zaterdag 22 januari 2011

Vekaanzie: Begun

Voor vertrek heb ik altijd een wat opgejaagd gevoel. Gisteravond nog een wasje voor Zoon gedraaid, vanmorgen nog even strijken, huis toch opgeruimd achterlaten, nog wat routes printen. Welke kleren neem ik mee? Mijn Architect haalt ondertussen de huurauto op, het is een Citroën C1, een fijn autootje, en dan vertrekken we.

We lunchen zoals altijd bij Hajé restaurant De Lepelaar bij Lelystad. Dat vinden we fijne wegrestaurants. Op de place-mat staat een sudoku, dat is pas erg, het is nog leuker om je belastingaangifte in te vullen!
Er staat Spaanstalige muziek op en we herkennen direct het nummer Lagrimas Negras, Swaarde Leegte van Harry Niehof.


Het opgejaagde gevoel is verdwenen en we rijden ontspannen verder naar het Noorden.
Omdat Mijn Architect na zijn val nog steeds last van lichte hoofdpijnen heeft, besluiten we nog een stop te maken, bij Hajé Joure houden we een koffiepauze met taartjes. We hebben tenslotte alle tijd. Het is een grijze dag, maar als we noordelijker komen wordt het ietsje lichter.
Op de A7 in de buurt van Groningen passeren we links een bord met ‘Begunt’.

Nu het nog licht is kijken we eerst of we de Tramwerkplaats in Winschoten nog weten te vinden, want deze avond gaan we daar naar toe voor een optreden van Alex Vissering. Het is even zoeken, maar dan weten we het weer.

Als we in Nieuweschans de parkeerplaats van Motel Paradiso oprijden, gaat er een gevoel van opwinding en voorpret door me heen. We worden hartelijk ontvangen door de eigenaresse. We krijgen kamer 6, dezelfde die we hadden toen we hier voor het eerst waren. Ik heb wat lekkers voor haar meegenomen en ze is er erg blij mee, geeft me spontaan twee zoenen (Groningers stug??). We krijgen het Dagblad van het Noorden en later komt ze nog een vaasje met rode tulpen brengen. Wat voelen we ons welkom!
Ik vind het altijd heerlijk om eerst de tassen uit te pakken en alles in de kasten te leggen. Dan is het echt weer m’n plekje.

We zetten de televisie even aan om naar TV Noord kijken en wat is het eerste wat we zien .... de clip Begun van Harry!

Rond zeven uur vertrekken we naar Winschoten. We zijn mooi op tijd en nemen vooraf een wijntje. We zoeken daarna een plekje op de eerste rij. Het lijkt erop dat we de enige niet-Groningers zijn.
Het is een heel leuk optreden van Alex Vissering. Hij is erg grappig maar ook serieus, hij maakt zich ook zorgen over deze tijd. Hij zingt zo’n prachtig, lief liedje over zijn kleindochter, ontroerend.
Tussendoor laat hij filmpjes zien, Pronkjewailtjes, die dagelijks uitgezonden worden op TV Noord, vooral die met de uilskuikens is geweldig.
Het ‘Westerwolds’ is voor ons weer een uitdaging om te volgen. Hoewel het naar mijn zin te langzaam gaat, gaat het toch steeds beter, ik denk dat ik zo’n 50% kan verstaan. Ach nee, dat is opscheppen, toch wel minder denk ik. Soms duurt het wat langer om het in m’n hoofd te vertalen en dan lacht de zaal al, ik mis dan de clou. Maar dat geeft niks. Er hangt een leuk sfeertje. Alex begroet Koert en Tjakkie Stek, die namen ken ik uit het boek en het lied De Graanrepubliek, maar zijn zij het echt? Volgens Mijn Architect zijn ze er zeker, nog sterker: we zaten met hun aan een tafeltje!


Het is een verrassende avond en ik maak met mijn eenvoudig fototoestel filmpjes. Eens zien wat dat oplevert.
Na afloop staat Alex opeens naast ons en geeft een hand. Hij vraagt wat er met Mijn Architect gebeurd is, ik ben nogal overrompeld, wat een aardige kerel, en we vertellen van het fietsongeluk.
Ik zeg tegen Alex dat ik de filmpjes en foto’s zal sturen en of het goed is dat ik ze op mijn blog plaats. De filmpjes vind je hier en hier
Ik koop zijn boek: n stukkie van miezelf, met songteksten en mooie foto’s. Natuurlijk vraag ik of hij het wil signeren.
We rijden terug naar Nieuweschans en dan heerlijk slapen in de geweldige bedden. Het begun van deze vakantie kan alvast niet meer stuk!