plezier met ze. Ze maken ons elke dag wel een keer aan het schateren.

Zonsopgang

Deze maand worden we verwend met mooie zonsopgangen, een reden om uit bed te gaan. Vanmorgen om half 8:

Broccoli

Een buurvrouw vroeg of ik zin had om mee te gaan om broccoli te oogsten. Dat soort dingen vind ik altijd leuk. Het was deze zaterdag bijna overal in Nederland mooi weer, behalve in Groningen, daar hadden we heel de dag dikke mist. Maar het was niet erg koud en het was voor een goed doel, de broccoli was bestemd voor de Voedselbank. Als broccoli voor de eerste keer geoogst is, maakt de plant nog veel nieuwe zij-stronken. Prachtige, iets kleinere, broccoli's.

Voor de boer is het niet rendabel om dit nog eens te oogsten, hij kan er ook niet meer met een machine over, want veel te nat.

Dus liepen we met een klein groepje mensen te soppen en te glibberen tussen de planten door en met grote messen de stronkjes afsnijden. We vulden een hele aardappelkist en mochten voor onszelf ook wat meenemen. Dankbaar werk.

Her en der stonden stronken in de bloei, ik vond ze erg mooi, ook fijn voor een verdwaald insect nog op zoek naar wat voedsel. Ik nam er eentje mee naar huis.
Boeketje doorgeschoten broccoli in een vaas van Jan, prachtig toch?

Hare majesteit Wesp en brandhout

Vroeger, na elke nieuwe steek van een wesp zwol het aangedane lichaamsdeel steeds meer op. Zo erg dat ik erg bang werd voor wespensteken en ze dus bij voorbaat al doodmepte. Tot ik dacht, dit is toch te gek, ik kan toch niet alle wespen doodslaan en de rest van mijn leven bang zijn? Sinds het moment dat ik niet meer bang was, ben ik ook nooit meer gestoken.

Het blijven hinderlijke beestjes. Je kunt er alleen anders naar gaan kijken als je je er een beetje in verdiept. Eigenlijk is het fijn dat er wespen zijn. Ze vangen gigantisch veel vliegen en muggen, die ze aan hun larven voeren. De wespen voorzien in hun energiebehoefte middels zoetstoffen die door de larven worden uitgescheiden. In de zomer zijn de larven volgroeid en dan houdt de lekkernij op. Pas dan begint de last, ze moeten nu elders op zoek zoals bijvoorbeeld naar onze limonade. Vandaar de naam Limonadewespen.

De wespensoorten die ik het meest zie zijn de Gewone wesp (Vespula vulgaris) of de Duitse wesp (Vespula germanica), maar het verschil tussen die twee zie ik niet.

De Franse veldwesp (Polistes dominula) zie je ook steeds meer. Op mijn dakterras in Gouda had ik destijds veel Franse veldwespen. Als mensen bang waren maakte ik de grap dat de Fransen slank en vriendelijk zijn en de Duitsers irritante lastpakken.😅

Nu het zo slecht gaat met de insecten moeten we ook maar de wespen beschermen. Behalve dat ze veel vliegen en muggen vangen, ruimen ze ook kadavers op. En ze de bestuiven ook.

Eigenlijk zijn ze ook best mooi. Ik hou er niet zo van om bij dieren te spreken van nuttig of onnuttig, ieder beestje heeft z'n plaats in de natuur.

Vanmorgen was ik houtjes aan het hakken en kwam ik op verschillende houtblokken een paar keer een dode wesp tegen. Dood? Nee, het zijn overwinterende koninginnen. Dat las ik bij een wespenkenner op facebook. Vleugels en antennes worden veilig weggeklemd tussen de poten. De lange zit tot het voorjaar is begonnen, zo hopen ze volgend jaar weer een nestje te kunnen starten.

Ik heb drie houthokken, het oude houthok:

Het grote houthok:

 

en het nieuwe houthok:

De houtblokken waarop ik de wespen aantrof, heb ik voorzichtig weggestopt in een vak voor het jaar 2024. Kunnen ze rustig blijven slapen. Ze doen niemand kwaad.

Kijk haar liggen ... wie had ooit kunnen bedenken dat ik een slapende wesp aandoenlijk zou vinden.

Toch lift er wel eens eentje ongezien mee naar binnen. Die wordt dan wakker en vliegt luidzoemend rond. Ik vang ze met een bekertje en zet ze terug op een veilig plekje. Al gauw zijn ze weer in diepe slaap.