’t Is weer voorbij ...

De laatste dag van onze kleine vakantie is al weer aangebroken.

We gaan eerst nog (als enigen) ontbijten in de paardenstal. Heerlijk ontbijt met hele dikke boerenyoghurt, lekker brood en zelfgemaakte jam.

Er hangt hier veel werk van Maya Wildevuur, de kunstenares die in de Ennemaborgh woont. Ze maakt kleurrijke schilderijen, niet alles spreekt me aan, maar dit kleine schilderijtje dat op onze kamer hing vond ik erg leuk:

de Paardenstal

We worden naar station Scheemda gebracht, wat een service, en pakken de trein naar Groningen.

In Groningen aangekomen drinken we koffie in ‘Land van Kokanje’.

Voordat we vertrekken wil ik nog even naar boekhandel Godert Walter, een erg fijne boekwinkel met veel boeken over Groningen.

Ik had gezien dat daar een aanbieding was van een mooi boek.

Toen wij in september vorig jaar in Museum Wierdenland waren, zag ik het al liggen, maar ik vond 39,50 te duur. Nu heb ik het voor 15 euro!

prachtig boek

Het is voorbij, zucht, wat een leuke dagen waren dit.

Ik heb de rest van de week nog vakantie, dus nog lekker thuis tutten. Hopelijk komt eindelijk de zon eens door, dan kan ik aan de slag op m’n dakterrasje.

27ste Trouwdag (3)

spionnetje in de deur

Na onze fietstocht openen we onze fles prosecco, beginnen aan de bonbons, laten de jacuzzi vollopen en trekken de klaarhangende badjassen aan.

Wat genieten we hier (met dank aan Groupon), op deze mooie plek in Groningen, in dit prachtige landhuis, van de wijn en het bubbelbad met wisselende lichtjes ... en natuurlijk van elkaar.

Daarna gaan we eten, gelukkig zijn er wel wat meer gasten in het restaurant.

Want we vragen ons wel af, wat moet dat gigantisch veel kosten, zo’n gebouw verwarmen en onderhouden, maar het ziet er allemaal goed uit.

Na het heerijke eten terug naar de kamer en naar bed (kingsize).

nog even een spiegelfoto

27ste Trouwdag (2)

Toen mijn buurvrouw tegen haar man zei dat wij in een landhuis in Westerlee zaten, had hij iets van: Wat moeten ze daar dan, wat is daar dan?

Hier in Zuid-Holland heb je inderdaad ook een Westerlee, in het Westland met een groenteveiling en een knooppunt. Nee joh, Westerlee in Groningen ... dat is heel wat aans.

Als we aankomen in Hotel Resort Landgoed Westerlee worden we hartelijk ontvangen door de eigenaresse, mevrouw Karistinos. We drinken een kopje koffie met heerlijke bonbonnetjes. Het is er erg rustig, ik denk dat we misschien wel de enige hotelgasten zijn.

Op de kamer staat een fles Prosecco en zelfgemaakte bonbons op een hartvormig schaaltje, ook van chocola.

Het is een ruime kamer, mooi ingericht, een bruidspaar waardig.

Het is zacht weer, dus we besluiten gebruik te maken van de fietsen. Wel een beetje eng op vreemde fietsen, met achteruittraprem. 

Maar het is lekker rustig op de weg.

Ik heb een breed stuur en Man heeft vrolijke fietstassen. 

We fietsen naar Heiligerlee.

Ik ken de term ‘Slag bij Heiligerlee’ wel, maar wat was dat ook al weer?

Vast wel gehad vroeger bij geschiedenis ... gek dat je dat niet allemaal onthoudt.

We komen bij een monument. Het verbeeldt de dodelijk gewonde graaf Adolf van Nassau aan de voeten van de Nederlandse Maagd. Zij wordt geflankeerd door de Nederlandse leeuw, die z’n poten zet op de door de Spanjaarden verachte Nederlandse privileges.

Graaf Adolf van Nassau sneuvelde 23 mei 1568 in de Slag bij Heiligerlee, een veldslag tussen de Nederlandse opstandelingen en Spanje.

Deze veldslag was het begin van de Tachtigjarige Oorlog.

Ik heb wat op internet gelezen. Die Adolf was nog maar 27 jaar toen hij sneuvelde. Het intrigeert me dan wel hoe het was in die tijd. Ze waren niet misselijk toen, het kwam regelmatig voor dat de koppen rolden.

Ik zoek verder op internet.

Er wordt gesproken over de Nederlandse maagd... de Nederlandse?

Hebben wij die dan, net als de Maagd van Orléans, Jeanne d'Arc?

Maar het blijkt een zinnebeeld voor de Nederlanden te zijn. De stervende graaf wordt ondersteund door een wraakzuchtig kijkende Nederlandse maagd met een zwaard. Op de achtergrond staat de Nederlandse leeuw met zijn poot op een oorkonde die staat voor de Nederlandse privileges, waarmee wordt uitgedrukt 'Wat in de klauwen van de leeuw is, ontrukt hem geen mens' (wikipedia).

Graaf Adolf Kapel en onze leenfietsen

We fietsen weer verder op de Groningse stuwwallen. De zon schijnt niet, maar het is wel zacht en het is hier heerlijk rustig. 

Als we bij het landgoed terugkomen lopen we langs het gebouw naar een eilandje met een theehuisje erop. Zo verstild mooi.

Het gaat schemeren, het wordt wat frisser,

we gaan naar binnen, naar onze prachtige kamer ...

27ste Trouwdag (1)

Onze trouwdag, 27 jaar geleden. Eigenlijk wilde ik helemaal niet trouwen, dat doe je normaal gesproken maar eens in je leven ... en dat had ik al eens gedaan.

Maar ik was in verwachting en destijd was het zo’n gedoe met erkennen als ongetrouwde ouders en dat ik moest toestemmen dat Man de vader zou zijn ... anders was het een onecht kind ... of zoiets, in ieder geval raar.

Ons kind was helemaal echt van ons, dus zette ik m’n bezwaren opzij en besloten we toch nog even snel te trouwden, op 4 maart 1985. Op een maandag, dan was het goedkoper of misschien wel gratis, dat weet ik niet meer.

Ik was iets meer dan zes maanden zwanger, het was vooralsnog een formaliteit voor me om met een bolle buik voor die (wel leuke) ambtenaar te staan.

M’n vriendin V. was mijn getuige, zij had -zo leuk- bloemencorsages voor ons meegenomen ... toen ze deze opspelde voelde ik me toch opeens een echt bruidje.
Met een klein groepje gingen we daarna de kroeg in. Ik nam toen het enige glaasje wijn tijdens mijn zwangerschap en Zoon begon in mijn buik flink mee te feesten.

Tja, 27 jaar (= mahonie) ... verbijsterend, hoe snel dat is gegaan.

We vinden het wel een prestatie dus gaan we het eens goed vieren.

Vanmorgen na het ontbijt vertrek uit Simplon. We wandelen door de Prinsentuin, nog winters en kaal, maar ook wel mooi.

Hoewel het een wat grijze dag is zie je overal al lentebodes.

We lopen naar het station. De Arrivatrein rijdt niet, we moeten weer met de bus. Die is net weg en het duurt een uur voor de volgende gaat. We gaan het station in, het cafetaria is nu Starbucks. Sacherijnige bejegening van het personeel en 3,50 of zo voor een cappuccino (ja doei), we besluiten weer weg te gaan. Wel lachen, straks gaan we een paar honderd euro uitgeven aan een nachtje logeren. Principe is principe

Maar toch, 3,50 voor koffie, dan geef ik m’n geld liever uit aan een daklozenkrantje. Wat we dus ook doen.

We lopen terug naar Coffeeunited, koffie voor een schappelijker prijs en een absoluut heerlijke worteltaart.

Dan gaan we met de bus naar Scheemda met een uiterst vriendelijke busschauffeur. De reis duurt wat langer dan normaal met de trein, maar eigenlijk is het wel leuk, zo met de bus door Groningen te rijden.

Toen we in juni 2011 met de Aspergetour op Landgoed Westerlee aten, en ik even de trap opging en een kamer inkeek, dacht ik: daar wil ik wel een keertje slapen.

Op internet vond ik een arrangement voor de helft van de prijs, nog wel aan de prijs hoor, maar ik had het er wel voor over.

Het was ook geweldig, ontvangts met koffie en lekkers, een prachtige kamer met kingsizebed, luxe badkamer met dubbele jacuzzi, een fles goeie Prosecco op de kamer en huisgemaakte bonbons. Op een prachtige plek in het Oldambt.

Heerlijk ontbijt in de paardenstal was inclusief, gebruik van fietsen, ook sauna zat erbij, alleen ben ik niet meer van het saunagedoe, dus dat hoeft niet.

Halen van en terugbrengen naar station zit er ook nog bij.

Bij station Scheemda bellen we naar het landgoed en worden we opgehaald.

Het verkwisten kan beginnen.

Theater te Water - Luchtkastelen

Vanavond naar Luchtkastelen van Theater te Water in het Prinsentheater.

De laatste (uitverkocht) van zo’n 50 voorstellingen.

Uit de folder:

Luchtkastelen is een absurde voorstelling waarin geld een hoofdrol speelt en zelfs de liefde dreigt te verzuipen in het slijk der aarde. Waarin de president-directeur Scheppema om een gouden idee vraagt en vervolgens de waanzin toeslaat. Waarin jacht wordt gemaakt op groot wild, groot geld en op elkaar. Waarin een indiaan wijze woorden spreekt en een koe troost brengt.

Een voorstelling over een bedrijf, een ambitie en een idee. Over geluk dat in hele grote dingen zit. Over bouwen op drijfzand: luchtkastelen.

Wij gaan te weinig naar toneelstukken, het komt er gewoonweg niet van.

Maar wat heb ik me geamuseerd! Het was goed gespeeld, leuke jonge spelers, goede muziek en ontzettend geestig. Geweldig nummer: 'zij is zo lelijk'.

Het decor vond ik ijzersterk, zo hilarisch. Alles getekend, sigaar, glas cognac en computer.

Snel weer veranderd in een nieuw decor.

Zo wervelend gespeeld en knap ook die dubbelrollen van al die leuke personages.

Ze waren allemaal erg goed, vooral tegen het eind lag ik in een deuk om de boer met zijn moeilijke groep die kwam koeknuffelen.

Toch maar weer wat vaker naar toneelvoorstellingen, deze was in ieder geval een goeie keus.

30 Jaar samen

Vanmorgen van Zwolle naar Groningen. In verband met werk aan het spoor kunnen we met de trein tot Assen en moeten dan verder met de bus. Mensen veranderen bij dit soort situaties helaas in horken. Duwen en dringen bij de eerste bus, terwijl er nog twee achter staan.

Wij zijn in ‘love en peace’ stemming, wij zijn vandaag 30 jaar samen, wij wandelen op ons dooie akkertje naar de laatste bus en hebben de allerbeste busplek, namelijk rechtsvoorin.

Als we in Groningen zijn gaan we eerst een bakkie koffie drinken in Huis de Beurs. Daar lezen we alle beschikbare kranten, poging gedaan de crypto van de Volkskrant te doen, die van het Dagblad van het Noorden opgelost.
Ook maken we eindelijk kennis met de fameuze Groninger eierbal, maar dat is een apart blogje waard.
Ik heb voor de overnachting een kamer in het Simplon, hotel voor jongeren (jaja), gereserveerd, dat was ons al een keer goed bevallen, weliswaar ook geen eigen badkamer, maar dat is daar niet zo erg, het is er vrij rustig. Verder is het er goedkoop en dichtbij het Prinsentheater waar we vanavond naartoe gaan. Wij hebben kamer H, op gang HIK, in oosterse sferen, helemaal goed.

We gaan naar een voorstelling van Theater te Water, zij zaten even in zwaar weer betreffende het vaststellen van de cultuurnota en wel of niet toegekende subsidie. Daar kom je dan weer achter via de sociale media. Het was indrukwekkend om de steunbetuigingen te lezen, het moest wel een bijzonder theater zijn en zodoende heb ik een voorstelling geboekt, uit nieuwsgierigheid.

Maar eerst gaan we nog even de stad in, Man gaat naar de kapper en ik ga even winkeltjes kijken.

Onderweg naar het hotel even bij Plato naar de Nozem-etalage kijken

Weer een lekker koppie

Lekker gebakken mul met couscous

fijne hapjes, fijne prijzen

We eten in het restaurant van het Simplon, prima prijs/kwaliteit en gezellig. 

Straks naar het theater. Zo vierden we vandaag ons 30-jarig samenzijn.

Ich habe den Dreigroschenblues

Vanavond gaan we naar de voorstelling Ich habe den Driegroschenblues met Claron McFadden en Sven Ratzke in het Odeontheater in Zwolle.

Een kennis van Mijn Architect was naar een voorstelling van Sven Ratzke geweest en zei dat we die echt eens moesten zien.

We kenden hem niet en hebben even gegoogeld. Omdat we komend weekend onze trouwdag in Groningen gaan vieren, besloten we een dag eerder te gaan, want deze voorstelling speelde vandaag in Zwolle en daar komen we langs.

We wisten niet precies wat ons te wachten stond, maar het was fenomenaal!

Ich habe den Dreigroschen Blues is een vette knipoog naar Kurt Weill en Bertolt Brecht.

Twee verschillende rasartiesten, entertainer Sven Ratske en sopraan Claron McFadden. Je komt als toeschouwer in een achtbaan terecht van eigenzinnige zang en virtuoze muziek, opera met cabaret, jazz en theater.

Sensationeel. Eén keer naar deze voorstelling is gewoon niet genoeg. We gaan nog een keer!

Charly Zastrau, Florian Friedrich, Sven Ratzke, Claron McFadden, Fay Lovski, Tatiana Koleva

Na afloop kopen we een CD en laten hem door beiden signeren. We raken in gesprek met Claron, we verwachten een Amerikaanse tongval, maar als een ras-Amsterdamse staat ze ons te woord. Wat een leuke vrouw!

Fay Lovski is een van de vier geweldige musici. Mijn Architect wil graag ook haar handtekening op de CD. Verbaasd roept ze Moi? En schrijft dat ook op met een tekeningetje van de theremin, zo leuk!

Kortom, een zeer bijzondere avond. Ze touren nog door het land, als je in de gelegenheid bent: gaan!

Laat je verrassen door deze fantastische voorstelling en je mond valt open van de escapades van deze ‘mannelijke diva’!

Sven Ratzke website

Sven Ratzke Youtube

Nachtje Zwolle

Eerst nog een ochtendje werken en dan pakken we de trein naar Zwolle.

Omdat we vanavond naar het theater gaan heb ik een B&B in de buurt gezocht.

Dat werd B&B Onder de Peperbus, in hartje centrum, vlakbij de Onze-Lieve-Vrouwetoren die de bijnaam Peperbus heeft.

De omschrijving van een van de goedkopere kamers trok me wel aan: Sfeervolle kleine kamer op de 3e verdieping. De enige kamer van ons pension met een privé dakterras dat een fantastisch uitzicht biedt over de stad. Let op, de toegang is steil en vraagt enige behendigheid!

Een erg steile trap op, dan kom je bij een keukentje met eetbar en daarachter de deur naar de badkamer met douchecabine.

Tegen de muur een laddertje met daarboven een luik ... daar is onze slaapkamer. Een piepklein zolderkamertje met een dakterras en inderdaad ... fantastich uitzicht over de daken van de stad.

We zetten onze spullen op de kamer en gaan naar Het Wijnhuis, erg leuke plek, voor een wijntje met lekkere hapjes. Later gaan we wat eten in Grandcafé Public, ook fijn, en omdat we weinig tijd hebben voor de voorstelling begint vragen we wat we het beste kunnen nemen. De meedenkende serveerster raadt ons salades aan, dat gaat het snelst, en het blijkt een erg lekkere keuze. Dan is het tijd voor onze voorstelling in het Odeon theater.

De volgende morgen word ik vroeg wakker ... er gaat iemand naar ons toilet fluister ik MijnArchitect in het oor ... het was niet onze badkamer zo blijkt, maar we moeten die delen met de andere kamers.

Ik had de omschrijving niet verder gelezen.

Ik hou niet zo van badkamers delen, ik wil altijd al m’n spullen neerzetten.

Hier een toilettasje, daar een make-up tasje, flesje lenzenspul, tandenborstel

... kledingstukken. Ik neem ruimtes graag in. Het is anders als je het van te voren weet.

Ook toen we aan de eetbar aan het ontbijt zaten vroegen we ons af waar dan de andere gasten zouden ontbijten. Ondertussen werd het drukker, de andere gasten liepen heen en weer, langs ons heen naar de badkamer. Ik kreeg er een beetje de slappe lach van, al die geluiden, douchen, toilet doorspoelen, tandenpoetsen, terwijl we zaten te eten. Opeens komt de eigenaar met een blad vol naar boven. ‘Zijn julie klaar?’ Nou, eigenlijk niet .. . er was nog koffie, nog even lekker natafelen. Maar ik zei: Tuurlijk en ik verzamel al m’n her en der verspreide eigendommen en klauter proestend het laddertje naar onze kamer op. Ik ging maar niet meer douchen, het idee dat er mensen op je moeten wachten, of achter de deur zitten te ontbijten ... dat vind ik toch lastig.

Als ik de website beter had gelezen had ik het geweten en eventueel een iets duurdere kamer kunnen nemen ... maar, het was verder een prima B&B hoor.

En Zwolle is een leuke plaats. Dit vond ik erg geestig, een bijna levensechte etalagepop, zouden die winkels vaker moeten doen:

Voor mijn lief

Op 3 maart zijn we 30 jaar samen … op 4 maart 27 jaar getrouwd,

vinden we zelf wel een prestatie dus zijn we even vieren!

Deze mailde ik hem alvast, Lovesong van The Cure:

Whenever I'm alone with you

You make me feel like I am home again

Whenever I'm alone with you

You make me feel like I am whole again

Whenever I'm alone with you

You make me feel like I am young again

Whenever I'm alone with you

You make me feel like I am fun again

However far away

I will always love you

However long I stay

I will always love you

Whatever words I say

I will always love you

I will always love you

Whenever I'm alone with you

You make me feel like I am free again

Whenever I'm alone with you

You make me feel like I am clean again

However far away I will always love you

However long I stay I will always love you

Whatever words I say I will always love you

I will always love you

En deze mailde hij me terug, I’m Your Man van Leonard Cohen, door Nick Cave:

If you want a lover

I’ll do anything you ask me to

And if you want another kind of love

I’ll wear a mask for you

If you want a partner

Take my hand

Or if you want to strike me down in anger

Here I stand

I’m your man

If you want a boxer

I will step into the ring for you

And if you want a doctor

I’ll examine every inch of you

If you want a driver

Climb inside

Or if you want to take me for a ride

You know you can

I’m your man

Ah, the moon’s too bright

The chain’s too tight

The beast won’t go to sleep

I’ve been running through these promises to you

That I made and I could not keep

Ah but a man never got a woman back

Not by begging on his knees

Or I’d crawl to you baby

And I’d fall at your feet

And I’d howl at your beauty

Like a dog in heat

And I’d claw at your heart

And I’d tear at your sheet

I’d say please, please

I’m your man

And if you’ve got to sleep

A moment on the road

I will steer for you

And if you want to work the street alone

I’ll disappear for you

If you want a father for your child

Or only want to walk with me a while

Across the sand

I’m your man

En hoe gaan we dat vieren? Van Dreigroschenblues via Luchtkastelen in een Jacuzzi op een landgoed. Verslag volgt.