27ste Trouwdag (2)

Toen mijn buurvrouw tegen haar man zei dat wij in een landhuis in Westerlee zaten, had hij iets van: Wat moeten ze daar dan, wat is daar dan?

Hier in Zuid-Holland heb je inderdaad ook een Westerlee, in het Westland met een groenteveiling en een knooppunt. Nee joh, Westerlee in Groningen ... dat is heel wat aans.

Als we aankomen in Hotel Resort Landgoed Westerlee worden we hartelijk ontvangen door de eigenaresse, mevrouw Karistinos. We drinken een kopje koffie met heerlijke bonbonnetjes. Het is er erg rustig, ik denk dat we misschien wel de enige hotelgasten zijn.

Op de kamer staat een fles Prosecco en zelfgemaakte bonbons op een hartvormig schaaltje, ook van chocola.

Het is een ruime kamer, mooi ingericht, een bruidspaar waardig.

Het is zacht weer, dus we besluiten gebruik te maken van de fietsen. Wel een beetje eng op vreemde fietsen, met achteruittraprem. 

Maar het is lekker rustig op de weg.

Ik heb een breed stuur en Man heeft vrolijke fietstassen. 

We fietsen naar Heiligerlee.

Ik ken de term ‘Slag bij Heiligerlee’ wel, maar wat was dat ook al weer?

Vast wel gehad vroeger bij geschiedenis ... gek dat je dat niet allemaal onthoudt.

We komen bij een monument. Het verbeeldt de dodelijk gewonde graaf Adolf van Nassau aan de voeten van de Nederlandse Maagd. Zij wordt geflankeerd door de Nederlandse leeuw, die z’n poten zet op de door de Spanjaarden verachte Nederlandse privileges.

Graaf Adolf van Nassau sneuvelde 23 mei 1568 in de Slag bij Heiligerlee, een veldslag tussen de Nederlandse opstandelingen en Spanje.

Deze veldslag was het begin van de Tachtigjarige Oorlog.

Ik heb wat op internet gelezen. Die Adolf was nog maar 27 jaar toen hij sneuvelde. Het intrigeert me dan wel hoe het was in die tijd. Ze waren niet misselijk toen, het kwam regelmatig voor dat de koppen rolden.

Ik zoek verder op internet.

Er wordt gesproken over de Nederlandse maagd... de Nederlandse?

Hebben wij die dan, net als de Maagd van Orléans, Jeanne d'Arc?

Maar het blijkt een zinnebeeld voor de Nederlanden te zijn. De stervende graaf wordt ondersteund door een wraakzuchtig kijkende Nederlandse maagd met een zwaard. Op de achtergrond staat de Nederlandse leeuw met zijn poot op een oorkonde die staat voor de Nederlandse privileges, waarmee wordt uitgedrukt 'Wat in de klauwen van de leeuw is, ontrukt hem geen mens' (wikipedia).

Graaf Adolf Kapel en onze leenfietsen

We fietsen weer verder op de Groningse stuwwallen. De zon schijnt niet, maar het is wel zacht en het is hier heerlijk rustig. 

Als we bij het landgoed terugkomen lopen we langs het gebouw naar een eilandje met een theehuisje erop. Zo verstild mooi.

Het gaat schemeren, het wordt wat frisser,

we gaan naar binnen, naar onze prachtige kamer ...