Valthermond

Eindelijk … weer eens richting noorden. De laatste keer was met de kerst, dus is het wel weer eens tijd.

We mogen de auto lenen van broers’ vrouw, heel fijn, want we moeten naar Valthermond … en dat is niet echt handig met openbaar vervoer.

Broer heeft nog een adviesje voor ons achtergelaten, aan het eerste hebben we ons gehouden, aan het tweede niet altijd ...

We hebben een B&B in Valthermond gereserveerd, ik dacht lekker dichtbij het culturele centrum in het kerkje, beide aan het Zuiderdiep. Maar die weg is kilometers lang zodat we toch maar met de auto gaan.

Een dorp in een streek met geschiedenis van veenontginning, slechte werkomstandigheden, veenstakingen, veenbrand …

Een lang dorp, ongeveer 12 km en 200 m breed, las ik op internet.

Als we geïnstalleerd zijn in de B&B gaan we naar het plaatselijk café, altijd dé plek om meer te weten te komen over een plaats: Café 'Old Smuggler Inn'.

Het café is eigenlijk nog niet open, maar we worden toch binnengelaten. W. de eigenaar oogt als een man van de wereld, knappe man ook wel … maar komt wat gedesillusioneerd over.

Stort zijn hart uit … dit is het laatste café van Valthermond … de supermarkt is al dicht, de school ook, binnenkort moet (of wil) hij ook stoppen. Pas had hij het er nog over dat in de laatste vijf jaar zeker dertig vaste klanten zijn overleden. En de jongeren hebben in hun schuren hun eigen honk gemaakt. Iedereen heeft hier wel een biertap …

Een man komt binnen. J. vertelt over hoe hij als 18-jarige naar Rotterdam vertrok, veel werk als loodgieter, teveel werk zelfs, hij komt terug, handelt in keukens, vertrekt naar Hamburg en Bremen. Wist gelijk dat mijn naam Duits was en sprak het ook goed uit (een van de weinigen).

Dan komt H. binnen. De bareigenaar fluistert ons nog snel toe: zijn vrouw is twee dagen geleden gecremeerd. Je ziet het leed in zijn gegroefde gezicht.

We vertellen de reden van ons bezoek … de bareigenaar vraagt verbaasd: een popoptreden in Valthermond? Ik zeg kom je ook nog? Ja, dat zou hij doen.

Vlak naast het café zit een pizzeria, Picco Bello3, waar we een bordje spaghetti eten.

Als we later bij het kerkje komen, zijn inmiddels alle parkeerplaatsen bezet, een drukte van belang. Het is helemaal uitverkocht!

Een weergaloos optreden, voor Bert een historische stap terug, hij komt uit deze omgeving en het lijkt of hij iedereen in de zaal persoonlijk kent.

Zoveel muzikanten en soorten muziekinstrumenten bij elkaar ... één groot feest, het is een genot om naar te kijken en te luisteren.

En het plezier spat er van af. Wat zijn we blij dat we gekomen zijn, alle moeite dubbel en dwars waard.

Mooie nieuwe nummers, en ook de bekende nummers van de vorige CD worden gespeeld. Wat zingt hij goed, wat spelen ze goed!

En ook daarna is het nog heel gezellig, wat hadden we een plezier!

Onze foto's waren niet bijzonder, altijd lastig om zoiets te fotograferen met een simpel cameraatje: hieronder nog wat foto's van Juf Jans, meer kan je bekijken op haar website.

Ik koop twee CD’s en laat ze signeren, door Bert, door allemaal.

Een voor onszelf, een voor een van mijn bloglezers. Laat hier alvast een berichtje na als je interesse hebt.

Binnenkort vertel ik wat je moet doen om in het bezit te komen van dit collectors item!