Ik heb het idee dat er in
mijn woonplaats veel minder gemaaid wordt dan in voorgaande jaren. De bermen
zijn nog nooit zo mooi geweest! Elke dag als ik een bepaalde weg naar m’n werk
fiets, zie ik wel weer wat nieuws. Bezuiniging? Misschien een voordeel bij de
crisis?
Ik heb wat ratelaar voor
thuis in de vaas geplukt.
De ratelaar staat niet echt
te boek als mooie bloem, maar ik vind hem wel wat hebben, dat lipje met paars
stipje.
Op de bloggerswandeling
leerde ik dat de ratelaar een halfparasiet is, hij is voor z’n voedingstoffen
afhankelijk van grassoorten. Hij dringt dus grassen terug, zodat er meer plaats
is voor andere bloemen, zoals bijvoorbeeld orchissoorten. Ook leerde ik dat de
ratelaarspanner, een nachtvlinder, weer afhankelijk is van deze plant.
Als de ratelaar uitgebloeid
is maken de zaden in de verdroogde bloemen bij een zuchtje wind een ratelend
geluid, zo komt hij aan z’n naam.
In de Groninger Kroon kocht
ik in 2010 een bijzonder boekje: ‘Een zinvol geheim, wat planten mij vertellen’
van Dorine Haveman.
Zij beschrijft in haar
vertellingen hoe je als kind kijkt naar een plant of een boom en de betekenis
van ouderen in het leven van een kind.
Regelmatig leek het bijna
alsof zij het over mij had, alsof ze mij als kind heeft gekend. Dat het mijn
ervaringen zijn waarover ze schrijft!
Ook de prachtige tekeningen
van Coor Muller maken dat ik dit boekje koester, en lees en herlees. Bij haar
verhalen komen beelden van vergeten momenten van vroeger terug, of beter
gezegd, vooral het gevoel bij die beelden.
Wonderlijk.
Door haar verhaal over de
ratelaar herinnerde ik me, behalve een lagere schooltijd die ik helemaal niet
zo leuk vond, dat ik de ratelaar toen wel kende, maar nu helemaal vergeten was.
Meer Fleur en kleur bij
Veronique.
