Tuin in februari

Wij houden onze tandarts in Gouda voorlopig nog aan, niet handig qua afstand, maar het is de beste die we kennen. Een paar dagen geleden was het weer zover. Omdat tandarts niet leuk is en om niet alleen daarvoor dat rot eind te rijden had ik mezelf een cadeau in het vooruitzicht gesteld.

Ik mocht een Hazelaar kopen bij Esveld in Boskoop. De Corylus avellana 'Rode Zellernoot’, met rood in plaats van groen blad. Ooit ergens gezien en vond ik zo mooi, vooral met die rode katjes, dus deze stond sindsdien op mijn wensenlijstje.

Het is vandaag tussen alle winderige en natte dagen even wat rustiger en zacht weer, dus ik neem mijn kans waar en trek min overall aan. Het is heerlijk om weer buiten bezig te zijn.

Toen we een deel bestrating in oktober weghaalden en het Berkperk maakten, heb ik daar grond van een ander tuindeel in gegooid.
De verrassing nu is dat vele sneeuwklokjes daar verschijnen, niet in clusters zoals elders in de tuin, maar mooi verspreid. 

Verder zijn er nog honderden sneeuwklokjes, veel krokussen en ik zag al een bloemetje verschijnen aan het longkruid en ontdekte een anemoon.

Van een buurvrouw kreeg ik stekken van de Lampionplant. Gelukkig was ik zo verstandig om deze eerst in potten te zetten! 
Het is me tot nu toe gelukt om de tuin vrij van Zevenblad te houden en dat hou ik graag zo.
Deze plantjes mogen nog wat groeien en dan gaan ze de pan in, want gezond zijn ze wel!

Om de Hazelnoot te planten moet er eerst iets verplaatst worden. Op de plaats waar ik hem wil hebben (Perk-4) staat een vrij grote Skimmia, waarvan sommige bladeren verkleuren naar geel en hij heeft wat kale takken. Internet geraadpleegd, hij staat blijkbaar te licht en wil liever zuurdere grond. Ik denk dat deze er wel al lang staat, maar we hebben daar vorig jaar wat bomen gekapt, dus kwam hij meer in de zon te staan.

Toen we hier anderhalf jaar geleden kwamen, met alle potplanten van het dakterras, moest een nakomeling van de Amorpha, de Dochter genaamd, direct uit de te krappe pot. Ik heb deze toen tijdelijk op een vrij stukje gezet, zonder er aan te denken dat het een schaduwrijke plek was. Ze heeft daar tot nu een nogal zieltogend bestaan geleidt, in tegenstelling tot haar ‘moeder’ die op het grasveldje staat.

Dus Dochter Amorpha gaat er uit en krijgt een lichtere plek in Paal en Perk. Al het dode en beschadigde hout eruit, flink gesnoeid, maar deze plant kennende komt het weer helemaal goed.

De Skimmia mag dan daarheen verhuizen en terwijl ik deze uitgraaf valt deze al in drie delen uit elkaar, mooi, kan hij gelijk verjongen. Ik zet een deel in het vrijgekomen gat en de andere twee achter de Vork (de grote populier die als eerste gekapt moet worden) en meng wat veen (van Jan Wilde een Tuin) door de grond. Misschien moeten ze nog wat gesnoeid, maar daar wacht ik maar even mee, eerst kijken hoe ze dit overleven. Skimmia is niet echt een spannende plant, maar hij blijft groen, de bloemetjes ruiken lekker en er komen mooie rode besjes aan.

De Hazelaar komt nu op de vrijgekomen plek van de Skimmia.

Toen ik de Hazelnoot bij Esveld afrekende, kon ik de verleiding niet weerstaan en kocht nog een Helleborus foetidus ‘Wester Flisk’ (Stinkend nieskruid). Met fraai blad, roodachtige stelen en prachtig groene bloemen. Deze plant ik bij de andere Helleborussen in Talud 1, wat mij betreft mag hij door de hele tuin wandelen.

Als ik bijna klaar ben, wordt het frisser en begint het te miezeren. Moe en wat stijf, maar voldaan ga ik naar binnen.